De juiste balans vinden

Loslaten

Vanochtend stond ik zoals elke doordeweekse dag om zeven uur op. Moe en brak strompelde ik in mijn rode ochtendjas naar de derde etage waar mijn driejarige zoon Dany mij zat op te wachten. Zijn blije gezicht keek mij aan toen ik naar zijn bed liep. Nu vallen maandagen bij mij altijd erg zwaar. Helemaal na een relaxed weekend. Maar zijn glunderende ogen gaven me een warm gevoel. Ik voelde me een trotse moeder van een superkind. Tegelijkertijd werd ik onrustig en ging er van alles door mij heen. Ik dacht aan mijn agenda en overvolle mailbox. Overdag werk ik niet. Dat doe ik in de avond. Aangezien ik mijn middagen doorbreng als drukbezette moeder, huisvrouw en ik mijn schrale vrije tijd netwerk – wat overigens veel tijd in beslag neemt – had ik nu even geen zin in dat vooruitzicht. Na een knuffel en verschoonpartij van zoonlief zag ik eenmaal beneden de hometrainer staan. O ja, dat ding en mijn goede voornemens voor dit jaar: fietsen om af te vallen. Want ook dit stond op de planning van vandaag.

Sinds een paar weken zit Dany niet meer op school. Hij heeft een taalachterstand waar wij al een jaar mee bezig zijn. Omdat Dany op zijn laatste school geen vooruitgang boekte en wij hun hulp niet passend vonden, hebben wij besloten hem ervan af te halen. Er staat nu een nieuwe afspraak gepland bij de logopedist. Gelukkig. We worden weer verder geholpen. Dany gaat voorlopig niet naar school en bij een kinderdagverblijf heeft hij vanwege zijn taalachterstand voorlopig geen baat. Tot die tijd blijf ik in de avond werken. Wat mijn werkweek extra druk en inspannend maakt.

Geen dag is hetzelfde. En elke dag brengt nieuwe verrassingen met zich mee. Zo zijn er dagen dat ik het braaksel van de katten moet opruimen terwijl ik en kook en de kleine bezighoudt die ondertussen de boel onderkliedert met stiften. En op een dag als deze kan veel mis gaan. Een krijsende peuter omdat er snot uit zijn neus loopt en ik door zijn gekrijs de persoon aan de andere kant van de telefoon niet versta. Ik vervolgens het telefoongesprek afhaak en in alle chaos een beker met chocolademelk omgooi die ik zojuist heb ingeschonken. Nu klinkt dit vast overdreven en valt mijn gezeur vrijwel altijd samen met mijn hormonale piek die ik elke ochtend rond dezelfde tijd ervaar- elke moeder van een 3-jarige weet dat een dag met kinderen er zo kan uitzien.

Soms werk ik acht uur per dag. Soms veertien. Doorhalen vind ik niet erg want ik houd van mijn werk. Maar hoe ouder ik word, hoe slechter ik hier tegen kan. Nu las ik een artikel waarin stond dat veel werkende vrouwen zich opgejaagd voelen, ziek zijn van de stress, bijna altijd moe, zwaar ondergewaardeerd als moeder en kampen met inflexibele werkgevers. Ook stond erin vermeld dat zorg en werk combineren gaat, maar tegen een hoge prijs. Het zou namelijk al een stuk makkelijker zijn als de taken thuis wat beter verdeeld waren. Helaas gebeurt dit in veel huishoudens te weinig. Een man gaat naar zijn werk. Een (thuiswerkende) moeder blijft thuis bij de kinderen en kan geen ‘break’ nemen. Volgens de Emancipatiemonitor 2006 komt het grootste deel van de zorg en het huishouden nog steeds op het bord van de werkende vrouw. Moeder of geen moeder.

En hoe zit dat met werkende moeders in loondienst? Hoe gaan zij met de hoge druk van het presteren om? Organisatiepsycholoog Van Steenbergen zei het volgende; “Geef je medewerker de ruimte om bijvoorbeeld flexibel te zijn met werktijden en gebruik te maken van ouderschapsverlof of kinderopvang als de situatie thuis daar om vraagt. Je krijgt er een meer uitgeruste en beter presterende werknemer voor terug.”

Begin dit jaar heb ik de keuze gemaakt het rustiger aan te doen zodat ik naast mijn werk ook écht kan genieten van die kleine maar mooie momenten. Zoals de ondeugende blik op het gezicht van mijn kleine man wanneer hij aan de staart van de kat trekt en mama daar best boos om is, maar toch ook weer snel vergeet.

Er vallen vele keuzes te maken rondom de combinatie van werk en moederschap. En dat is een zorg die over het algemeen alleen vrouwen aangaat. Het is mijn keuze thuis te werken. Ik ben freelancer. Ik deel mijn eigen tijden in en zou niet anders willen. Maar met een nieuwe startende onderneming, mijn freelancerbaan en de zorg om mijn driejarige die niet naar een normale kinderopvang kan, merk ik dat de druk van het presteren en ‘moeten’ op het gebied van werk en zorg voor mijn gezin te hoog wordt. En ik ben niet de enige. De juiste balans vinden tussen deze ambities is nog steeds een hele klus voor de moeders van nu.

4 gedachten over “De juiste balans vinden”

  1. Pingback: Het nut van ‘loslaten’ « Toko Rose | Webdesign – Design Blog en portfolio van Rose Calis

  2. Hoi Hanneke,

    Fijn om weten dat ik hier niet alleen in sta. Bij mij is het niet zo zeer een kwestie van hulp die ik niet krijg, al maken die paar uurtjes dat hij bi iemand anders is geen verschil voor mij. Ik kies er bewust voor om overdag aan mijn zoontje te besteden, omdat hij juist nu zijn moeder nodig heeft en wij nog niet de juiste zorg voor hem hebben kunnen vinden. Tot die tijd is het even doorhalen.Ik probeer het nu wel rustiger aan te doen want ik liep mezelf echt voorbij.

    Bedankt voor je reactie;)

  3. Hoi Rose,

    Wat je beschrijft is heel herkenbaar en ik voel met je mee. Zelf heb ik in een soortgelijke periode van enorme druk hulp gezocht in mijn kring.
    Het viel me reuze mee hoe graag mijn moeder af en toe haar kleinkind en later kleinkinderen een middagje wilde meenemen en dit wat meer rust gaf.
    Wel blijft het zo dat je als werkende mama enorm strak moet plannen wil je al je dingen gedaan krijgen.

    Gun jezelf 1 middag per week vrij en laat je omgeving je bijstaan. Geloof me, ze doen het graag!

  4. “Nu las ik een artikel waarin stond dat veel werkende vrouwen zich opgejaagd voelen, ziek zijn van de stress, bijna altijd moe, zwaar ondergewaardeerd als moeder en kampen met inflexibele werkgevers. Ook stond erin vermeld dat zorg en werk combineren gaat, maar tegen een hoge prijs.” dit herken ik enorm!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven