Wildplassen, door Ingrid de Bruijn

Ik heb ze heus wel gespot hoor in mijn achteruitkijk spiegel, die kerels met een camera in de auto die nu al zo’n twintig kilometer achter me rijden. Dat ik te hard rijd weet ik ook heus wel. Als ik nu echter gas terugneem ben ik ook de pineut voor wildplassen, daarom doe ik dat niet. Zo schijnheilig ben ik nou ook weer niet. Net nadat we de bebouwde kom zijn binnengereden waarbij ik twee keer oranje meepakte in de overtuiging dat zij dan rood zouden hebben en wel moesten stoppen word ik aangehouden.

Wildplassen en aangehouden worden

Hieronder lees je hoe mijn avontuur over wildplassen en aangehouden worden verder ging.

‘Mevrouw u rijdt veel te hard.’

Nou kom kom, veel te hard. Dat valt ook wel mee. Ik rijd 120. Onderweg heb ik ze wel harder zien rijden.

‘Ja, maar u rijdt wel heel constant 120. Zou u zo vriendelijk willen zijn om even uit te stappen om in onze wagen plaats te nemen. Dan kunnen we u even laten zien hoe hard u reed.’

Dat hoeft u niet te laten zien. Lijkt me nergens goed voor. Geeft u mij nou maar een bon dan kan ik verder.

‘Nee mevrouw, u moet echt even uitstappen. Bovendien zult u ons moeten uitleggen wat de reden is van uw snelheidsovertreding.’

Nou meneer de agent die is vrij eenvoudig. Ik moet namelijk héél erg nodig plassen en aangezien ik bijna thuis ben dacht ik, kom op even gassen dan haal ik de wc nog net.

‘Toch willen wij graag dat u nu even uitstapt.’

‘Het spijt me heel erg voor u, maar dat gaat niet gebeuren.’

‘En waarom niet als ik vragen mag?’

‘Omdat ik als ik nu opsta zeker weet dat ik in mijn broek plas.’

‘Daar hebben wij helaas voor u niets mee te maken.’

‘Vindt u het dan goed dat ik even in de berm plas. Mijn blaas is vrij zwak en om nou met een natte broek in jullie auto plaats te nemen lijkt me voor niemand een feest.’

‘Nee dat mag niet. Dat is wildplassen en dan moeten we u daar ook voor bekeuren.’

Meneer de bromsnor kan niet lachen

Natuurlijk. Je moet wel je quotum halen voor vandaag. Iedere overtreding van mijn kant is dan lekker meegenomen.

‘Als u niet naar ons luistert zijn wij genoodzaakt een politiebusje te bellen en u mee te nemen naar het plaatselijke bureau.’ Op mijn vraag of er in dat busje een toilet zit kan bromsnor niet lachen.

Er zal niets anders opzitten dan oom agent te volgen en naast hem plaats te nemen in de volgauto.

Toch kan ik het niet nalaten nog even te zeggen dat dit geheel op eigen risico is.

Nadat ik met mijn benen strak over elkaar de video heb bekeken, vervolgens de bekeuring in ontvangst heb genomen stap ik uit. Om daarna mijn broek naar beneden te trekken en naast hun auto mijn water te laten stromen. Jammer dat ik geen jongetje ben. Of misschien in dit geval toch maar beter van niet. Met nog een bon rijker (of armer!) vervolg ik mijn weg. Stom! Had ik nou toch maar in die auto geplast.

4 gedachten over “Wildplassen, door Ingrid de Bruijn”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven