Het is altijd heerlijk thuiskomen als we op bezoek gaan bij de Oma. Intussen is ze 84 jaren oud. Ze ziet er nog even stralend uit, al gaat ze lichamelijk een klein tikje achteruit. Nu ja, het zit wel in de genen om oud te worden. Haar eigen moeder werd er 99 (en 11 maanden) en dat was geen uitzondering! Ze is een zeer verzorgde dame, en zal nooit het huis verlaten zonder zich mooi te maken. En ze woont nog steeds in haar eigen huis. Waar ze haar moeder ook nog verzorgde tot een paar jaren geleden.
Ik ben als kind heel vaak bij de Oma en Opa (mijn dooppeter) geweest. Mijn broertje lag vaak in het ziekenhuis en heel de familie woonde in hetzelfde dorp. Mijn zus ging bij haar dooppeter met hun kinderen en ik ging bij één van de oma’s.
We kenden ook al de vriendinnen van de Oma. We moesten mee door het dorp de brieven gaan rondbrengen voor haar verenigingen, kleine boodschapjes doen, dingen wegbrengen of halen bij de buren,… iedereen kende ons en wij kenden iedereen.
De jaren verstreken, wij werden ouder, Oma en Opa werden ouder, de vriendinnen werden ouder… er vielen er al enkelen tussenuit tot ieders verdriet. Wij huwden, kochten een huis, Opa keurde het goed en toen overleed Opa. De band in de familie werd toen nog hechter. We moesten immers voor Oma zorgen. De neefjes en nichtjes huwden ook, kochten huizen in hetzelfde dorp, we kregen kinderen, en we bleven steeds maar langs gaan bij Oma, en de vriendinnen van Oma die op hun beurt ook steeds ouder werden. Maar allemaal behoorden we tot “de clan” van het dorp.
Nu hebben wij een hele hechte familie. En nog steeds hebben wij een hele goeie band met neefjes en nichtjes die wij ook nog vaak zien. We zijn peters en meters van elkaars kinderen. Verjaardagen worden nog steeds allemaal samen gevierd, Pasen, Kerst,… en in de zomer wordt er vaak een barbecue georganiseerd in één of andere tuin van de ooms of tantes.
En op die familiefeestjes wordt er vaak verteld over vroeger. En over nu. Hoe het er in het dorp aan toe gaat. Over de vriendinnen van Oma. Over die ene vriendin waarvan de echtgenoot net was overleden en die nu al een nieuwe vriend heeft “wat een schande”, en over de buurman die gisteren wel 3 keren langskwam om te vertellen over de man die eergisteren plots overleed en dat dat wel verdacht was en dat het blijkbaar was door “teveel pilletjes” of neen, door “teveel drank” of neen “hij ging het morgen weten te vertellen” en dat het wel spannend was nu… En dan moet het allemaal met de bijnamen die ze vroeger al gebruikten, en waar we altijd zo moeten mee lachen…
En de nichtjes en neefjes, en wij ook natuurlijk, moeten elke keer zo erg lachen om de conversaties die de ooms en tantes voeren met de Oma! Want die conversaties voerden ze 20-25 jaar geleden ook al zo!
Vandaag was Oma jarig… en vandaag voerden Zus en ik… net dezelfde conversatie met de Oma. Ik denk dat we oud worden… ofwel willen we nog zo lang mogelijk de nostalgie bewaren… en onze liefste Oma ook!
