Schoolkamp, sommige kinderen kijken er al weken naar uit en andere hoor je er niet echt over. Zoon behoort tot de laatste groep kinderen. In stilte bereidt hij zich voor op de weken die komen gaan, de musical waar hard aan gewerkt is en daarna als klap op de vuurpijl het kamp.
Kamp groep 8, fit heen en gesloopt weer terug
Niet dat hij er geen zin in heeft hoor, maar hij leeft meer in het moment denk ik. Afgelopen maandag was het zover en heb ik hem weggebracht, samen met een vriendje. Ze slapen een half uur hier vandaan bij de Roerdomp in Westelbeers. Een fantastische groepsaccommodatie met alles erop en eraan. Volgens mij met 3 andere scholen die ook op kamp zijn. Daar aangekomen laat hij dan ook zijn koffer midden op de stoep uit zijn handen vallen en schiet het voetbalveld op 😉 . Dat zit wel snor en mama doet de rest wel hoor ik hem denken.
Eerlijk gezegd ben ik ook niet anders gewend van hem. Op het gebied van logeren en dergelijke is Zoon een makkelijk kind. Hij gaat dan ook al vanaf zijn 3 maanden oud met regelmaat logeren. Bij opa en oma, bij vriendjes, bij oom en tante, het maakt niet uit. Zijn zus doet overigens gezellig met hem mee en kan zich ook verheugen op alle logeerpartijen, net als papa en mama 😉 .
Spooktocht en midden in de nacht op het water
Afijn, ik vertelde van de week al dat Frank er deze week naartoe zou gaan om wat extra griezelelementen toe te voegen aan de spooktocht. Gisterenavond was het zover. Om 22.30 werd hij verwacht bij de Roerdomp en dan denk je al… poeh hé, dat is laat! Op zich is 22.30 nog wel te doen voor kids van 11 en 12 jaar, maar de eerste nacht hadden ze al achter de kiezen natuurlijk en ze moesten nu nog aan de tocht gaan beginnen 😛 .
De spooktocht bleek een groot succes voor de meesten, maar niet voor alle kids. Sommigen moesten huilen (ocherm) en anderen weigerden al vooraf om mee het bos in te gaan. Te spannend. Maar het groepje van Zoon had het prima naar zijn zin gelukkig en ‘spookte’ er lustig op los. Om 00.26 appte manlief me dat de spooktocht afgelopen was en dat ze nu nog in bootjes het water op gingen…
Liever naar huis om te slapen
En ik dacht… WHUT? Wat zal Zoon gebroken zijn als hij thuiskomt…
Momenteel is hij nog op kamp, dus ik kan mijn gevoel nog niet hard maken, maar de opmerking die Zoon tegen manlief maakte, die zegt me voldoende.
“Ik zou willen dat ik naar huis kon en lekker in mijn eigen bed kon slapen”
En ik heb per direct medelijden met hem. Als hij dát zegt, dan is het menens. Natuurlijk is hij gewoon op kamp gebleven en heeft hij het reuze naar zijn zin! Maar als ik hem morgen ga halen verwacht ik een uitgeput manneke van 11 te zien. Met dikke donkere kringen onder zijn ogen. Een jochie wat volgend jaar naar de middelbare school gaat, maar eerst nog even thuis moet bijkomen van een paar daagjes uitleven zonder papa en mama 😉 .
Op naar een volgende stap in zijn jonge leven waarbij boeken kaften en nieuwe vrienden maken centraal staat!
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen met een jeugdkamp! Binnenkort gaan mijn oudste dochter voor het eerst op kamp. Ze heeft er nu al ontzettend veel zin in. Het is goed om te weten dat een kamp erg vermoeiend kan zijn, daar zullen we ons van tevoren goed op voorbereiden. Toch denk ik dat een kamp voor veel kinderen een onvergetelijke ervaring is, ik kan me zelfs mijn jeugdkamp nog goed herinneren.
Tip koop elastische kaften. Binnen 10 minuten alle boeken gekapt en er zijn hele hippe. En ze gaan de was in en volgend jaar er weer om.
Fijn om op deze manier afscheid te kunnen nemen van een onbezorgde basisschool tijd . Alle vriendjes
en vriendinnetjes veel succes op weg.naar volwassenheid.