Afgelopen zaterdag zat ik op het terras bij Gusto in Den Bosch. Genietend van een heerlijke rode wijn en een nog veel lekkerder broodje Verano, voelde ik de warmte van de vuurkorf in mijn rug. Het was een druilerige dag. Zo een dag dat het eigenlijk net niet licht wordt. Een beetje nevel hing over het land, de zon verschool zich de hele dag achter de bewolking. Het was niet heel koud, maar ik kon voelen dat de winter in aantocht was.
Opeens overkwam me het! Zoals ieder jaar, wachtte ik ook dit jaar op dat eerste teken. Een herkenning, een geur, een gevoel. De sfeer van de donkere dagen voor kerst. Heerlijk! Ik hou ervan. Het was zo’n typische oudejaarsdaggevoel. En op dat terras overkwam me dat gevoel weer. En zoals ieder jaar, kreeg ik ook dit jaar weer dat warme gevoel in mijn buik.
Ik hou van december. Van de kerst, van oud en nieuw, van Sinterklaas. Maar vooral van de sfeer. Ik hou van de lichtjes, van de kerstboom, van de gezelligheid door het samenzijn met de mensen van wie ik hou. Maar zoals ieder jaar begint dat gevoel bij mij pas bij dat eerste teken. Dan pas merk ik de kerstverlichting in de straten op. Dan pas begint het te kriebelen om het huis weer te versieren. Dan pas ga ik weer over het kerstdiner nadenken.
Het gevoel van die geweldige sfeer werd maandagavond nog sterker. Noem me romantisch of fantasierijk, maar maandagavond liep ik in Hilversum. Heerlijk gegeten in een Italiaans restaurantje en op zoek naar een gezellig kroegje voor nog een laatste afzakkertje, toen ik ergens midden in het centrum van Hilversum tegen een pleintje aanliep.
De bomen waren prachtig versierd met honderden lampjes en tussen die bomen stond een groot prieel. Ook helemaal versierd met lichtjes. En het was rustig op het plein. Ik keek naar het prieel en even stond de wereld stil. Wat een prachtig tafereel. Wat een sfeer. En alles klopte op dat moment! Een heerlijke avond, met perfect gezelschap en een versierd prieel. Ondanks dat ik op mijn panty’s liep, aangezien mijn 14 cm hoge hakken mijn voeten de hele avond al hadden geterroriseerd, was ik op dat moment even volmaakt gelukkig.
Kerst in Harderwijk vind ik geweldig. De stad is natuurlijk gewoon al prachtig om te zien, met alle mooie kleine steegjes, klinkertjes en sfeervolle straatjes, maar zodra de ijsbaan op het plein staat, voel ik me als een kind in de snoepwinkel. De sfeer is super, de straten zijn versierd door de duizenden lichtjes die ieder jaar weer met zorg worden opgehangen. Maar het mooiste vind ik nog wel om, als het donker is, te gaan schaatsen en daarna met ijskoude handen en neus een heerlijke kop warme chocolademelk te drinken.
Ooit wil ik nog eens met kerst naar New York. Naar Rockefeller Center. Om daar tussen de immense kerstbomen de echte kerstsfeer op te snuiven. Te schaatsen op kunstschaatsen met een rode gebreide kersttrui aan en midden op de ijsbaan een pirouette te draaien. Om warm te worden bij de vuurkorven. Om urenlang langs de weelderige etalages te lopen en alle indrukken op me in laten werken. Maar dat is een droom voor de toekomst…
Voorlopig doe ik het nog maar even met ons pleintje in Harderwijk. Want het is dan wel geen Rockefeller Center… maar voor mij komt het er aardig bij in de buurt.
De donkere dagen van december. Ik kan niet wachten tot het weer zover is…
