Aangeklaagd wegens smaad? Gingen we te ver?

Niet lang geleden publiceerden we hier een artikel over borstvoedingfilmpjes op youtube. Een van onze blogsters had per toeval via twitter haar oog gekregen op een Youtube account en vroeg zich oprecht af hoe het kan dat er ouders zijn die op deze manier filmpjes van zichzelf en van hun kroost op Youtube zetten en uitte haar verontrusting middels een blog. Als gevolg van dit artikel werd er een mail gestuurd naar betreffende blogster waarbij uiteindelijk werd aangegeven dat ze zou worden aangeklaagd wegens smaad. Uiteraard schept dat onrust en vraagtekens. Hebben ‘we’ teveel gezegd? Zijn we beledigend geweest? Hebben we als doel gehad om iemand moedwillig kwaad te berokkenen? Nee. Niets van dat alles. Wel is er een mening geventileerd.

Aangeklaagd wegens smaad, gelijk of ongelijk?

Natuurlijk is het nooit haar bedoeling geweest om de makers van de filmpjes directe schade te berokkenen. Wel heeft zij zich heel terecht verontrust geuit over de inhoud van de filmpjes, de rol die haar kinderen daarin spelen en de toekomst van die kinderen gezien het feit dat ze op deze manier publiekelijk op internet te vinden zijn. Met name omdat de aard van de filmpjes wat anders doet vermoeden dan het geven van educatie, wat wel door het betreffende kanaal geclaimd wordt. Nu kan daar uiteraard verschil van mening in zijn… en dat is volgens ons precies waar de schoen wringt. Verschil van mening levert meningen op. En reacties. Niet alleen bij ons, als we een pittig blog schrijven, maar ook bij anderen.

Feit is dat ons artikel er wellicht toe bijgedragen heeft dat het account onder een vergrootglas is komen te liggen. En niet alleen bij onze lezeressen. Is dat een reden om beschuldigd te worden van smaad? Ik denk het niet. Uiteraard is de confrontatie met meningen (in dit geval van verontrustte moeders) misschien vervelend. Negatieve reacties zijn nooit leuk om te lezen. Niet voor mij, niet voor jou en ook niet voor de eigenaar van dit account. Maar is het niet zo dat je negatieve reacties kunt verwachten als je middels dit soort filmpjes de aandacht naar je toe trekt? Ik heb zelf even geleden een filmpje over Heelys online gezet. Gewoon een eenvoudig filmpje over de Heelys van mijn dochter. Ook daar komen genoeg duimpjes naar beneden (bijna de helft zie ik inmiddels 😉 ). Het zal wel niet interessant genoeg zijn denk ik dan… of niet de smaak van diegene die heeft gekeken. Shit happens. Feit blijft dat je -als je je in de online wereld begeeft- reacties en meningen kan verwachten. Leuk en minder leuk.

De vraag is wie er verantwoordelijk is voor de gegeven meningen. Meningen en reacties die te allen tijde door iedereen gegeven kunnen worden, mits ze bekend zijn met het betreffende kanaal. Zijn wij daar verantwoordelijk voor? Nee. Wat wél vervelend is, is dat er klaarblijkelijk uitingen van geweld en bedreigingen aan het adres van de eigenaresse van dit Youtube kanaal zijn gedaan. Uiteraard is dat nooit de bedoeling geweest en zal dat ook nooit de bedoeling zijn.

Betreffende account houdt zich overigens volledig aan de richtlijnen van Youtube met betrekking tot naaktheid en pornografie, daar zal je ook van op de hoogte gesteld worden als je het account wilt melden heb ik inmiddels van anderen vernomen. Kijkend naar de content en de tekst die ze op de video’s verspreiden kan het niet anders als dat de makers hier vooraf over nagedacht hebben. We hebben het hier dan ook niet over wel of niet aan de richtlijnen houden, we hebben het hier over een moreel standpunt inzake borstvoeding in het openbaar en educatie daaromtrent. Hun standpunt en het onze. En een standpunt mag verkondigd worden toch? Op een normale, nette manier. Dat heet ‘vrijheid van meningsuiting’. En met een mening mag je het eens zijn of oneens. Dat mag. Maar dat hoeft niet te leiden tot een aanklacht. Aanklagen wegens smaad doe je in het geval dat iemand opzettelijk, doelbewust en met de intentie om te schaden publiceert en dat is verre van wat wij op het oog hadden en hebben.