Wat een nare berichten altijd in de pers. Grote zedenzaak hier, mishandeling van een oma of aanranding van een kind daar. Ik sta daar dubbel in; aan de ene kant denk ik aan mijn collega casemanagers die ongetwijfeld heel druk bezig zijn met het opvangen van de ouders van de slachtoffertjes van bijvoorbeeld een aanranding. Ik zie het vele werk wat dit voor hen met zich meebrengt, en ik voel de emotie die elk mens voelt bij deze berichten. Aan de andere kant dwarrelen daar eigen herinneringen doorheen. Herinneringen van de aanranding van een kind toen ik 5 jaar oud was. Mijn aanranding. Een aanranding die mijn leven in 1 dag veranderde van onschuldig en open, naar gesloten en in de war…
De aanranding van een kind
Een warme zomerdag, een onschuldig 5-jarig meisje gekleed in slechts een zwembroekje (ja, zo’n warme dag was het). Een 5 jaar oudere zus bij me en ook een buurman met slechte plannen, die de kans kreeg ze ook uit te voeren.
Op een braakliggend terrein achter ons huizenblok zag hij zijn kans en sloeg toe. Het leven van twee meiden op z’n kop. Startbeeld; Ik op de arm van de buurman om niet in aanraking te komen met de brandnetels. Hij hield me zo stevig vast dat het elastiek van mijn zwembroekje in mijn huid sneed. Ik aarzel en besluit er toch wat van te zeggen. Tot mijn schrik merk ik dat hij niet zijn arm verplaatst, maar mijn broekje naar beneden trekt. Ja, maar dat hoort toch niet? Paniek. Gevolgd door een totale black out.
Volgende beeld; ik zie mijn zus staan voor de frambozenstruik. Die struik staat op het deel van het terrein waar we eigenlijk niet mogen komen. Te afgelegen, niemand die je ziet. Maar we zijn er op de één of andere manier toch belandt. Mijn zus doet haar best om de buurman af te weren, dat lukt.
Lees ook: je bent slachtoffer, geen slettebak!
Ik sta als bevroren
Volgende beeld; ik sta als bevroren. De buurman doet met me wat hij wil. Mijn zus smeekt en praat op me in om met haar mee naar huis te gaan. Ik schreeuw van binnen “ik wil dat dit stopt”, maar ben niet in staat daar naar te handelen. Uiteindelijk krijgt mijn zus me toch zo ver. Of ze krijgt de buurman zo ver te stoppen en me te laten gaan. Ik weet het niet precies meer. We lopen naar huis terwijl zus volgens mij van alles tegen me zegt. Ik hoor het niet precies en ben volledig in shock. Zij helpt me volgens mij om mijn broek op te trekken. ’s Middags zegt zus…”Mam, Elsemiek moet je wat vertellen… “, maar Elsemiek houdt haar mond. Voor haar was de aanranding al achter slot en grendel, een doos die jaren later pas weer open kon.
Zo’n kleine 20 jaar therapie (op en af, niet continue gelukkig) is nodig om dit geheel voor mezelf helder te krijgen. Te doorvoelen. Alle effecten die het op mijn leven heeft gehad in beeld te krijgen en het eindelijk echt los te kunnen laten. En er ook de positieve kanten van in te gaan zien (daarom ben ik zo goed in mijn vak als casemanger en therapeut). 20 jaar heb ik nodig gehad om weer verder te kunnen, weer te kunnen vertrouwen. En toch, heel af en toe komt het in alle heftigheid weer terug. Als alle media berichten rondom nare gebeurtenissen rond gaan. Dan haalt het me toch weer onderuit.
Als slachtoffer van een aanranding heb je namelijk levenslang. Maar er is een verschil; ik kan de grond onder mijn voeten beter blijven voelen, ook al valt hij af en toe nog weg. En ik heb een Lief om bij te (sc)huilen. Ook dat maakt een groot verschil. Ik moet het nog steeds zelf dragen, maar dat hoeft niet langer alleen…
Geen woorden voor… wat een heftig verhaal.
Kan me niet voorstellen hoe groot de impact is.
Dapper om te vertellen!
Hoi Elsemiek,
Onbevangen start ik met lezen en denk nog ‘je bent vast bevallen’ maar voel ineens een knoop in mijn maag. Oef, wat een verhaal en pfff, wat dapper dat je dit wilt delen. Ook dit is een manier van verwerken en misschien kun je vanuit deze negatieve ervaring anderen helpen. Ik vind je een moedig mens! En wens je heel veel geluk met de komst van nieuw leven. Want dat is nu in jouw leven het allerbelangrijkste nu: geluk!
Groeten van Jolette
Hoi Jolette
Dank voor je lieve reactie (en sorry als ik je heb laten schrikken…)! Door het schrijven en alle reacties heb ik de grond onder mijn voeten weer gevonden.
Elsemiek
Het is heel gek om tijdens het organiseren van een oud en nieuwfeest (lange dagen bezig met feest en blije mensen) dit te lezen. Moet een enorme omschakeling in mijn hoofd maken. Heb er ook even geen goede woorden voor.
Het raakt en ik vind je heel sterk!!
Liefs, Petra
Lieve Petra
Ik weet dat je erg druk bent met heel andere dingen, maar wilde toch graag dat je het las… Dank voor je lieve woorden!
Elsemiek
Hoi Elsemiek, diep respect voor de manier hoe jij dit deelt met ons allen. En ook wat het teweeg brengt. Ben enorm geschrokken hoeveel vrouwen onder jullie dit allemaal mee hebben moeten maken. Had echt geen idee dat zoveel vrouwen hierdoor getroffen waren. Sterkte allemaal.
Lieve Claudia
Niet schrikken, maar 8 op de 10 vrouwen krijgt te maken met seksueel geweld in haar leven. Dat varieert van een iets te opdringerig vriendje wat verder gaat dan je wil, tot jarenlang misbruik. En ja…dat is veel…belachelijk veel. Het wordt tijd dat al deze vrouwen zich eens laten horen. Ik heb hopelijk een klein begin gemaakt…
Elsemiek
Prachtig verhaal Elsemiek, en hoeveel kracht zal er wel niet van jou uitgaan als casemanager en therapeut om de slachtoffers te kunnen helpen, juist doordat je dit hebt moeten doormaken. Ik kan mij voorstellen dat dit een continu proces is, waarin je de laatste dagen weer onderuit gaat. Ik vraag me af, is er in de verwerking van je trauma ook de ruimte voor vergeving van de dader? Dat is voor mij heel bevrijdend geweest, het opheffen en wegnemen van belemmeringen en obstakels. Hierdoor kwam de weg weer vrij om verder te gaan, en het bevorderde de doorstroming van alle activiteit en leven.
Hoi Nonnetje
Voor vergeving is het nog te vroeg, is mijn eerste reactie… Er speelt ook meer dan alleen deze keer en dat maakt het wat complex. Ik heb geloof ik nu pas echt de fase bereikt dat ik de schuld kan leggen daar waar hij hoort; namelijk bij hem! Helemaal klaar ben je hier nooit mee, maar het grootste deel van de verwerking ligt nu wel achter me.
Dank voor je reactie
Elsemiek
Lieve Elsemiek,
Ik zit met kippenvel op de bank en voel je emotie door je verhaal heen. Heftig.
En als “slachtoffer” van een verkrachting weet ik helaas dat we levenslang hebben en het bij tijd heel heftig kan terug komen op momenten dat je het niet verwacht.
Dan haalt het je in ene onderuit en mag je een pas op de plaats maken.
Ik vind het prachtig verwoord.. zo echt.. zo voelend.
dat alleen maakt je al een prachtig mooi mens.
Mooi dat je dit wilde delen met ons
dank je wel dat je er bent!
kus
sandra
Hoi Sandra
Ik heb mezelf ooit “overlevende” genoemd ipv “slachtoffer”. Als overlevende heeft al wat je wel (of niet) hebt gedaan geresulteerd in het feit dat je er nog bent. Als slachtoffer is je iets overkomen, zonder dat je daar (schijnbaar) ook maar enige rol in hebt gehad.
Als ik even onderuit ga, voel ik me weer slachtoffer van… Door dit blog te schrijven en alle reacties bewust in me op te nemen, voel ik me weer overlevende!
Dank voor je lieve reactie
Elsemiek
Hi Elsemieke,
klopt mooi verwoord. Overlevende it is!!!
Lieve Elsemiek,
Wat je zegt, je zal je leven lang slachtoffer blijven.
Het medeleven wat je voelt voor de slachtoffertjes in het nieuws gaat heel diep omdat je eigen gevoelsbeleving naar boven komt.
Blij dat je nu al zover bent gekomen en dat je een schuilplaats hebt voor de mindere dagen.
