Bewust opvoeden: Een juiste keuze of juist niet? Ik ben eruit.

Je hoeft er de (social) media maar op na te slaan: Bewust opvoeden is een ware trend
geworden. Als je als ouder nog niks gelezen of gehoord hebt over suikervrij eten, wel of
niet vaccineren, voeding zonder e-nummers, het beperken van antibiotica, overprikkeling
van je kinderen, hoogsensitiviteit, straling vanuit WIFI etcetera,  dan heb je ergens onder een
steen geleefd.

Bewust opvoeden is niet voor niets zo populair: Meer en meer komen we erachter dat alles
wat we vroeger zo ‘normaal’ vonden op onder andere het gebied van voeding, misschien
helemaal niet zo ‘natuurlijk’ is voor onze kinderen. Ook wordt onze maatschappij
steeds meer voorzien van (verslavende) apparatuur zoals bijvoorbeeld ipads of mobieltjes. Ook dat heeft impact op de gezondheid van onze kinderen. Gameverslaving, internetpesten, het zijn allemaal termen van deze tijd.

Niks mis mee dus, dat ouders zich steeds meer gaan afvragen wat de beste manier is om
hun kind op te voeden. En uit te zoeken wat “goed” en “slecht” is voor hun kroost. Maar wat is bewust opvoeden? En levert dit uiteindelijk een gelukkiger, gezonder kind
op? Dit is mijn ervaring…

Mijn ervaringen met bewust opvoeden

Na de geboorte van mijn oudste zoon Jip, inmiddels 9, begon mijn zoektocht naar de juiste
en meest natuurlijke manier van opvoeden. Jip was altijd verkouden. Ook reageerde hij
heel heftig op vaccinaties. Voorts bleek hij hooggevoelig te zijn. Hooggevoelig wil onder andere zeggen dat je veel prikkels oppakt waardoor je snel uit balans raakt,. Dat je extra gevoelig bent voor voeding en sneller dan gemiddeld een allergie kunt ontwikkelen.

Ook ontdekte ik dat de manier waarop hij geboren werd (via een keizersnede vanwege een stuitligging) niet de meest ‘gezonde’ manier was voor een kind om geboren te worden. Een baby geboren via een keizersnede mist een ‘stofje’ wat een baby geboren via de natuurlijke weg, wel ‘mee’ krijgt. Dit stofje zorgt voor een gezonde rijping van de darmen. Als door de keizersnede ook de borstvoeding niet op gang komt waardoor je als moeder genoodzaakt bent op flesvoeding over te gaan, is de ‘slechte’ basis compleet. Althans, zo is mij dat altijd op de neus gedrukt door diverse artsen en therapeuten.

Ik wist niet meer hoe te stoppen

Het resultaat hiervan was, dat ik jaren bezig ben geweest met zoeken naar de juiste voeding, therapie, artsen, middeltjes om ervoor te zorgen dat mijn zoon zijn verkoudheid zou
kwijtraken. Het kostte me bakken met tijd en geld en niks hielp écht. Mijn ex-partner vond
dit alles de reinste onzin dus het leverde me ook de nodige discussies op thuis. Niet echt
bevorderlijk voor mijn gemoedsrust, laat staan die voor mijn zoon van destijds 4.

Omdat ik uit ‘gedoktert’ was, kon ik niet anders meer dan accepteren dat het zo was zoals het was. Altijd een snotneus. Wel bleef ik me veel bezig houden met gezonde voeding,
biologisch eten, vitamines etcetera. Daar had ik nog enigszins de controle over.

Bewust opvoeden laten varen door de situatie

Toen ik ging scheiden, 2 jaar geleden, kwam ik in een totaal andere situatie terecht: Weinig
geld om nog zo gezond en biologisch te kunnen eten, maar vooral geen tijd meer om
me te verdiepen in voeding en de klachten van mijn kinderen. Ook had ik geen ‘controle’
meer over de maaltijden die bij mijn ex op tafel kwamen. In het begin leverde me dat
enorm veel stress op. Ik ontdekte dat het ‘bewust opvoeden’ en dan vooral lettende op de
juiste voeding altijd een houvast was voor mij.

