In Nederland worden er volgens het CBS gemiddeld 470 baby’s per dag geboren. Volgens diezelfde bron kiest 95 procent van de ouders van deze baby’s ervoor om met haar of zijn kleintje naar het consultatiebureau te gaan. Het consultatiebureau geeft gedurende de eerste vier levensjaren van je kleintje begeleiding op zowel lichamelijk als geestelijk gebied. Ondanks dat we dus bijna allemaal de keuze maken om te gaan, heerst er enorm veel ontevredenheid en is het consultatiebureau vaak een bron van ergernis.
Op elk feestje, op social media of tijdens gesprekken met vriendinnen; werkelijk overal is het consultatiebureau onderwerp van gesprek. Helaas vaker negatief dan positief. Don’t get me wrong; ook ik ben vóór het consultatiebureau en ga dan ook trouw met Mees naar alle afspraken. Toch loop ik tegen een aantal dingetjes aan…
Ik kom op Facebook vaak kreten tegen in de trant van; ‘Pff mijn baby is weer door de keuring heen..’ of ‘Trots! Hij groeit weer volgens de lijntjes!’ Dat moeders zo spreken na een bezoek aan het consultatiebureau heeft volgens mij alles te maken met de cultuur die er daar heerst. De cultuur van de lijntjes. Trots?! Ik ben niet trots op Mees als hij netjes volgens een lijntje groeit, of precies op het juiste aantal weken een blokje kan vastpakken…
Ik ben trots als ik zie wat voor fijn kereltje hij is, als hij zorgt voor een glimlach op iemands gezicht.
Goed voorbereid naar het consultatiebureau, toch?
Toch moet ook ik eraan geloven en de dag van mijn eerste bezoek komt steeds dichterbij. De dag hiervoor ben ik op visite bij een vriendin die al de nodige ervaring heeft door haar twee prachtige kindjes. Ze grapte: ‘En staat je tas al klaar voor het grote bezoek morgen?’ ‘Tas? Uuh hoezo?’ ‘Nou je weet toch wel dat je een omslagdoek, een extra pamper, een hydrofiele luier, extra kleertjes en de groeigids mee moet nemen?!?!’ ‘O…’ Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik nooit erg goed voorbereid ben. Ik kan soms nogal onnozel uit de hoek kan komen, dus dit had ik niet en waarschijnlijk zelfs nooit zelf bedacht. Wat was ik blij zeg dat ik deze tip vóór mijn eerste bezoek kreeg en dat mij een eerste aantekening bij de ‘kinderpolitie’ bespaard bleef: een onvoorbereide mama.
Lees ook: je kind honger laten lijden omdat hij te hard groeit
Het leek wel of ook hij zenuwachtig was voor zijn allereerste check-up op het consultatiebureau…
De volgende dag was het dan zover. Ik stapte, toen nog vol goede moed, naar binnen en zag een ruimte vol met aankleedkussens en andere mama’s. Ik ging ergens zitten en de assistente vroeg: Is Mees al aanwezig? Omdat ik er niet van uit ging dat Mees zijn hand op ging steken om zichzelf te melden, deed ik dit maar voor hem. Ze zei me dat hij aan de beurt was om te komen wegen. Na even rondgluren kreeg ik in de gaten dat ik hem uit moest kleden. Weer erg blij met mijn gepakte tas, want na nog geen seconde op de weegschaal is de hydrofiele doek al drijfnat van het plas. Het leek wel of ook hij zenuwachtig was voor zijn allereerste check-up op het consultatiebureau…
1-0 achter omdat ik geen borstvoeding geef
Na weer een tijdje wachten konden we naar binnen. Ik wist dat ik al met 1-0 achterstond omdat ik Mees geen borstvoeding geef. Niet omdat het niet is gelukt, nee gewoon omdat ik me hier niet fijn bij voel. Al eerder merkte ik dat dit niet door iedereen begrepen wordt. Toen ik ook nog enthousiast vertelde dat Mees een makkelijke baby is, die ik overal mee naartoe kan nemen betrok haar gezicht. Of ik wel wist dat baby’s gebaat zijn bij structuur?