Mij heeft het enorm geholpen de dader te confronteren met zijn wandaad. Pas toen ik hem als tiener, 6 jaar later op zijn gedrag heb aangesproken verdwenen alle nachtmerries en werd hij eindelijk een mens ipv een monster.
Fijn dat je dit met ons wilde delen, het geeft mij ook weer het gevoel niet de enige te zijn die bijna letterlijk ziek wordt van zulke nieuwsberichten!
liefs van Hanneke
Hoi Hanneke
Helaas, aangifte zat er voor ons niet in…en het feit dat hij een waarschuwing kreeg 5 jaar na dat dit gebeurd is voor de aanranding van nog een buurmeisje maakte dat mijn omgeving vond dat het juiste besluit daarover genomen was.
Ik heb zelf vanaf mijn 13e hulp gezocht, zeer tegen de wil van mijn ouders in…maar het was dat of verzuipen! Gelukkig heb ik mezelf (samen met mijn man, die me oneindig heeft gesteund in mijn verwerkingsproces) weer grond onder mijn voeten kunnen geven. Maar met berichten als dit, denk je toch weer terug aan je eigen verhaal.
Dat verhaal opschrijven en publiceren heeft me goed gedaan. De vele reacties die ik heb mogen lezen hebben me verzacht.
Ook jij..dank daarvoor!
Elsemiek
prachtig stuk Elsemiek, wat goed dat je dat gedeeld hebt.
Hoi Caryn
Dank voor je reactie! Tja, verhaal moest naar buiten en ben geraakt door alle reacties…
Elsemiek
Wat een kracht!
Wat moet je sterk zijn,
om dit zo te kunnen verwoorden.
Ben er helemaal stil van…
Mooi vooral dat je dit wilde delen.
Liefs San
Hoi Sandra
Tja, soms ga je zitten voor een blog (waarvan je bij aanvang niet eens zeker weet of je hem gaat posten) en rolt het er zo maar uit… Dank dat je me mijn kracht weer laat zien aan me!
Elsemiek
Meid toch! Wat heb jij voor ellendigs moeten meemaken!
Vreselijk dit verhaal. Dit nieuws van al die kindertjes moet als een bom bij jou inslaan. Jij weet precies wat zij hebben moeten meemaken.
Wat goed dat je het hier opschrijft, je komt bij mij over als een sterke vrouw..
Heel veel sterkte en kracht verder samen met je man en straks als gezin!
Knuff Marieke
Hoi Marieke
Wat mooi dat ook jij me weer even op mijn kracht wil wijzen…vergeet nog wel eens op dit soort momenten! Dankjewel voor je lieve woorden…
Elsemiek
Jeetje Elsemiek,
Wat een verhaal en wat dapper van je om dat hier zo neer te zetten. Niet alleen die ervaring tekenen je maar ook alles wat er daarna gebeurd.De nieuwsberichten herinnerden mij gisteren ook weer ineens aan iets wat mij overkwam toen ik 9 was. Lang niet zo vergaand als jouw verhaal maar ook voor mij toen heel ingrijpend. En iets wat zo nu en dan weer boven komt. Ik weet niet hoe het gevoel voor jou geweest is maar kan me er een klein beetje een voorstelling van maken
Heel veel sterkte voor nu en in de toekomst!
Voor jou en je lief!
Liefs Linda
Hoi Linda
Dank voor je reactie, en wat naar dat jou ook iets dergelijks is overkomen. In dit soort gevallen bestaat er volgens mij niet een erg-Erger-ERGST…elke vorm van misbruik is ERGST in mijn ogen!
Elsemiek
Lieve Elsemieke,
Tjee wat een verhaal, die veel emoties losmaakt. Ook ik heb tranen in mijn ogen.
Ik vind het heel dapper van je dat je dit verhaal wilt delen.
Je bent hele sterke vrouw.
Dikke knuffel
Annet
Hoi Annet
Dank voor je lieve woorden…doen me goed!
Warme groet
Elsemiek
Ik heb vanmiddag ook je blog gelezen.. ik had er geen woorden voor.. ook mede door wat nettie schreef. Herinneringen die naar boven komen.
Wil je bij deze wel even zeggen hoe moedig ik het vind wat je geschreven hebt.. het heeft veel los gemaakt..
Dank je wel voor het delen van je verhaal, ik geloof best dat het een grote stap geweest moet zijn.
Lieve Yolanda
Ik kan alleen maar hopen dat mijn verhaal jou sterkt…dank voor je reactie!
Warme groet
Elsemiek
Dankjewel voor het delen van dit verhaal, jouw ervaring en gevoelens. Heel moedig.
Hoi Leontine
Dank voor je reactie! Lief…
Warme groet
Elsemiek
Diep respect heb ik voor je Elsemiek. Wat krachtig ben je. En wat word ik geraakt door je blog…..
(zag ‘m voorbijkomen op twitter)
En ook al kennen we elkaar niet: hele dikke knuffel!
Ellen
Hoi Ellen
Dank voor je woorden en dank dat je me wijst op mijn kracht…
Warme groet
Elsemiek
Bedankt voor jouw verhaal. Ik heb zoiets gelukkig nooit meegemaakt, en hoe kun je dan weten wat zoiets met je leven doet? Voor mij waren het nieuwsberichten, kil, ver af. Dankzij jouw verhaal is er voor mij nu een ‘gevoel’ bij.
Lieve Anneke
Wat mooi dat ik er een ‘compleet’ verhaal voor je van heb kunnen maken… Maakt wat mij overkomen is weer een beetje minder zinloos!
Warme groet
Elsemiek
Lieve Elsemiek,
Ik kon vanmiddag, net na het lezen van je blog, de woorden niet vinden, maar inderdaad, geeft het wat tijd en ze komen toch.
Ik heb dit gelukkig nooit meegemaakt, maar wat lijkt het me vreselijk dit als 5-jarig kind mee te moeten maken. Ik ben zó boos op die buurman, die ik wel wat kan doen….en zo intens verdrietig om jou…..jou van toen en jou van nu. Want zoals je zelf al schrijft: als slachtoffer heb je levenslang.
En wat vind ik jouw woord “(sc)huilen” mooi gevonden in deze context. Je uiten en uithuilen bij je partner, maar tevens weten dat je ook kunt schuilen bij hem als al deze dingen je weer te veel worden.
Ik vind het heel erg knap dat je dit hebt willen delen….maar ik denk ook dat het goed was om het te doen. Andere slachtoffers zullen hier veel aan hebben en misschien hierdoor zelfs de kracht vinden hun dader aan te geven.
Heel veel sterkte Elsemiek!
Liefs,
Jeanne
Lieve Jeanne
Dank voor je reactie! Zo te lezen heeft mijn blog niet alleen mensen bereikt die hier gelukkig geen ervaring mee hebben, maar ook hen die dat wel hebben… Ik kan alleen hopen dat het hen sterkt en ze op zijn minst het gevoel geeft dat ze niet de enige zijn.
Lieve groet
Elsemiek
Lieve Elsemiek,
Dankjewel voor het delen van deze kwetsbare woordjes. Pijnlijk herkenbaar, ook de heftigheid en flashbacks die weer binnenkomen bij dit soort nieuwsberichten.
Ook ik ben geraakt, ook ik zou graag iets willen openen, maar uit bescherming van een ander blijft het voorlopig stil bij mij.
*In liefde en respect*
Karin (Waking Senses)
Lieve Elsemiek,
Ik sluit me aan bij de woorden van Karin. Pijnlijk herkenbaar en (nog) niet zelf in staat om het zo open te verwoorden. Ik was even jong als jij en heb veel te lang gezwegen. Mooi dat jij het hier wil delen. Ik besef hoe moeilijk dit is. De herinneringen blijven komen, hoe lang het ook geleden is. Ik denk dat heel veel vrouwen met je mee voelen, jammergenoeg.
Hartelijke groet
Lieve Nadia
Dank voor je dapperheid. Ik hoop dat dit ook voor jou een stap naar meer openheid is. Jij hebt niks verkeerd gedaan…het was de ander die jouw grens heeft geschonden!
Sterkte
Elsemiek
Lieve Karin
Niets is moeilijker dan jezelf opnieuw te leren beschermen na zoiets….kan het dus alleen maar in je respecteren dat je jezelf en anderen in bescherming neemt!
Liefs,
E
Lieve Karin
Niets is moeilijker dan jezelf opnieuw te leren beschermen na zoiets….kan het dus alleen maar in je respecteren dat je jezelf en anderen in bescherming neemt!
Liefs,
E
Lieve allemaal
Nu is het mijn beurt om even stil te worden…wat een mooie reacties! Dat had ik niet durven hopen… Dankjulliewel! Het verzacht me.
