Mijn baby’s eerste jaar bijna voorbij, van baby tot baby-af

Kun je je nog herinneren hoe lang een schooljaar duurde? Dat jaar leek maar geen einde aan te komen, zeker met de zomervakantie in zicht. Hoe bizar is het dan dat een jaar met een baby juist zo ontzettend snel voorbij gaat. In mijn geval een meisje. 52 weken, 366 dagen. Mijn baby’s eerste jaar is bijna voorbij.

Als ik nu terugdenk aan een jaar geleden zag het leven er nog zo anders uit. Zwangerschapsverlof, hoogzwanger, vol verwachting op het leven dat ons leven zo op de kop zou gaan zetten. Dat alles anders zou worden, dat wist ik. Ik keek uit naar piepkleine teentjes en vingertjes, de eerste poepluiers die m’n man zou gaan verschonen, ik keek zelfs uit naar de bevalling. Ik kan me nog herinneren dat ik precies op de uitgerekende datum tegen de verloskundige zei dat ik er zo’n zin in had, die bevalling 😉 . Ik beviel pas met 41 weken zwangerschap. Zo bizar hoe lang die laatste week toen duurde, en hoe snel een week -en zelfs mijn babys eerste jaar nu voorbijvliegt.

Baby’s eerste jaar, Bente van 0 tot 1

Bente werd eind juli geboren en ze was nog mooier dan wij ons vooraf voor hadden kunnen stellen. We werden op slag verliefd op dat kleine meisje dat ons leven voorgoed veranderde. Elke dag worden we nog een beetje verliefder op haar. Geen wonder natuurlijk, ze wordt ook elke dag een beetje mooier.

In een jaar tijd gebeurt er veel. Van een pasgeboren baby die niets anders deed dan slapen, drinken, poepen en huilen is Bente veranderd in een meisje met al een heel eigen karakter. Ze kruipt, doet mee met ‘Klap-eens-in-je-handjes’, heeft al vier tandjes, drinkt zelfstandig uit een tuitbeker, stelt mijn geduld enorm op de proef door bij het verschonen steeds om te rollen, probeert me uit te dagen door eten op de grond te gooien en naar de kachel te kruipen en het allerbelangrijkste: ze lacht de hele dag!

Geklaag over ouderschap

Tegenwoordig hoor je veel geklaag over het ouderschap en dat het allemaal zo zwaar is (check vooral ook even de clichés over zwangerschap en ouderschap 😉 ). Ik ontken heus niet dat het soms zwaar is. Het eerste halfjaar moest ik iedere nacht drie of vier keer uit bed. Ja, dat was zwaar. De hele nasleep van zo’n bevalling was ook voor mij geen pretje. Desondanks klaag ik niet. Ik vind het ouderschap over het algemeen genomen namelijk hartstikke leuk. Elke nieuwe mijlpaal van Bente is een geluksmoment voor mij. Het enige wat ik wel eens echt moeilijk vind, is dat de tijd zo ontzettend snel gaat. Dan denk ik: ‘Heb ik wel opgelet tijdens die laatste tien maanden? Waar is mijn kleine baby zo snel gebleven?’

Over een paar weken is Bente officieel geen baby meer, maar is ze een meisje van één jaar oud. Haar tweede levensjaar staat voor de deur. Ik heb er zin in om te zien hoe ze zich dan verder gaat ontwikkelen, hoe ze haar eerste stapjes gaat zetten en hoe ze dan waarschijnlijk eindelijk ‘mem’ tegen mij, en ‘heit’ tegen m’n man gaat zeggen. Maar voor nu geniet ik nog heel even van mijn baby, die nu nog nul jaar oud is.