Ik heb wat lastige dagen achter de rug, dagen die jaarlijks terugkeren en waarvan ik altijd hoop dat ze zo snel mogelijk weer voorbij gaan, mijn dagen met een zwarte rand.
Dagen met een zwarte rand, voor iedereen anders
Een aantal dagen geleden was de sterfdag van mijn moeder, dat is altijd een lastige dag ook al is het meer dan tien jaar geleden dat ze overleed. Ik prop die dag dan ook altijd vol met afspraken, werken en wat er nog maar meer in kan. Helaas was het dit jaar juist op een dag, dat ik altijd vrij ben (dinsdag) omdat ik die dag normaal gesproken heerlijk van de kids kan genieten. Maar toch wist ik wat afspraken in te plannen op deze dag: een ziekenhuisbezoek met dochterlief voor haar oren, zoonlief wegbrengen en ophalen (niet handig om die mee te nemen naar het ziekenhuisbezoek), dochterlief naar school brengen, bezoek aan de supermarkt en verdere alledaagse dingen.
Echter werd deze al zo verschrikkelijke dag nog even een beetje erger: zoonlief bleek ziek bij ophalen (gelukkig zijn we een week verder en voelt hij zich beetje bij beetje wat beter). Hij bleek de zesde ziekte te hebben én een keelamandelen ontsteking, pfff arm ventje) en bij thuiskomst kreeg ik te horen dat onze bovenbuurman verongelukt was op vakantie. Nu had deze dag helemaal een zwarte rand .
Koningsdag is tevens zo’n dag voor mij. De dag dat mijn moeder jarig zou zijn. Inmiddels wordt dit door het gehele land uitbundig gevierd (net als de verjaardag van de Koning 😉 ). Deze dag is minder erg als acht dagen geleden, vandaag vieren we het namelijk ook wel een beetje. Ook zou mijn Oma vandaag jarig zijn. Het was dus altijd dubbel feest vroeger. Oma is afgelopen jaar helaas ook heen gegaan. Van vroeger twee verjaardagen vier ik dit jaar voor het eerst geen verjaardag, maar in gedachte zijn ze allebei dicht bij mij.
Deze week hebben we nog één zo’n vervelende dag: Moederdag. Zoals je deze week al kon lezen voelt moederdag zonder moeder eigenlijk niet echt als moederdag. Die dag is voor mij ook altijd een beetje moeilijk. Wat had ze graag van de kinderen willen genieten. Wat had ze ze graag op zien groeien en wat doet het pijn dat ze dat nooit mee heeft mogen maken. Ik kan alleen maar hopen dat ze trots zal zijn op mij en mijn kroost en dat ze geniet van alle kusjes die ze (haar foto) krijgt.
En dan zijn voor mij de dagen met een zwarte rand weer voorbij… voor een jaar.
