De bloemetjes en de bijtjes, wat als je kind van 5 hiernaar vraagt?

De bloemetjes en de bijtjes. Ineens zijn we in een heel ander tijdperk beland. Afgelopen week zit ik televisie te kijken. Er komt een reclame voorbij van een bekend luiermerk met hele lieve baby’tjes. Ik wil tegen mijn kleine meid van 5 jaar zeggen, kijk eens hoe lief en zie dat ze met haar handjes voor haar oogjes zit. Ik vraag haar waarom ze dit doet. Nou zegt ze, “ik vind die reclame een beetje eng, sommige zitten onder het bloed en hebben zo van dat slijm op zich, ik vind dat vies”.

Op zich niet zo raar eigenlijk en ik vertel haar dat dat nu eenmaal zo hoort als je net geboren bent. Vol verbazing vraagt ze mij daarop, “had ik dat dan ook”? Ja, ook jij had dit.

En prompt komen er allerlei vragen. Hoe kan dit dan en waar kom ik dan uit en hoe ben ik dan in jouw buik gekomen?

Lees ook: seksuele voorlichting zit eraan te komen

de bloemetjes en de bijtjes

Met mijn mond vol tanden over de bloemetjes en de bijtjes

Vermoedelijk heb ik het mezelf nu lastiger gemaakt dan nodig is. Maar ik zat dus even met mijn mond vol tanden. Ik keek haar vader aan, maar die hoorde het niet (of wilde het niet horen 😉 en ik begon te stamelen. Dat ik haar daar nu nog te klein voor vond en er later op terug zou komen. Ze nam hier genoegen mee, maar voor hoe lang nog?

Op welke leeftijd beginnen de vragen over seks?

Vanochtend schoot me haar vraag weer te binnen en ik ben het internet opgegaan. Het blijkt dat dit inderdaad wel de ‘normale’ leeftijd is voor haar om hier naar te vragen. Er gaan ook verschillende verhalen de ronde. Eentje daarvan is dat papa’s en mama’s vrijen met elkaar en dat dit verder gaat dan kroelen met elkaar. Dan gaat papa zijn plassertje in mama haar plassertje, want dat vinden ze fijn. Dan gaat papa het nog fijner vinden en komen er zaadjes uit zijn plassertje, die zwemmen naar de eitjes in mama haar buik en zo komt er een baby.

Whut? Sorry, maar hier kan ik dus niets mee. Ik vind dit zo’n waardeloos verhaal, dat kind kan toch nooit meer normaal naar een plassertje kijken? En waarom het woord plassertje? Uiteraard zijn er wel boeken in de bibliotheek waar andere verhaaltjes in staan. Maar hoe vind ik de juiste en wanneer is het nu echt de juiste tijd daarvoor, ook voor mezelf eigenlijk??

Misschien draait het niet om wanneer is zij er klaar voor, maar wanneer ik er klaar voor ben 😉 ?

En hoe moet ik een kind van 5 jaar oud vertellen dat de baby uit haar plassertje komt, dat is toch een buitenaards wezen verhaal? Althans, dat kan ik me zo voorstellen. En ik wil eigenlijk helemaal nog niets vertellen aan haar over plassertjes die in haar plassertje gaan of baby’s die uit haar plassertje komen…

Lees ook: je kind stelt vragen over seks

Preuts of niet?

Ik ben niet echt preuts, en ook niet preuts opgevoed. Mijn ouders praten openlijk over seks en er werd regelmatig over gedold. Ik weet ook dat ik goede voorlichting kreeg, zowel over waar baby’tjes vandaan kwamen als later over de puberteit en mijn menstruatie.

Maar om dit nu zelf aan mijn 5-jarige te moeten vertellen vind ik nogal wat. Ik heb het idee dat ze dan al helemaal zo snel groot wordt. Ook lijkt het me voor op school niet prettig als zij wel weet hoe het werkt en een ander misschien nog niet. Ik weet hoe kleuters zijn, wanneer ze iets nieuws weten, dan weten ze niet hoe snel ze dit nieuws met de rest moeten delen. Ons meisje zit in groep 2, maar dit is wel een gecombineerde klas met groep 1. Ik kan me zo voorstellen dat die ouders er niet op zitten te wachten, dat mijn dochter hun kinderen seksuele voorlichting gaat geven.

Internet adviezen over de bloemetjes en de bijtjes:

  • Maak het niet beladen; oeps, dat stadium zijn we dus al voorbij
  • Benoem de geslachtsdelen; wij hebben er aparte namen voor bedacht, want het woord vagina en piemel vonden we voor ons kleine kind niet prettig klinken. Dus hebben we er druifje en piep van gemaakt
  • Het laten weten dat het oké is verliefd te zijn; kleine is al vaak verliefd geweest en gelukkig uit dit zich voor nu nog in naar elkaar zwaaien en pakkertje spelen. Helaas heeft ze ook al wel twee keer liefdesverdriet gehad en dat al voor de 6de jaar. Wat krijgen we allemaal nog voor onze kiezen?
  • Het laten zien dat papa en mama elkaar ook lief vinden; en jaloers dat ze dan wordt

Handige boeken over seksuele voorlichting

Heb je graag wat hulp bij het verhaal over de bloemetjes en de bijtjes om de seksuele voorlichting wat makkelijker te maken? Er zijn talloze boeken over geschreven. Hieronder vind je de boeken die erg goede reviews hebben ontvangen in de leeftijd van 4 tot 12 jaar.

