Zo komt het dat je kind boos blijft, terwijl jij duidelijk hebt uitgelegd waarom het niet mag.
‘Ik word er zo moe van… Steeds maar weer dezelfde vragen en ik blíjf maar uitleggen waarom het niet mag. Ik snap trouwens ook niet wat ik nou verkeerd doe, ik doe het precies zoals het ‘zou moeten’. Zijn gevoel benoem ik, ik zeg dat ik begrijp dat hij het niet leuk vindt, ik leg heel duidelijk uit wat de reden is van mijn nee, maar toch eindigt het steeds maar weer in een driftbui. En niet alleen van hem, ik heb mezelf na tig keer antwoord geven ook niet echt meer onder controle. Hoe pak ik dit nou aan?’
Deze vraag kreeg opvoedcoach Annelies van Saskia, moeder van twee kinderen van 6 en 3 jaar oud. En zij is niet de enige die gefrustreerd raakt van haar boze kind, daarom wil ze je graag laten zien wat hier nu gebeurt en hoe je zo’n situatie óók kan aanpakken.
Boos kind: waarom blijft je kind eigenlijk boos en drammen?
Want hoe kan het nou dat Saskia’s kinderen blijven drammen, zeuren en boos zijn, terwijl ze toch alle ‘regeltjes’ van het opvoeden keurig netjes opvolgt? Het is goed om te beseffen dat het feit dat je kind boos is, niet betekent dat JIJ het verkeerd hebt aangepakt. Het betekent dat jouw kind nog niet zo goed met teleurstellingen om kan gaan.
Uitleg aan de hand van een voorbeeldsituatie van jezelf:
Stel je voor. Je gaat eindelijk weer eens een avond op stap met je man/vriend/partner. Het is al weer veel te lang geleden dat jullie echt samen iets leuks gedaan hebben. Jullie hebben kaartjes voor een gaaf concert en je kijkt er al maanden naar uit. Ik bedoel, je doet genoeg leuke dingen, maar het staat altijd in het teken van de kinderen. En zeg nou zelf, een dagje Plopsaland is toch anders dan een datenight met je lover.
Vandaag is het eindelijk zover. Je doft je helemaal op, ready to go. Tot dat je een melding op je telefoon krijgt dat het concert niet doorgaat omdat de artiest ziek is.
GRR… Lekker is dat. Daar sta je dan in je little black dress met je smokey eyes. Gedesillusioneerd trek je je huispak maar weer aan. Dat wordt weer een avondje The Voice kijken met een dekentje op de bank. Echt gezellig wordt het niet meer, want je bent behoorlijk chagrijnig…
Kun je het je voorstellen? Je wordt niet enorm boos zoals je kind, maar je baalt er wel heel erg van dat het concert niet doorgaat. Natuurlijk begrijp jij, rationeel gezien wel, dat iemand die ziek is geen concert kan geven, maar dat betekent niet dat jij daar niet de hele avond de pest over in hebt. Je baalt onwijs.
Kijk, jij gaat (hopelijk) niet met je vuisten op de grond slaan en al krijsend roepen dat je ook ‘nooit’ wat mag en dat het leven zo oneerlijk is, maar je zal waarschijnlijk wel een paar keer hartgrondig vloeken/schelden of op zijn minst chagrijnig voor je uitstaren.
Zo werkt het dus bij je kind ook. Het feit dat hij misschien best wel weet dat jouw antwoord ‘Nee’ is en blijft, betekent niet dat hij daar niet boos of teleurgesteld over is.
En kinderen zijn nog niet zo goed in staat om die gevoelens op een ‘normale’ manier te uiten, dus zul je merken dat ze in een driftbui belanden of maar blijven drammen en zeuren om toch hun zin te krijgen.
Hoe ga je om met een boos kind dat blijft zeuren?
Als je boze kind blijft drammen en zeuren, betekent dat dus niet dat jij het nóg een keer moet uitleggen, laat staan dat je het nog 10 keer moet uitleggen. Je kind vindt het gewoon nog moeilijk om jouw ‘nee’ te accepteren. Dat is iets wat hij nog moet leren.
Wat kun je dus zeggen als je kind iets wil wat niet mag? Nou bijvoorbeeld het volgende:
‘Ja, ik weet dat jij heel graag nog op de iPad wilt (toch dat benoemen), maar ik heb je nu 3 keer uitgelegd waarom dat niet mag. Morgen mag jij weer op de iPad.’
