De jeugd van tegenwoordig en hun gedrag; is dat problematisch of juist niet?

Wat valt je op als je kijkt naar het huidig winkelpersoneel in het weekend? Ik irriteer me menigmaal als er een paar tuthola’s achter de toonbank staan bij de Hema… Of net even hard genoeg zuchten als je vraagt of er al verse stokbroden zijn en ze dan toch even moeten gaan kijken bij de broodafdeling. En wat dacht je van het weekendpersoneel bij de Praxis. Tja sorry hoor … in deze mega store kan ik toch écht die plakkertjes voor de deurpost niet vinden. De jeugd van tegenwoordig kan me soms dan ook mateloos irriteren.

Je voelt je af en toe al bezwaard om iets te vragen. Zelf ken ik deze instelling niet bij mijn bijbaantjes die ik had, verkopen van tafelkleden op de zaterdagmarkt in Utrecht en later bij de slagerij van de AH. Ik vond het altijd erg leuk om vooral een klant te helpen en dan ook nog een beetje vlot en efficiënt. Dat gaf gewoon een lekker gevoel! Van dat gehang en “kweetniet” uitdrukking word je toch doodmoe? Daarentegen kom je ook jongeren tegen met een F… You blik, dat je denkt okeeeee… In dit blog lees je meer over dat gedrag bij de jeugd van tegenwoordig. Op het gevaar af dat ik zelf als een ouwe zeur overkom 😉

Lees ook: Oogrollen en zuchten; de conversaties met mijn puber

Onze verantwoordelijkheid om de opwaartse beweging in stand te houden

Ik ben me wel af gaan vragen: hoe komt dit? Waar komt het gedrag van de jeugd van tegenwoordig vandaag? Aangezien ik geloof dat onze kinderen een weerspiegeling zijn van onze maatschappij… Zelf vind ik het een mooi proces om te zien dat kinderen steeds meer worden gestimuleerd om zichzelf te mogen zijn, dat vergoten van het zelfvertrouwen meer en meer wordt geïnitieerd in scholen en dat er genoeg andere mogelijkheden zijn zoals coaching voor kids. Er is een beweging gaande, maar nog lang niet genoeg!

Onlangs woonde ik een bijeenkomst bij in Houten en hier werd de film “Children Full of Life” getoond. Een bijzondere film over Mr. Kanamori, een inspirerende, authentieke leerkracht die, tegen de conservatieve Japanse stroom in, verbondenheid creëert met zijn leerlingen. Een leraar of juf is écht een GOD voor je kind, wat een zegen als je deze man als leerkracht hebt en helemaal als we dit kunnen implementeren in ons huidige onderwijssysteem, maar ook in ons leven met elkaar en met onze kinderen.

Ook wellicht bekend is het programma “Over de streep” van de KRO, de Challenge Day, van onbegrip naar respect in één dag! Dus zoals ik al zei er is een “beweging” gaande en ik ben van mening dat die verantwoordelijkheid ligt bij onszelf om die beweging in stand te houden.

De jeugd van tegenwoordig: is de assertiviteit doorgeschoten?

“Niemand is een klier voor zijn plezier”, er zit iets achter dit gedrag. Is het dan doorgeschoten assertiviteit ? Dat er zo veel focus wordt gelegd op het vergroten van het zelfvertrouwen van onszelf en onze kinderen. Is het de gehaaste manier van leven waarin we worden meegezogen en dus zo druk druk druk zijn, waardoor meer relatieproblemen ontstaan zowel tussen partners als met kinderen? Of is het dat we zelf geen keuze maken onze passie na te leven, onze droom te verwezenlijken waardoor onze kinderen ook niet ervaren en dus niet “weten” hoe dit moet, hoe dit voelt en dus niet hebben ervaren wat het is. Is dat het? Dat je de sprankeling in de ogen niet ziet, je weet wel … die heldere blik … dat bruisende?

Zelf heb ik gemerkt dat het werken aan mijn eigen onzekerheid, in mijn eigen kracht staan en doen wat ik leuk vind, doorwerkt op mijn kinderen. Ik zie mijn dochter van 8 overal hartjes tekenen en regenbogen, maar ook gedichtjes schrijven. Ze wil ook leren naaien en breien dus haar behoefte aan creativiteit groeit.

Mijn eigen bengeltje

Onze terminator van 3, een wildebrasje eerste klas, kijkt met een super open blik de wereld in en kent geen angst. Hij is heel open naar voor hem vreemde mensen en neemt zijn plekje wel in hoor! En dat doorwerken gaat verder dan alleen mijn kinderen, mensen om me heen worden steeds creatiever en nemen andere beslissingen dan ze normaliter zouden nemen. Mooi is dat, want dat is wat je in beweging zet als je zelf stappen onderneemt en keuzes maakt. Waar je mee om gaat word je mee besmet 😉
Toch heb ik ook gemerkt dat ik bepaalde periodes wel wat meer haar op mijn tanden had, dus was het tijd even stil te staan en te bedenken ‘wat gebeurd er nu écht om me heen, hoe reageren mensen op mij?’, ‘welke relaties zijn veranderd, waar ben ik content mee , waar wil ik wat mee en wat kan ik gewoonweg zo laten?’ Uiteindelijk allemaal keuzes puur op basis van intuïtie en gevoel.

Al met al gaat het om de balans tussen jezelf kunnen zijn en je expressie tonen op jouw manier, met respect voor je medemens en hun ook hun “ruimte” gunnen én telkens weer bewuste keuzes maken. Elke keuze die je maakt heeft een effect al is het niet direct zichtbaar. Als je als ouder zelf je verantwoordelijkheid neemt om je gedrag en je blik in de wereld te veranderen nemen je kinderen dit vanzelf over. Zoals Christine Pannebakker mooi verwoord in haar boek “Het Mama Masterplan” jouw leven is het opvoedboek dat je kind “leest”. Dus als je als ouder jouw passie niet nastreeft en het leven niet volluit leeft hoe kun je dat de jeugd dan kwalijk nemen?

Deel jouw mening!

Heb jij de film Children Full of Life bekeken en en wil je reageren of je mening geven, laat gerust een bericht achter. Of heb je een andere reactie n.a.v. dit blog of de jeugd van tegenwoordig, dat kan ook!

Tip: Heb je chagrijnige caissière, geef haar een cadeautje: een glimlach of een complimentje! Doet wonderen en werkt weer door….

Lees ook: Pubers en alcohol, dat kan allemaal best ingewikkeld zijn.