Wat zijn jullie tips/adviezen hiervoor? Hoe kan ik ervoor zorgen dat ze wat meer weet, maar dat ze het niet gelijk het hele schoolplein overbluft dat ze meer weet? En hoe kan ik ervoor zorgen dat ik/wij er ook wat meer aan toe ben/zijn om de kennis met haar te delen?

 

Kortom ik vind het dus lastig om over de bloemetjes en de bijtjes te praten en haar vader zo mogelijk nog lastiger. Voor nu nam ze nog genoegen met de ‘dat komt later wel’ oplossing, maar voor hoelang nog?

 

5 gedachten over “De bloemetjes en de bijtjes, wat als je kind van 5 hiernaar vraagt?”

  1. Ik vind dat het heel afhankelijk is van het kind. En als ze er naar vragen, dan geef ik uitleg op de vraag (niets meer), maar noem ik het graag bij de naam.

    Mijn oudste dochter was net 4 toe ze vroeg: “Oma, hoe komen baby’tjes eigenlijk UIT de buik?”
    Oma wist niet zo goed wat ze moest antwoorden, ze wist niet wat wij wilden dat ze zou zeggen, ze wist niet wat Eva wist. Ze mompelde: “Dat weet ik niet hoor, dat moet je maar aan papa of mama vragen.”
    “Maar oma, dat weet je toch wel. Jij hebt toch ook kindjes gekregen?”

    Toen ze net 6 was vroeg ze: “Mama, hoe komen baby’tjes eigenlijk IN de buik?”
    Normaal geven we Eva overal antwoord op. Alleen toen, bij die gezamenlijke maaltijd op de camping zei manlief: “Dat vertellen we je later wel een keer.”
    Na de vakantie ging ik gezellig met haar zitten, met een kop thee en het boek van Sandarijn van de Loef. Samen bladerde we het boek door en zij stelde de vragen die ze wilde stellen. Daarna wilde ze het boek nog een keer lezen. Maar toen ze haar drinken op had, huppelde ze naar buiten om met een vriendinnetje te gaan spelen.

    En nu geeft Eva haar zusje voorlichting. Uitgebreid en met vies gezicht vertellen ze elkaar wat ze weten. “En dan gaat de piemel van de papa in het babygaatje van de mama.” En richt zich tot mij: “Maar dat doet toch zeer mama?” Ik stond even met mijn mond vol tanden, maar gelukkig had manlief hier wel een goed antwoord op: “Als je groot genoeg bent en je wilt het allebei, dan doet het geen zeer. Dan is het zelfs heel lekker.”

    Voor Mirthe (5) is het soms nog wat te ver gegrepen. Ze maakt er een lolletje van. Toen ik haar vroeg om te vertellen hoe kindjes in de buik komen zei ze: “Die zitten in grote bomen. Als je tegen de boom aan plast, komen ze in je buik.”
    Tja…

  2. Ik denk dat je echt naar je kind moet kijken. Dat ze genoegen nam met ‘komt later’ geeft denk ik ook aan dat ze het allemaal prima vindt. Ik heb wel alles verteld. Eerder nog dan 5 jaar. In het begin hield ik het op vrijen, later kwamen daar de zaadjes en eitjes bij. Een ding dat ik ooit van een deskundige hoorde, was dat kinderen alleen opslaan wat ze kunnen bevatten. Mocht je dus ooit twijfelen of je niet te veel hebt verteld dan is dat een geruststelling. En daarnaast kunnen ze het tzt uiteindelijk maar beter van jou horen dan een klasgenoot.

  3. Nou ik moet heel eerlijk zeggen dat mijn oudste zoon nu bijna 5 , al heel vroeg kwam met vragen. Hij heeft inmiddels ook 2 broertjes erbij en bij iedere zwangerschap wist hij vrij nauwkeurig hoe kindjes werden gemaakt. Ik ben er gewoon heel open over geweest.. gewoon mama heeft eitjes, papa heeft zaadjes en samen maken die een baby in mama haar buik en dat ze daar dan in groeien en uiteindelijk met het hoofd naar beneden uit de vagina komen. En dan heb je een baby.. Ook dat er soms een keizersnede plaatsvind etc etc..Het exacte verhaal over sex hebben wij niet verteld. Maar ik wil gewoon eerlijk en open naar mijn kind zijn.

  4. Ik ben het met je eens dat ik 5 te jong vind om over vrijen te praten maar mijn zoontje vroeg er een tijd terug ook naar waar de baby dan uitkomt. Hij was toen nog 5. Ik heb het eerlijk verteld en hij vond het helemaal niet vreemd. Heb gezegd dat het in de natuur zo is gemaakt dat een baby er vrij makkelijk doorheen kan op het moment dat hij er echt uit wil. Want ja wat moet je anders zeggen….

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven