De paasdagen liggen alweer achter ons, en ik zou bijna zeggen ‘gelukkig’. Pasen hoort een vrolijk feest te zijn. Met nieuwe bloemetjes, schattige konijntjes, de kleur geel en chocolade eieren. En voor het grootste gedeelte van de Paastijd is dat ook zo in ons jongensgezin met 3 jongens. De dagen ervoor schilderen we eieren en worden er muffins gebakken. Meestal schijnt de zon en is iedereen met het goede been uit bed uitgestapt.
Het ontbijt aan de prachtig gedekte tafel verloopt weliswaar snel (de chocolade paashazen hebben in de eerste seconde al geen oren meer) en er blijft in ‘no time’ een ravage op het witte damasten kleed achter, maar het is tenminste gezellig. Al zijn de jongste en de middelste meer gefocust op het scannen van bomen en struiken in de tuin dan op het gesprek aan tafel.
3 jongens en spelletjes spelen
Want na het ontbijt is het tijd voor de jacht op de eieren. En dat betekent oorlog in ons mannengezin. En dan bedoel ik ook echt oorlog. Als in een strijd van leven op dood wordt er geduwd en getrokken, jatten ze elkaars net gevonden eieren en roepen ze elkaar allerlei verwensingen toe. En als alles gevonden is, blijkt het enorm zinvol om alle eieren vakkundig naar elkaars hoofden te strepen.
Even laten uitrazen, hoor ik mezelf ieder jaar weer denken, zijn ze zo lekker rustig… En ieder jaar is het hetzelfde liedje als de middelste zichzelf, tot grote ergernis van de anderen twee tot winnaar van de eierjacht verklaard. Met gezichten als oorwurmen storten de andere twee zich vervolgens op de rest van hun chocolade paashaas en die van de middelste waardoor er een volgend gevechtje uitgevochten moet worden. Gelukkig loopt het tot nu toe altijd af zonder hoofdwonden en blauwe plekken aangezien gekookte eieren toch verdomd hard kunnen zijn.
Als de rust dan weer weder gekeerd is na een pauze van een uurtje, trappen we ook ieder jaar weer in de gezelligheid van een spelletje Crockett. Dit oud Engelse spel is bij ons op eerste paasdag een traditie. Het spel wordt ieder jaar opgezet door de oudste volgens een ingewikkeld parcours met veel bochten, heuveltjes en obstakels. Hij neemt zijn taak nogal serieus en na een inspectieronde van de andere twee starten we vol goede moed en in pais en vree.
Totdat de gele bal van de middelste achter de rode van de oudste ligt, dan begint de ellende. Vals spelen, schelden, met stokken gooien, klieren, weglopen….De jongste doet ook een duit in het zakje door steeds zijn voet voor de bal van zijn broers te houden of er steeds voor te springen als zijn broers willen slaan. Ik krijg er gelukkig toch ieder jaar weer de slappe lach van. Maar tegelijkertijd vraag ik me op dergelijke momenten ook altijd af of spelletjes doen in een jongensgezin met 3 jongens überhaupt veel plezier oplevert. Want eerlijk gezegd lopen Monopolie, Risk en Ganzenbord met Kerstmis ook nooit goed af…
Vertel eens… is dit voor jou herkenbaar?