Het zou dan vast daaraan liggen dat Mees overdag weinig slaapt. Ze adviseerde me dan ook met klem dat ik niet meer op de flutter mocht met mijn baby en hem in plaats daarvan op gezette tijden naar bed moest brengen. Hele dagen thuis zitten hoorde immers ook bij het moeder worden… Dat Mees ‘s avonds en tijdens de nacht goed slaapt, en daardoor de gemiste uurtjes overdag makkelijk inhaalt, lijkt haar niks uit te maken.
Alsof ik als moeder gefaald zou hebben als Mees niet binnen het 3 minuten durend bezoekje aan de arts zijn handjes zou openen…
Na het vragenvuur volgden de onderzoeken. Het viel haar op dat Mees zijn handjes stijf dicht hield. Ik kan niet ontkennen dat ik in stilte Mees zat aan te moedigen; ‘Alsjeblieft Mees, doe je handjes open. Kom op, je kan het!’ Het voelde bijna als een soort wedstrijdje. Mijn kind kan heus zijn handjes wel openen! Alsof ik als moeder gefaald zou hebben als Mees niet binnen het 3 minuten durend bezoekje aan de arts zijn handjes zou openen…
Lees ook: Mijn kind ontwikkelt zich bijzonder snel
Vertellen wat je kwijt wilt, meer niet
Dat ik het in zijn 8 weken durende leventje vóór deze afspraak nog nooit had opgemerkt bleek ook nu niets uit te maken. Toen ik na dit eerste bezoekje nog een beetje beduusd terug wandelde besloot ik al snel; ik ga nooit meer helemaal eerlijk zijn over hoe en wat ik alles doe. Ik vind namelijk dat ik als moeder mijn kindje het allerbeste ken, ik ben 24/7 in de buurt en ken hem door en door.
Er volgden natuurlijk meer afspraken en ik moet ook zeggen dat toen ik eenmaal gewend was aan de gang van zaken en de werkwijze het toch allemaal vrij soepel verliep. Ik kan er terecht met vragen over voeding, de ontwikkeling en mijn eigen vaste verpleegkundige bleek ook nog een vlotte, moderne tante te zijn! Het enige wat ik jammer blijf vinden is dat de mama die achter het kindje staat nog wel eens vergeten wordt.
Waar is de aandacht voor de moeders?
Door de geboorte van hun kindje zijn ze een enorme verandering doorgegaan. Het geeft een nieuwe dimensie aan je eigen persoonlijkheid. De benaming mama krijg je zodra je kindje geboren is, maar dat je je deze nieuwe rol met vallen en opstaan eigen moet maken wordt vaak vergeten. Vooral in deze onzekere eerste periode, die ook tegelijk valt met de eerste bezoekjes aan het consultatiebureau, zoek je nog een weg in je nieuwe rol als moeder. Alles wat je doet en uitprobeert heeft als doel om de beste mama te zijn van je kindje. Elke vorm van kritiek kan dan erg hard aankomen. Dit moeten ze op het consultatiebureau toch ook beseffen?
In mijn ogen is een bezoek aan het consultatiebureau ondanks dit wel degelijk van toegevoegde waarde en dus zeker niet zonde van je tijd, zolang je de adviezen filtert en meeneemt waar je wat aan denkt te hebben. Voor de rest geldt; het ene oor in en het andere oor uit. Mijn inziens is dit the way to go bij je bezoeken aan het consultatiebureau. Zet ‘m op!
Herken jij het gevoel van een keuring als je bij het consultatiebureau bent?
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
Wat SUPER goed geschreven en wat herkenbaar !!
Precies hoe ik het ook ervaarde !
Heb echt gelachen om sommige stukjes hoe je het schrijft (3 minuten zijn handjes dicht houden haha..heerlijke actie van Mees !!)
Op naar veel meer van dit soort leuke en herkenbaar mama artikelen !