Daar ga ik weer

Daar ga ik weer, denk ik, terwijl ik naast mijn dochter lig. De afgelopen zeven jaren heb ik me vrijwel dagelijks verbaasd en raakte ontroerd over dat wat zij bij me losmaakt. En nu weer.

Jarig

Vandaag was het haar verjaardag, zeven is ze geworden. Vanmorgen zongen we haar wakker en stond ze op met een brede glimlach die de hele dag niet verdween. Ze huppelde door de dag en vergat zowaar om ruzie te maken met haar broer. Wat dat betreft zou ik willen dat ze elke dag jarig was.

 Rare wending

Vandaag straalde ze, zoals ze ongetwijfeld wel vaker straalt, maar vandaag zat er nog iets anders achter. Een paar dagen geleden heeft ze ervaren, dat het leven soms een rare wending kan nemen. En dat, als er iets tragisch gebeurt in je omgeving, je je eigen behoeften en wensen opzij kunt zetten en stil kunt staan bij het verlies van een ander. Haar vriendinnetjes en buurtgenootjes verloren een dierbare en even was niets meer zeker.

In die onzekerheid, ging ze op zoek naar zekerheden. Ze stelde vragen, moeilijke vragen, niet-te-beantwoorden vragen, lieve vragen, ondenkbare vragen, confronterende vragen. Ze vroeg zich af wat ze kon doen voor haar vrienden en nam zich voor al het goede te doen. En dat deed ze.

Ze vierde haar verjaardag, uitbundig en vrolijk, zoals een kind dat hoort te doen. Maar vergat daarbij niet de pijn en het verdriet van haar vrienden. Subtiel liet ze weten dat ze om hen geeft. Ook kinderen hebben soms geen woorden nodig.

 Model kind

Ze was voorkomend tegen de gasten, bedankte vriendelijk en oprecht voor de cadeaus en vertelde de naar-huis-gaande- visite dat ze het fijn vond dat ze er waren. Vandaag was het bijna een model kind.

Aan het einde van deze drukke dag, bracht ik haar naar bed en ging nog even bij haar liggen. “ Schaam je je niet dat je nog bij mij in bed ligt?” Vroeg ze zich af. Natuurlijk ontkende ik dat in alle toonaarden, ik vind het heerlijk. “ Hmm, ik schaam me er wel voor, maar ik zeg gewoon tegen niemand dat jij ’s avonds nog even bij me ligt..”  Tja, je moet de schijn wel op houden natuurlijk…

 Alles gezegd

Ik ging naar beneden en inmiddels was er ook een glimlach rond mijn mond gekomen, het was een mooie dag. Maar het werd nog mooier: Met haar nieuwe pen had mijn dochter een briefje geschreven, waarin ze liet weten dat ze van ons hield en blij was met de cadeaus.

Dan is toch alles gezegd??

2 gedachten over “Daar ga ik weer”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven