Op Facebook ontvingen wij een reactie op het artikel ‘Sinterklaas bestaat niet’, welke ons aan het denken zette. Deze lezeres had er bewust voor gekozen om het geheim van Sinterklaas al op 2 jarige leeftijd aan haar dochter te onthullen. Met een reden. En eigenlijk is die reden zo gek nog niet.
Sinterklaas bestaat niet, zo kan je dat vertellen aan je kind
Ze gaf aan dat ze haar kind al van jongs af aan ‘inpepert’ dat ze niet met vreemde mensen mee mag gaan. Maar ook dat ze geen snoepjes mag aannemen van vreemden. Tegen de tijd dat Sinterklaas in het land kwam kon ze het hele Sinterklaas feest niet rijmen met de manier waarop ze haar dochter probeert te beschermen tegen vreemden. En dus koos ze ervoor om gelijk al het geheim van Sinterklaas uit te leggen.
Het geheim van Sinterklaas al jong onthullen
Ze was overigens niet de enige. Er zijn nogal wat mensen die hun kinderen gelijk op jonge leeftijd vertellen dat Sinterklaas niet bestaat en dat intrigeert me. Zo heb ik er zelf nooit naar gekeken. Yonina vertelt hieronder in ieder geval hoe het bij haar zo is gelopen.
“Ik ben opgegroeid zonder sinterklaasviering, wij vierden thuis kerst. Dus van huis uit heb ik het sinterklaasfeest al niet mee gekregen. Natuurlijk vond ik het als kind zelf wel apart, dat alle kinderen geloofden dat een paard over het dak kon lopen en dat zwarte piet door de schoorsteen kwam. Want ja, mijn ouders hadden ons vroeger al verteld dat dat allemaal onzin was. Maar bij mijn oma moesten we doen alsof we in sinterklaas geloofden, want zij was katholiek en daar speelde sinterklaas een veel grotere rol bij.”
En toen kreeg ze zelf een dochter
“Toen mijn dochter geboren werd, stond ik nog helemaal niet stil bij sinterklaas en kerst. Natuurlijk hadden we cadeautjes onder de kerstboom (ze was 8 maanden). Het jaar daarop, ze was toen 1 jaar oud, heeft ze sinterklaas gevierd bij haar vader en zijn vriendin. En kerst bij mij en mijn familie.
Toen ze 2 was, en naar de peuterschool ging, was ze aardig vrij in haar doen en laten. Ze liep met iedereen mee. Dat was het moment dat ik haar heb verteld (voor zover je dat aan een 2 jarige kan duidelijk maken): Je mag nooit met mensen meegaan die we niet kennen. Niet alle mensen zijn lief voor kindjes!
Dat jaar was ze zich bewust van zwarte piet maar ze vond hem maar griezelig eng (en dit heeft ze volgehouden tot haar 9e). Mijn uitleg naar haar: Zwarte piet is gewoon een meneer of mevrouw die zichzelf helemaal zwart heeft geverfd, een grappig pakje heeft aangetrokken, een pruik op heeft gedaan en zo pepernoten uitdeelt. Je mag die pepernoten wel aanpakken want mama is erbij, dat kan geen kwaad. Maar ga nooit mee zonder mama, mama wil ook mee met Piet!!”
Ook het geheim van Sinterklaas werd uitgelegd
“Ze was toen al gek van jongensspeelgoed, meisjes dingen vond ze maar saai en stom. Dus toen ze op de peuterspeelzaal een stom meisjes dingetje kreeg, was ze erg teleurgesteld. Op dat moment vond ik het tijd om het geheim van Sinterklaas ook te vertellen. Dat hij ook gewoon een verkleedde man is en dat hij toch echt niet kan weten wat alle kindjes leuk vinden en dat de juffen daarom voor alle meisjes meisjes speelgoed hebben gekocht en voor de jongens jongensspeelgoed.
Ik heb haar verteld dat wij geen sinterklaas vieren thuis omdat mama zelf de cadeautjes koopt en mama vind het gezelliger om de cadeautjes uit te pakken bij de kerstboom. Uiteraard heb ik ook gezegd dat ze het niet tegen de andere kindjes moest vertellen, aangezien die wel geloven dat Sinterklaas echt is, en we die niet verdrietig willen maken.”
Soms ging het mis
“Dit ging helaas niet altijd goed, dan zag ze iets in de winkel dat ze heel graag wilde hebben en dan zei ze: Mama, koop jij dit voor me voor sinterklaas?
Toen ze naar de basisschool ging heb ik het nogmaals duidelijk gemaakt: je mag nooit iets van vreemde mensen aannemen of met ze meegaan. Als je een snoepje wilt, dan krijg je dat wel van mij. En als ze een hondje aan je willen laten zien, of ze zijn hem kwijt, dan haal je mij op. Ik wil ook wel een hondje zien of helpen zoeken.