Of
‘Vanmiddag mag jij een snoepje, als je nu iets wilt eten mag je een appel.’
Als je kind vervolgens blijft zeuren, en die kans zit er dik in, het blijven tenslotte kinderen, zorg er dan voor dat je niet de strijd aangaat met je kind. Want dat is wat er vaak gebeurt.
Ga geen strijd aan met je kind
Je hebt je voorgenomen om een rustige en geduldige moeder te zijn, dus als jouw kind iets aan je vraagt dan geef je rustig en geduldig antwoord. Dat lukt ook wel… tenminste, een paar keer. Maar als je boze kind blijft zeuren, dan blijft er uiteindelijk weinig over van die geduldige moeder en dan ontplof je uiteindelijk toch.
Het is dus van belang dat je je grens rustig en duidelijk aangeeft en ervoor zorgt dat je je frustratie niet te ver laat oplopen. Want je bent moeder Theresa niet, geen mens kan rustig blijven als je tig keer hetzelfde moet herhalen, zonder resultaat. Dat is dus onbegonnen werk, volkomen zinloos.
Wees duidelijk en laat het probleem vervolgens bij je kind. Vraag jezelf dus ook altijd af: ‘Wie heeft er nu eigenlijk een probleem in deze situatie?’
Blijft je kind dus zeuren, nadat je heel duidelijk geweest bent? Zeg dan gerust:
‘Ik ben duidelijk genoeg geweest. Ik weet dat jij het graag anders wilt, maar het is nu eenmaal zo. Ik ga er nu even geen antwoord meer op geven.’
Blijft je kind vervolgens boos? Besef dan dat jij dat niet voor hem hóeft op te lossen. Hij moet gewoon nog leren omgaan met zijn emoties en met ‘nee’. En de enige manier om dat te leren is als jij hem genoeg mogelijkheden biedt om daarmee te oefenen.
Het boek ‘Supermama’s bestaan niet’
Wil je meer lezen? In het boek ‘Supermama’s bestaan niet’ staan nog veel meer inzichten, tips en adviezen om ervoor te zorgen dat je kind beter naar je luistert, zonder dat je steeds weer in die strijd terechtkomt met je kind. Je kunt hier gratis de sneak preview downloaden of direct het boek bestellen.
Over de auteur van het boek en dit artikel:
Haar naam is Annelies Bobeldijk, dé opvoedexpert in Nederland voor moeders die ervan balen dat hun kind niet luistert en die iedere dag strijd in huis hebben over alledaagse dingen. Ik laat jou zien hoe het anders kan, op een nuchtere, praktische en humoristische manier.
Winactie boek
Ben jij geprikkeld door dit artikel van Annelies en wil je graag meer lezen? Wij mogen een exemplaar van haar boek weggeven. Laat ons in een reactie hieronder weten welke ‘problemen’ jij ervaart in de opvoeding met je kind en wie weet win jij dit boek. Deze winactie loopt tot 15 februari 2020.
Is mooie boek, een nieuwe begin met mijn kinderen kan zijn want nu lijkt dat ze niet luisteren na mij als ik zeg het mag niet doen, ik heb 4 kindere verschillende leeftijd 18, 8, 2 en 1 jaar drie kleinste is echt muijlijk om te luisteren, mischien doe ik its verkeerd, ik will graag deze boek lezen mischien is wel een oplossing voor mij gezien
Wij hebben twee meiden, de oudste is echt bijna 7 en de jongste is 5. De oudste is een pienter dametje, ze is zeker lief maar ze vindt het lastig om dit te laten zien. Een knuffel oogt afstandelijk en liever wil ze niet dat je haar aanraakt. Bij alles wat ze doet, denkt ze na over hoe ze dit moet en wil doen. Ze heeft het idee dat ze alles al moet kunnen voordat ze het doet, ook als het iets voor de 1e keer is. Ze houdt zicht vast aan bepaalde volgordes; als iets a gaat dan moet get ook altijd a gaan, als het dan toch b wordt, dan is ze van slag. Echter hierin kan ze soms flink in doorgaan. Je kan dan niet meer tot haar doordringen. Pas als ze in huilen uitbarst, kan je haar troosten en dring je weer tot haar door. Dit zorgt geregeld voor flinke frustraties aan onze, ouders, kant. Daarbij vind ik de opvoeding op sommige punten heel lastig. Ik word snel boos en geïrriteerd, vooral als de meiden niet luisteren: als ik 2-3x iets vraag maar ik word genegeerd. Maar ook met het eten; het is gelijk al “lust ik niet” en dit is zo frustrerend (we horen dit al 5 jaar). Helaas voor mij/ons, neemt de jongste ook bepaalde dingen van haar zus over. Gelukkig blijft zij niet hangen in dingen, maar zelf zou ik heel graag willen leren/lezen wat ik kan doen om het weer gezellig in huis te krijgen. Ik word moe van mijn “derde” beroep als politieagent zijn, ik word gefrustreerd van het feit dat is snel boos/geïrriteerd ben, maar ook erg moe van deze hele situatie.
