Carrièretijger én moeder: nobody said it was easy (maar het kan!)

Soms is het heel grappig om terug te lezen hoe je een aantal maanden of jaren geleden over bepaalde dingen dacht. Jezelf uitlachen omdat je schrijfstijl toen nog echt belachelijk was kan heel leuk zijn. Maar het is vooral interessant hoe je mening in sommige gevallen radicaal veranderd is. In mijn allereerste blog voor MamsatWork begon ik mijn afkeer te beschrijven voor carrièrevrouwen. Van die flitsende, hippe moeders die een vliegende carrière combineren met een kind. ‘De carrièretijger slash mama´.

Ik weet nog hoe ik mezelf ooit heilig voornam nooit zo te worden. Mijn kind zou voor mijn carrière gaan. Met een gewone baan zou ik tevreden zijn. Genoeg geld om de rekeningen te kunnen betalen, meer had ik niet nodig. Maar hoe anders kan het leven lopen…

Lees ook: De ambitieuze vrouw wordt nog steeds niet altijd begrepen…

Carrièretijger geworden, tegen wil en dank

Hoe anders denk ik daar nu over! Compleet gewend aan het fulltime werken, ben ik het ook echt fijn gaan vinden. Niet meer vermoeiend, maar uitdagend. Ik zie ineens kansen om mezelf verder te ontwikkelen en grijp deze ook. Zo krijg ik binnenkort een vierweekse training op mijn werk. Een soort bijscholing zeg maar. Dat wou ik niet alleen vanwege de extra uitdaging. Tuurlijk, meer afwisseling is heel fijn. Mijn hersens eindelijk weer eens echt aan het werk kunnen zetten ook. Maar het staat ook wel heel goed op mijn CV. Over een paar jaar sta ik op straat. De kans dat ik een contract voor onbepaalde tijd krijg, is vrijwel nihil. Dan moet ik dus een nieuwe baan zoeken. Dat is zonder diploma’s lastig genoeg, dus hoe meer kennis en ervaring ik heb, hoe beter.

Ouder en wijzer

Allemaal worden we volwassen en daarmee wijzer. Tien jaar geleden leefde ik volledig naar het motto ‘die dan komt, die dan zorgt’. Heel erg zorgeloos dus. Verantwoordelijkheden nam ik nauwelijks. Hoe anders is dat nu! Nog steeds heb ik de neiging zaken voor mij uit te schuiven, maar steeds meer neem ik mijn verantwoordelijkheid.

En ben ik dus zomaar ineens bezig met het plannen van mijn carrière. Maar is dat niet gewoon wat iedereen doormaakt? Hoort dat niet gewoon bij ouder worden? Je bent niet meer die onbezorgde puber van 16, maar een volwassen mens met kinderen. Iedereen is op zijn of haar eigen manier bezig om de toekomst veilig te stellen. Sparen voor de studie van je kind, je carrière plannen, opleidingen volgen of een eigen bedrijf starten. Welke manier iemand ook kiest, iedereen wil graag een solide inkomen en een onbezorgde jeugd voor de kinderen. Hoe zit dat bij jou? Ben je ook een carrièretijger? En is dat dan omdat je rijk wilt worden? Of omdat je zo ambitieus bent? Of omdat je gewoon het allerbeste wilt voor je gezin? En jezelf natuurlijk 😉 …

Goed leven of zo rijk mogelijk worden?

In die zin is dus iedereen een carrièretijger. Maar er zit natuurlijk wel degelijk verschil tussen mensen die carrière willen maken om goed te kunnen leven en mensen die koste wat het kost carrière willen maken om maar zo rijk mogelijk te worden. Die over lijken gaan om een zo hoog mogelijke positie te bekleden en die daarbij vergeten te leven. Zo wil ik nooit worden. Schiet me maar neer als ik die richting op dreig te gaan. Maar met jezelf hogerop werken en blijven ontwikkelen is niet zoveel mis. Dus blijf ik om me heen kijken naar kansen en blijf ik die grijpen waar mogelijk. Zodat ik een solide inkomen heb en daarnaast fijn kan leven.