Bodyshaming is nogal ‘hot’, of juist ‘not’, tegenwoordig. Net als lijnen. Want Linda lijnt, en Nederland is er vol van. Ik ook. Maar dat niet van het lijnen, meer van dat zakje M&M’s crunchy. En dat voelt goed joh! Lekker koud glaasje cola erbij, heeeeerlijk!!! Kan er zo van genieten. Maar goed, dat doe ik dan ook niet wekelijks, niet eens maandelijks.
Ik lijn niet. Tsja, en dat zie je er wel een beetje aan af.
Bodyshaming: teken van onzekerheid?
Vorig jaar heb ik wel een half jaartje Cambridge gedaan waarmee ik totaal 10 kilo verloor. Maar écht tevreden ben ik nog niet. Met nog 4 kilo meer, zit ik op mijn gewicht van voor de geboortes van mijn 3 kinderen. Maar ik was de snacktomaatjes zó beu!
Dus met nog een rolletje hier en daar, geen strakke buik en iéts te volle billen, shame ik vooral mijn eigen body. Maar ook weer niet! Ik ben namelijk geen 20 meer, dus mijn lichaam hoeft dat ook niet te zijn. Ik heb niet de ambitie dagelijks te meten en tellen wat ik eet en hoeveel ik beweeg. Ook niet de drang mijn body stelselmatig te showen op Instagram. Trots staat los van aandacht. Althans, dat vind ik. Het is leuk complimenten te krijgen, maar steeds bevestiging zoeken neigt naar onzekerheid. Net als bodyshaming van anderen. Want wat zegt het over jou als je je zo richt en negatief uit over een ander? Issues met je eigen body?
Lees ook: flaneer jij in een sylvie meis bikini of ben je onzeker in zwemkleding
Schoonheidsideaal
Diep respect heb ik voor volle vrouwen die er mooi, sierlijk, verzorgd en vol zelfvertrouwen bij lopen. Show those curves! Respect heb ik ook voor de strakke getrainde vrouwen die de discipline hebben er zo hard voor en aan te werken. Die eigenschap heb ik niet. Net als veel vrouwen. Ook de tijd heb ik er niet voor. Mijn leven met 3 jonge kinderen, mijn werk en een man met een drukke baan is an sich al een stormbaan. Beweging genoeg! Al is het niet echt heel doelgericht. Dus ja, laat mij maar even ‘gewoon’ zijn qua postuur. Kan dat ook?
Natuurlijk ben ik jaloers op de vrouwen met maat 36. Maar ik gún het die ander wel. Alleen mezelf ook 😉 . Ik houd ook wel van een beetje zelfspot, wat soms nodig is om te overleven in een wereld die gericht is op uiterlijk vertoon. Er zit nog een heel mooi gebied tussen obesitas en anorexia. Ziektes die steeds weer worden gelinkt aan schoonheidsidealen. En wat ís nu eigenlijk een schoonheidsideaal? Bestaat dat?
Lees ook: Kan jij jezelf zijn of ben je bang voor de mening van anderen?
Tempels van bodyshaming
Bodyshaming is overal. Van social media, de sportschool, zwembad tot op het schoolplein. Het bespotten van anderen lijkt soms wel een sport, vooral bij BN-ers. Alles wordt onder een vergrootglas gelegd. Elke putje, puistje, rimpeltje, striae of vetrandje wordt gespot. Oordelen zonder inhoud of kennis. Wat hebben we het toch druk met een ander. Phoe!!
Laatst bezocht ik met een vriendin de sauna. Voor het eerst na mijn derde keizersnede en pittige tijd erna. Nog onzeker over mijn lichaam, maar in staat het los te laten. Mezelf letterlijk bloot te geven. Niet nadenken over hoe anderen mijn lijf wellicht zien. Want uiteindelijk is het overgrote deel onzeker over zijn of haar lichaam en geven we ons allemaal bloot in de sauna. Natuurlijk ‘zie’ je veel lijven. Maar niemand let echt op elkaar en laat elkaar in hun waarde. Natuurlijk denk je weleens ‘shit, wat een mooi slank lijf!’ en misschien ook ‘O…het kan altijd nog erger…’ Maar gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde. Stel je voor. Dat zou saai zijn!
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