Liefs
Elsemiek
Elsemiek,
Ik wil reageren op je verhaal maar kan de woorden niet vinden. Ben mede-lotgenoot al was ik in begin pubertijd, en nog steeds bezig met psycholoog en andere therapie. Dus als ik nu zou reageren zou ik over mezelf gaan praten en dat zou jou stuk teniet doen. Ook ik vind het knap hoe je je verwoord en dat je het opschrijft. Sterkte
Lieve Nettie
Dank voor je reactie! Wat naar dat je hetzelfde mee hebt moeten maken, maar wat knap dat je nu goed voor jezelf durft te zorgen en hulp hebt gezocht bij de verwerking van dit alles. Het raakt je letterlijk in je basis, en heeft grote gevolgen voor je zelfvertrouwen en zelfwaardering. En dan heb ik het nog maar niet over het opnieuw leren aangeven van je grenzen, na zo’n grensoverschrijdende gebeurtenis.
Heel veel sterkte bij jouw traject…
Warme groet
Elsemiek
Lieve lieve Elsemiek
Met tranen in mijn ogen lees ik jou blog!
Wat ben je een mooi mens om dit zo kwetsbaar met ons te durven delen! En wat afschuwelijk dat je dit hebt mee gemaakt!!
Wat onwijs sterk dat je de situatie hebt weten om te zetten naar iets positiefs; daarom ben ik zo goed in mijn vak als casemanger en therapeut!!
Want niet alleen de negatieve kant heeft je levenslang gegeven, ook je hedendaagse kracht heb je er levenslang bij ontwikkeld! En daar kun je super trots op zijn!!
Kruip maar lekker tegen lief aan om te (sc)huilen wanneer je daar behoefte aan hebt! Want de liefde is zooo mooi!
Lieve knuffel
Nikkie
Dankjewel, lieve Nikkie…het lezen van je woorden doen me goed!
Liefs
E
Dit is precies wat ik zeggen wil…
Lieve Elsemiek,
Ook ik heb even moeten slikken em mijn tranen moeten bedwingen voordat ik een reactie kon plaatsen.
Ik vind het het heel erg knap dat je dit met ons allen wilt delen en wens je heel veel sterkte in deze vervelende periode.
Liefs Patricia
Dank voor je lieve reactie…ennuh, laat die tranen maar even vrij lopen, hoor! Doe ik ook!
Liefs
Elsemiek
Lieve Elsemiek,
De tranen lopen over mijn wangen terwijl ik dit lees. Ik leef mee met de ouders en de kindjes waar dit nu betrekking op heeft, maar ik ben geschrokken van jouw verhaal. Het verhaal van een volwassene die dit als kind heeft moeten meemaken. Ik heb enorm veel bewondering voor je dat je hier zo doorheen bent gekomen en wens je veel sterkte bij het opnieuw verwerken hiervan.
Lieve Joyce
Dank dat je me een platform hebt gegeven om mijn verhaal gelezen te krijgen… Ik hoop dat iemand die een soort gelijke ervaring heeft gehad ziet dat zij of hij niet alleen is! En dat ze dat de moed geeft om ook hun verhaal te vertellen en gehoord te krijgen.
Liefs
E
Jemig Elsemiek,
Wat heftig en toch ook knap dat je het op kunt schrijven, niemand kan begrijpen wat jij voelt, we kunnen hoogstens meeleven zoals ik nu ook doe met de ouders en de kindjes, die er hoop ik later geen last van zullen hebben!
Wanneer er goede opvang is voor de kinderen kan schade worden beperkt… Ik hoop dat de ouders de hulp gaan krijgen die ze nodig hebben!
Lieve groet
Elsemiek
Hallo Elsemiek,
Wat een verhaal, heel moedig om dit te vertellen!!!
Heel veel sterkte, ben heel ontroerd.
dikke kus
Hoi Nina
Dank voor je lieve reactie! Doet me goed.
Elsemiek
jemig….ik ben er stil van! 🙁
Wat ontzettend knap dat je je verhaald kunt delen. Het is zwaar en je hebt inderdaad levenslang. Heb zoiets van dichtbij meegemaakt en weet wat voor impact het heeft…
Poeh zeg Elsemiek wat een dapper verhaal. En wat een sterke en fijngevoelige vrouw kan er uitgroeien uit zo’n klein en weerloos kind!
Sterkte met alle ellende die er nu weer langskomt en ook met je eigen hormonen.
En het (weer) moeder worden.
Mirjam
Dank voor je mooie woorden…doen me goed!
Lieve groet
Elsemiek