Schuldgevoelens

Ook merkte ik dat ik me vaak schuldig voelde als ik geen ‘gezond’ eten prepareerde. Of als ik ze iets te lang voor de TV zette als ze overprikkeld en huilerig waren na een dag BSO. Omdat ik niet anders kon als alleenstaande, werkende moeder die ook overprikkeld was en moe en om 18 uur nog aan het eten moest beginnen.

Toen ik op een dag las op Facebook dat rijstwafels, die mijn kinderen dagelijks kregen,
verre van gezond waren, ging er een knop bij me om: STOP!
Ik dacht mijn kinderen bewust op te voeden maar was mij er niet bewust van dat dit een
doel op zich was geworden: Iets wat me stress en frustratie opleverde als het niet lukte of
als ik het gevoel kreeg dat ik het niet goed deed.

En als je je regelmatig begeeft op diverse media en je interesseert je voor dit soort dingen,
dan doe je het eigenlijk nooit goed. Vooral omdat ieder wat anders beweert, is het gewoonweg niet mogelijk te bepalen wat nu echt gezond is en hoe je het bewust opvoeden vorm moet geven. Dus waarom zo dwangmatig hieraan vast houden?

De knop om

Want kinderen opvoeden geheel zonder suiker, e-nummers, prikkels, WIFI, Ipad, Tv, niet-biologisch eten is gewoonweg niet te doen: Althans, niet in de situatie
waarin ik me nu bevind. De knop ging om. Ik kreeg kriebels van alle berichten die ik las over gezonde voeding. Ik was er wars van.

Donder op met al die goedbedoelde adviezen, ik wil het niet meer weten! 

Hoe ziet mijn BEWUSTE opvoeding er nu uit? Ik ben een middenweg gaan zoeken. Ik ben me bewust van wat goed en niet goed is voor
mijn kinderen. Dat alleen al is een bewuste opvoeding, nietwaar? Zo krijgen mijn kinderen nog steeds weinig suiker, voldoende vitamines en zoveel mogelijk groente en fruit. Ik ben nog steeds blij dat ik mijn jongste niet heb gevaccineerd. Dat is een bewuste keuze geweest. Daarbij leg ik ze ook uit wat voeding, straling, IPADs ed met ze doet volgens de waarheid waarin ik geloof. Hierdoor krijgen ze ook verantwoordelijkheidsgevoel voor wat ze zelf innemen en/of ondernemen.

Uit de ban springen

Vooral de oudste heeft daarom niet meer zoveel behoefte aan suiker. Als het een dag niet lukt of het komt niet uit, dan laat ik het los. Dan genieten we lekker van een frietje met een ijsje toe. Of kopen we een keer die knalblauwe taart van de Minions waar de e-nummers vanaf druipen en nemen we alledrie een EXTRA groot stuk. En we lachen ons rot omdat mijn kids ook weten dat teveel suiker niet goed is en dat we dus lekker ongezond doen 😉 .

En spelen we lekker nog even op de WII terwijl we net ge-IPAD hebben. Boeien! Als we maar genieten! En dat is het beste medicijn voor mijn kinderen en hun mama. Ze zijn gelukkiger en gezonder dan ooit (ook al is er nog dikwijls die snotneus).

Doe wat voor jou goed voelt!

Mijn advies: Doe wat je denkt dat goed is voor jou en je kids. Tuurlijk zijn er situaties waarin
je niets anders kan dan je aan bepaalde richtlijnen vasthouden (als je een ziek kind hebt
bijvoorbeeld). Maar vergeef jezelf als het je niet altijd lukt. En geniet vooral van het leven!
Van de mooie, leuke en vooral lekkere dingen. Als moeder doe je vooral je stinkende
best. Wees hierin liefdevol naar jezelf. Laat je niet gek maken door hoe anderen het
doen, hang niet teveel op aan alles wat je leest op social media.

Onthou ook dat iedereen het doet op zijn of haar manier, wat in zijn of haar mogelijkheden ligt. Dus, bewust opvoeden een juiste keuze? Voor mij een ‘JA’, maar alleen als het me geen stress oplevert en de situatie het toelaat!

Hoe ga jij om met het bewust opvoeden van nu? Ben je toe aan loslaten of wil je er toch graag meer van weten? Dit boek staat in ieder geval erg goed aangeschreven!