Het is net zo als met zwarte piet en Sinterklaas, dat zijn verkleedde mensen. Die bestaan niet echt en dus ga je nooit zomaar met ze mee. Mama wil ook mee. Als iemand je mee wil nemen… ga dan gillen en schoppen en slaan, zelfs als het zwarte piet is!”
Wel Sinterklaasjournaal kijken
“Natuurlijk keken we wel sinterklaasjournaal en natuurlijk mocht ze ook wel haar schoen zetten.
En zodra de intocht eraan zat te komen was het ook hier: gaan we naar de intocht? Gaan we wel op tijd? Als ik dan zei: maar het is toch allemaal nep, dan zegt zij: ja maar, het paard en de pepernoten zijn echt!! Misschien valt hij wel weer van zijn paard. Of misschien zijn die gave brandweerwagens er weer bij waar die pieten kunstjes op doen.”
Het geheim van Sinterklaas verklapt
Zo heeft zij dus haar dochter al op haar tweede geleerd dat Sinterklaas en zwarte piet niet bestaan. Dat mama de cadeautjes koopt. En dat het niet oke is om met een vreemde mee te gaan. Een kind heeft geen besef van tijd, veiligheid. En wat nu als een zwarte piet je kind in maart aanspreekt? Denkt jouw kind dan: hé, het is maart, dit klopt niet. Waarschijnlijk niet…
Inmiddels is haar dochter 11 en is ze trotse nicht van 2 neefjes die wel in Sinterklaas geloven. Ze gaat hier mooi in mee en als ze Sinterklaas en zwarte piet in de stad tegen komen, vraagt ze soms wel om pepernoten en groet ze ze altijd vrolijk.
Eerlijk gezegd heb ik zelf nooit nagedacht over deze manier van benaderen. Jij wel?
Andere artikelen die wellicht interessant zijn om te lezen vind je hier:
- Sinterklaas bestaat niet, maar hoe vertel ik dit aan mijn kind?
- Zwarte Piet krijgt een nieuwe vriend, jij ook ?
- Je kind heeft een geheim, 3 tips om daar mee om te gaan
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Heb de kids gewoon in Sinterklaas laten geloven en toen de tijd daar was uitgelegd over het hoe en wat van het sinterklaas feest. Kids hebben er nooit een probleem mee gehad dat wij niet de “waarheid” direct hadden gezegd.
Zo doen wij het ook! Ook omdat we zo niet hoeven te liegen tegen de kinderen en geen slechte smoezen hoeven te verzinnen tegen de tijd dat ze zich af zouden gaan vragen of het allemaal wel echt kan.
Het feest wordt bij ons echter wel gevierd, en dat is echt niet minder gezellig of spannend dan toen wij klein waren!
helemaal mee eens. Ik heb het ook altijd voorgesteld als een ‘verkleedfeest’ dat vinden kinderen altijd leuk. En nu doen de volwassenen ook mee. Nu zijn we grootouders van 2 meiden van 11 en 14 en maken we surprises met hen samen, voor pa en ma. Overal komt een gedicht bij en we hebben een ouderwets, gezellige sinterklaas. Trouwens, mijn dochter heeft ze wel laten geloven, maar ik denk dat dat was onder invloed van papa. Mijn {vrijgezelle} zoon maakt de mooiste surprises!!
Mijn moeder heeft mij het geheim van Sinterklaas verteld toen ik 4 jaar was, omdat mijn zus er doodsbang voor was. In die tijd werd er nog naar hartenlust gedreigd met de zak en een enkele reis Spanje… Hoewel ik dat als moeder natuurlijk heel goed begrijp, heb ik het als kind altijd jammer gevonden. Het had wel iets, al die kinderen die heel zenuwachtig en blij waren als Sinterklaas kwam, terwijl ik dan altijd maar dacht, waar maak je je druk om, het is toch nep.
Ik vind het wel goed hoe ze het aangepakt heeft inderdaad, ook al doe ik dat zelf heel bewust niet. Overigens ben ik zelf niet bang dat mijn kinderen zomaar met een Piet op stap gaan. Ze zijn allebei nogal verlegen en praten niet zo maar met een vreemde, ook niet eentje met schmink op het gezicht. Dat scheelt natuurlijk wel.
Nooit over nagedacht. Het feest is voor mij zo vanzelf sprekend. Zelf geloofd, de kinderen geloven en wie weet als het straks nog bestaat ooit de kleinkinderen ook.
Maar deze mama heeft het wel mooi en respectvol aangepakt!
Ik vind het heel mooi! Het staat mij ook erg tegen om tegen mijn kinderen een een of ander onzin verhaal te vertellen over paarden op het dak enz. Maar ik heb nooit geweten hoe ik het moest aanpakken. Nu is ze al 4 en de jongste 2,5….. nu vind ik het lastig, ze geloven al.