Ik zou graag dit boek winnen omdat ik me zeker geen supermama voel als mijn 5 jarige zoon in een driftbui beland en zijn 1 jarige zusje dan gaat vervelen door ze om te duwen, op dr af te vliegen of geluiden te maken zoals beesten in een dierentuin. Ik ben er nu achter dat het voornamelijk komt door mijn reactie en daarom zou ik heel graag leren voorkomen dat mijn zoon in een driftbui terecht komt. Heb al van alles geprobeerd maar alles werkt maar even.
Hoop dat de rust en gezelligheid in huis dan weer kan terugkeren
Met 3 jongens in huis van 7,5 en 3 jaar
is het soms alleen maar politie agentje spelen. Ik vind het echt een uitdaging om rustig te blijven nadat ik ze voor de zoveelste keer gewaarschuwd heb. Helaas lukt dit niet altijd.. lees heel vaak niet
Na twee zoons hebben wij nu een dochter van bijna twee jaar. Zij is als een droom die uitgekomen is maaaaaar.. super pittig en met een heel eigen willetje.. Zij wil volledig hier de bazin spelen over ons en haar broers en dit ziet er soms schattig uit maar is behoorlijk vermoeiend. Ik dacht dat ik na twee zoons “alles wel wist” maar niks is minder waar. Ik zou heel graag meer willen leren en ook mezelf willen leren kennen als moeder zijnde.
Onze dochter is na het verlies va. 2 opa’s e 2 oma’s in 2 jaar het vertrouwen in iedereen kwijt. Sindsdien kan ik eigenlijk niks meer goed doen en hebben we elke dag ruzie. Ze is pas 7 en ik wil zo graag leren hoe ik moet reageren en hoe ze ons weer gaat vertrouwen
Wat ontzettend heftig Fernanda. Ik wens jullie – en je dochter specifiek- alle sterkte toe. Ik weet hoe het is om afscheid te moeten nemen, ook kort na elkaar, maar dat een kind in zo’n korte periode alle opa’s en oma’s moet verliezen lijkt me intens zwaar en verdrietig
Wij lopen tegen het zindelijk worden op. Zoontje is in november 3 geworden. Een tijd lukte het om samen op het potje een boekje te lezen.
Hij geeft goed aan als hij moet plassen of poepen.
Maar wil nu al enige tijd alleen in zijn luier plassen en poepen. Wij hebben het er nu niet meer over. Maar vragen ons af of dat wel de manier is?
Wat een geruststelling altijd om te lezen dat ik niet de enige mama ben met een pittige 4 jarige dochter. Onze dochter heeft vaak meltdowns zoals we ze nu noemen. Op deze momenten komt de informatie niet meer binnen en ja dan ontplof ik of loop weg afhankelijk van locatie/situatie. Ik probeer ze te voorkomen door haar op alles voor te bereiden, maar t leven is helaas niet altijd zo voorspelbaar. Misschien dat dit boek een antwoord heeft.
Waar ik tegen aan loop? Heb je even?
Het gaat om de interactie, vertrouwen, liefdevol begrenzen, onvoorwaardelijkheid. Maar wat vind ik het ingewikkeld. En mooi.
Ik vind het soms lastig met 3 kids. Mijn oudste is 10 en licht autistisch, hierdoor komt de boodschap soms anders aan. Mijn dochter is 8 en soms heel lief en zorgzaam, maar denkt soms ook dat ze al puber is en gooit dan lekker de kont tegen de krib. Onze jongste is 2 en 4 maanden en dus idd volop in de peuterpubertijd.
Ik zou graag willen leren om de boodschappen op de juiste manier aan mijn kinderen te communiceren. Want ja soms ehhh, soms verlies ik mijn geduld en ben ik net wel dat kleine kind dat op de grond gaat liggen schreeuwen. Voel ik me rot om, maar helaas… blijkt dat ik naast moeder ook maar een mens ben
Hier is het vooral dat de oudste alles door mama gedaan wil hebben en als papa het dan doet gaat driften en krijsen. Alle uitspraken waarom mama het op bepaalde momenten niet kan doen, krijgt papa om zijn oren terug. Dus ben bijv. met de jongste bezig zegt hij tegen papa dat papa dat maar moet doen,zodat mama het voor hem kan doen.
Ik vind het soms gewoon echt niet leuk om mama te zijn.Ze zijn het liefste en belangrijkste in mijn leven maar ik vind het ook de moeilijkste taak ooit.
Continue op zoek naar balans in de opvoeding (ik heb goedlopend co-ouderschap met hun vader) zonder mezelf als mens daar in voorbij te lopen.Ik wil het voor hen zo graag goed doen (wellicht tóch wat last van compensatiedrang,deels door de break waardoor ik een bepaald droombeeld los heb moeten laten en omdat ik er na ernstig ziek ben geweest) maar ook wetende dat ik ze uiteindelijk geen plezier doe door bijvoorbeeld te vaak inconsequent te zijn en daar snijd ik mezelf mee in de vingers.Het boek van Annelies zou dan ook echt een steuntje in de rug zijn!Ik duim!
Het woord Nee kennen ze hier niet, vooral mijn dochter van net 7 kan het Heel Bont maken. Dit speelt al een tijdje en het lukt ons maar niet dit patroon te doorbreken want bij ons beiden veel Frustratie oplevert en dit komt de sfeer in huis Niet te goede 🙁 Wie weet geeft dit boek ons nieuwe inzichten.
Wat een geruststelling om weer te kunnen lezen dat mijn dochter niet anders is dan andere kinderen. Het stukje ‘nee’ accepteren is nog steeds neen item elke dag! Gevolgd door boze buien is eindigen in huilbuien. Zo naar voor ons beide. Tips zoals hier boven zijn niet alleen bruikbaar maar echt een hart onder de riem! Dank jullie wel.
Omgaan met zijn boosheid is een uitdaging.. en dan doordringen helemaal. Handen in het haar soms en nog maar 3 jaar.
Onze dochter is pittiger nu ze naar school gaat en ziet dat er bij vriendjes andere regels zijn en soms ook meer mogen. Wat vaak leidt tot discussies of boze buien.
Bij mij ligt het probleem vooral bij geduld momenteel, ik ben herstellende van een burnout, dus het lontje is de ene dag korter dan de andere dag.
Ik vind dit heel duidelijk uitgelegd! Ik loop zo vaak vast tegen hetzelfde probleem en heb mezelf en mijn zoontje van 6 onder begeleiding bij Progress. Progress is een praktijk voor kinderen, jongeren en hun ouders die vragen hebben rond leren, gedrag en opvoeding. Mijn zoontje kan soms ook heel brutaal zijn, dat is echt een probleem. Vooral ook tegen volwassenen, hij accepteert geen regels en wilt zelf de regels maken. Best wel dominant gedrag. Ik ben altijd op zoek naar oplossingen en misschien staat in deze boek wel een antwoord ♥
Zeker het woord NEE niet accepteren en alles willen doen wat grote zus ook doet, wat niet altijd kan ze verschillen 3,5 jaar.
Luisteren is ook een heel groot struikelblok bij allebei de meiden.
Dus dat boek zou echt super zijn
Probleem, (nog) niet 😉 zoon (11) zit tegen puberteit aan en dochter (3) heeft net de peuter puberteit gehad en is daar aardig doorheen gekomen maar het lijkt mij leuk dit boek te winnen en weg te geven aan mijn tante met twee pubers in huis 🙂
ik heb hier 2 peuters rondlopen, ik ben 2 en zeg nee, en ik ben 3 en ik doe het nie… ? Help!!!