Blij met poep in je gezicht bij Betere Boerenbed Kallenkote

Betere Boerenbed Kalverweide, wat heeft dat met poep in je gezicht te maken… ik hoor het je denken! Als je de moeite neemt om over ons verblijf bij het Betere Boerenbed Kalverweide in Kallenkote te lezen dan verklap ik je precies waar deze uitspraak vandaan komt! Ik kan het je namelijk haarfijn uitleggen 😉 . Ook wij (ja, we horen steeds meer geluiden om ons heen) hebben ons een weekend uitgeleefd bij het Betere Boerenbed.

Betere Boerenbed Kalverweide, een warm bad

Onze keuze van boerderij is gevallen op het Betere Boerenbed Kalverweide in Kallenkote. Waarom? Geen idee! Misschien omdat boer Goos en boerin Femmie drie kinderen hebben in dezelfde leeftijd als onze kinderen. Op het moment dat je de keuze maakt uit een van de boerderijen waar je in een Boerenbedtent wilt verblijven, dan lijken ze eigenlijk allemaal even leuk, dus de keuze is gewoon gemaakt op gevoel. Natuurlijk kan je kiezen op basis van locatie bijvoorbeeld of accommodatie.

Naar de boerderij, de voorpret

Al de hele week staan onze kinderen te trappelen om naar de boerderij te gaan. Eerder dan een week van te voren vertellen we het ze niet, want we kennen onze rakkers…. er blijft geen minuut van de dag meer over waarbij het niet gaat over de ‘vakantie’.  Maar een weekje voorpret moet kunnen. Het zijn vooral de dieren die in de week van voorpret veel aan bod komen. ‘Wij gaan naar de koeien’ hoor ik dochterlief van 2 zeggen tegen de leidster op het kinderdagverblijf. En op het eind van de dag, als ik ze weer ga ophalen hoor ik dat ze in geuren en kleuren continue over de boerderij gepraat heeft. En we zijn er nog niet eens geweest!

Kalverweide op haar best

Maar eindelijk is het dan zover. Vrijdagmiddag om 14.00 stappen we in de auto, en 2 uurtjes later arriveren we op de plek van bestemming. Boerin Femmy staat ons al op te wachten. Na een kort voorstelrondje kunnen de kids ècht niet langer meer wachten en nemen we de kruiwagen mee om onze bagage naar de tent te brengen. Langs de koeien, die volop de aandacht krijgen van zoon en dochter, lopen we naar de wei waar we de ‘Reiger’ al zien staan. Onze tent! Er staan er meer hoor, maar wij gaan in de achterste tent vertoeven, met uitzicht over de weilanden en grazende koeien.

Bij de tent aangekomen met onze spullen verdwijnt Lotte direct naar de boerin die aan komt lopen met flesjes melk. Onze pittige tante van nog geen drie is voor de duvel niet bang. De lammetjes die tussen de tenten in een weitje staan krijgen namelijk de fles en ze mag helpen! Ook Luc laat de kruiwagen uit zijn handen vallen om mee te helpen. Wij ruimen de prachtige tent in (mmm, lekkere bedden, stromend water èn een eigen wc, da’s toch wel prettig).

Op zoek naar eten in de avondwinkel

Een uurtje later hebben we de tent verkend, zijn wij volledig ingericht en loop ik richting de landwinkel om ons avondeten uit te zoeken. Dit terwijl manlief verwoede pogingen doet om de houtkachel aan te steken. Je moet ergens op koken, nietwaar ? Het wordt groentesoep. En niet uit een potje, nee… gewoon, met verse groenten! Eerlijk gezegd dacht ik dat het zijn tijd wel zou duren voordat de soep klaar zou zijn, maar toen de kookkachel op temperatuur was ging het eigenlijk heel vlug!

Het ‘snuffelen’ in de landwinkel is trouwens een heerlijke voorbereiding op het avondeten. Zo anders als in de supermarkt. Niet gestresst door de gangen, maar lekker de tijd nemen om op ieder potje te kijken wat er eigenlijk in zit. Veel ambachtelijk -of met de hand gemaakt- spul waar je thuis aan voorbij loopt. Wij in ieder geval wel. Thuis ben ik namelijk geneigd om altijd dezelfde standaard producten te gebruiken, jij niet?

Je probeert dus ook wat anders uit dan dat je gewend bent hier. En heb je wat uitgezocht? Niet in de rij staan achter nog 5 wagentjes, maar gewoon opschrijven in een schriftje, zodat je op het einde van de rit kan afrekenen. Grappig ook dat je thuis chagerijnig kan worden als je wat in de winkel vergeten bent en dat je hier lekker nog even terug wandelt. Relax!

Na het koken komt de zwaarste taak… Luc en Lotte aan tafel krijgen. Lotte struint bij de diertjes en Luc rommelt ergens anders, uit ons gezichtsveld. Maar nadat we de belofte gedaan hebben dat ze na het eten weer verder mogen ‘freewheelen’ komen ze dan toch even zitten. Gezellig met zijn vieren aan een boerentafel!

Een rondleiding op de boerderij

We zijn mooi op tijd klaar voor de rondleiding. Femmie komt ons halen en ook Gooss loopt mee. We krijgen een volledige rondleiding over hun 2 boerderijen. Knuffelen met konijnen en cavia’s in de knuffelhoek, uitleg over het eieren rapen in de kippenren, kennismaken met de ezels en pony’s, de kalfjes aaien èn kijken hoe dat nu eigenlijk werkt met het automatisch melken van de koeien. Wat een proces zeg! Gooss verteld honderduit over zijn passie en wij absorberen zijn informatie met veel plezier. Zo gastvrij, zo eerlijk, en zo ontwapenend.

Luc heeft intussen kennis gemaakt met de 2 oudste kinderen van Gooss en Femmie en die zien we de rest van de avond niet meer. Om 22.00 uur trekken we er de spreekwoordelijke stekker uit voor die dag (in ieder geval voor de kids), en voordat ze in een diepe slaap vallen roept Luc nog uitgelaten… ‘Mam, ik vind het zóóó leuk hier!’

De volgende ochtend ontwaken we in een koude tent! Kinderen kruipen nog even bij ons in bed, en manlief gaat er uiteindelijk uit om de kachel vast op te stoken. Als het een klein beetje op temperatuur is schieten we in onze kleren om eieren te gaan rapen.  En ja hoor, we slagen erin! Luc haalt ons vers gebakken bruine boerenbrood op in de landwinkel en we smullen van een heerlijk ontbijt. Na een lekker bakkie koffie en het tandenpoetsen is het tijd om te gaan kijken bij de ponyles.

En daar raken we de kids weer ‘kwijt’ , Luc verdwijnt na de ponyles weer met Jalien en Robert-Jan en Lotte heeft haar maatje gevonden in jongste dochter Femke. De hele middag vermaken ze elkaar en we sluiten de middag af met zelf gebakken pizza’s in de steenoven bij de boerderij. Heerlijk!

Na de pizza’s vinden Femke en Lotte het nog tijd voor een uitgebreide picknick, en aangezien ik mijn zinnen toch op ‘onthaasten’ heb gezet slenter ik lekker met de dames mee. Na de picknick van een uur lopen we richting de tent en daar worden tussen de lammetjes en pony’s verwoede pogingen gedaan door de oudere kids om de uitgebroken geiten weer netjes terug in hun omheining te krijgen. Onbegonnen werk, haha, want als ze net weer ‘binnen’ zijn zien we dat geit nummer 1 zich weer galant over het gaas wurmt om vervolgens weer heerlijk in het lange gras te grazen.

Ze geven het op want Luc en Robertjan mogen nog mee op de legertruck, een rondje door Kallenkote. Na terugkomst sluiten we de dag weer af. We zitten nog even lekker bij de kachel op te warmen en Luc vraagt… ‘heb ik bruin in mijn gezicht?’ Waarop wij constateren dat dit het geval is. ‘Dat is poep!’ roept hij met de grootste glimlach die ik ooit op zijn gezicht heb gezien. Hij geniet. Op en top. En wij dus ook.

Onze keuze is gemaakt… we gaan dit zeker vaker doen! En voor iedereen die het wil horen. Als je ooit de kans hebt… laat hem dan niet liggen en ga genieten!

 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven