Alleen pinnen: hoe deze mama een verplichte pas op de plaats maakte

We leven in een luxe landje. Is het brood op? Dan haal je gewoon nieuwe. Is je cash geld op? Dan reken je dat halfje wit toch gewoon af met je pinpas? Klinkt als kinderspel. Maar deze mama krijgt inmiddels een punthoofd van de zin ‘hier alleen pinnen’…

Lees ook: De wekelijkse boodschappen; wat geef jij er aan uit?

Het moederschap: altijd wel wat aan je hoofd

‘Het brood is op,’ zei de heer des huizes vanochtend, na het dichtslaan van onze giga formaat diepvries. Om de zoveel tijd sla ik een flinke hoeveelheid broden in, geen overbodig streven met een gezin bestaande uit vijf personen, maar er komt een moment dat de voorraad is uitgeput.

Wanneer ik na een ochtend werken mijn zoontje op ga halen uit de peuteropvang, komt de herinnering echter pas weer bovendrijven. Gelukkig is bij zijn opvanglocatie een supermarkt gevestigd; een winkel van een bekende Duitse keten. Enigszins gejaagd besluit ik samen met hem de zaak binnen te sprinten. Om boterhammen te scoren voor de middagmaaltijd. Die we samen met zijn zussen, die ik een kwartier later uit hun school zo’n vijf kilometer verderop op moet pikken, zullen nuttigen. Alles is keurig in dozen en op rekken geplaatst, zodat ik met een paar grepen alle benodigdheden binnen no time in handen heb.

Kleine boodschap wordt grote boodschap

‘Op naar de kassa,’ zeg ik tegen mijn zoon. Daar aangekomen staan lange rijen. Alle drie oververtegenwoordigd door klanten met uitpuilende karren voor zich. Het merendeel daarvan is zestig plus, hier en daar afgewisseld door een puisterige jongere van de nabijgelegen middelbare school die, zonder uitzondering, een zak chips in de ene en een energiedrankje in de andere hand houden.

Ik sluit aan bij de kortste rij en schuifel langzaam maar zeker richting de lopende band. Wanneer ik de artikelen eindelijk achter het door mijn voorganger geplaatste balkje kan zetten, dringt de daarop geprinte tekst alsmede de reden dat in deze rij de minste wachtenden stonden tot mij door: ‘Hier alleen pinnen’. Door deze woorden bedenk ik me dat mijn bankpas thuis op het kastje in de gang op mij ligt te wachten. Omdat ik het gisteren niet nodig vond mijn portemonnee inclusief complete inhoud in het kluisje van het zwembad achter te laten.

Hier alleen pinnen: mijn pas op de plaats

Na een blik op mijn horloge en op de klandizie in de overige rijen waar ze zelfs geen pubers met één blikje en een familieverpakking zoutjes voor willen laten gaan, kies ik eieren voor mijn geld. We lunchen met eierkoeken en soep. Nadat ik mijn oudste twee bij school heb afgezet, rijd ik naar een concurrerende winkel. Ik gooi de noodzakelijke voedingsmiddelen in het karretje met mijn zoon in het kinderzitje voorin. En ik kan zowaar meteen doorlopen naar een kassa.

‘Goedemiddag,’ zegt de jongen met het pokdalige gezicht achter de counter. ‘U weet dat dit alleen pinnen is?’ En ik denk aan mijn pas, op het kastje in de gang. Hier alleen pinnen: wie heeft dat in hemelsnaam bedacht? 😉

Lees ook: Boodschappen doen met kids; krijsend kroost en bemoeienissen van anderen

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven