Een jaar lang bezig om een oplossing te zoeken, haarlotion, haarfoam, haarlak, gel, haarshampoo om hoofdluis tegen te gaan. Elke keer in de vakantie nog meer aandacht om het haar van je kind te controleren zodat ze hoofdluisvrij naar de kinderopvang en school kan gaan. Kind blij, vaders blij en moeders blij “HOOFDLUISVRIJ” maar dan…
Het is niet de 1e keer.. al een keer meer kreeg ik een telefoontje van school, “de directeur himself ” Mevrouw, Quinty heeft hoofdluis, ik er tegenin da’s onmogelijk ze is hoofdluisvrij.. had de avond van te voren een dubbele check gedaan, de ochtend voor ze naar school ging, hoofdluisvrij. Nee echt mevrouw u kind heeft het..
Ik probeerde met de directeur tot een oplossing te komen, gaf aan dat wij al voor ruim € 60.00 aan verschillende middelen hadden gebruikt om ze te bestrijden, het haar van Quinty hadden laten knippen zodat ze geen haar meer tot ver over haar schouder zou hebben, en ik hoopte dat ze misschien van school uit Quinty een luizenzak konden geven, zodat ze niet andere kinderen aanstak. De directeur vond het een goed idee en zou een oplossing zoeken. Hij wilde niet met me in discussie over het feit dat het niet altijd aan de ouders lag, maar dat het probleem ook op school kon liggen.
Helaas, Quinty kwam thuis de volgende dag en zei mama ik heb geen luizenzak gekregen.. week later nog niet.. maand later nog niet.. en net voor de kerstvakantie nog niet.
Vandaag was het zover.. een week te laat volgens de kalender van school.. luizencontrole. Ik hoopte zo dat de telefoon niet zou gaan, maar helaas.. vanmiddag tijdens de lunchpauze werd ik gebeld, u kind komt er niet onderuit, ze heeft hoofdluis.. Neeeeee hé, dacht ik , gister nog de laatste eruit gekamt.. vanochtend niets meer gevonden.
Ik had vanochtend al een luizencape gekocht, toen ik zag dat ze in de aula controle hielden bij de kinderen, ik dacht nu ben ik ze voor. Ook tegen diegene aan de telefoon gevraagd, nee.. bijna smekend “geef me kind een luizenzak!” Er werd gewoon overheen gekletst.
Ik heb me jas gepakt, ben naar school gelopen met de luizencape en heb deze aan de juf van Quinty gegeven, met de opmerking “als de school niets doet, dan laat ik mijn goede kant maar zien als ouder.. enne ben al in contact geweest met de GGD. De juf wist niet wat ze moest zeggen.. beetje stotterend zei ze “oww mag ik u dan vragen waar u deze cape gekocht heeft, dan kan ik dit ook aan de kinderen vertellen zodat ze dit thuis aan de ouders kunnen vertellen, dan is t nog de keuze aan de ouders om zo’n cape wel of niet aan te schaffen.
Nu ga ik volgende week samen met Quinty naar de GGD.. een verpleegkundige gaat meekijken wat ik fout doe met de controle van hoofdluis.. ze gaat me tips geven zodat we van deze terugkerende ellende afkomen. Ook is er genoteerd dat school niet meewerkt aan de hulpvraag van een ouder.
En de rest van de tijd, kammen.. kammen… kammen! ( Zoals de RIVM als advies geeft)
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.
Hee meid,
Wat vreemd eigenlijk dat de school zelf nooit stappen heeft ondernomen om die luizencapes aan te schaffen. Bij Mark op school heeft de school het geregeld. Vaak kunnen ze dan toch ook goedkoper inkopen omdat het er zoveel tegelijk zijn. Jammer.
Sterkte ermee.
Sterkte Yo, wat een lastig probleem. Goed van je dat je zelf stappen hebt ondernomen. Niet zo handig en niet zo slim van de school. Ben blij dat Sharon ze nooit gehad heeft. Succes!