Naar aanleiding van het boek ‘de Mama Match’ van Tanja Jess en Anousha Nzume hebben we Tanja een paar weken geleden geïnterviewd. Direct nadat we bellen steekt Tanja van wal, om even abrupt het gesprek te beëindigen… ‘o shit, nu we het hierover hebben schiet me te binnen dat ik nog héél nodig een berichtje moet sturen naar iemand. Helemaal vergeten! Kan je me alsjeblieft over 5 minuten even terugbellen?’ Tja… zo gaat het in de realiteit hè, verontschuldigt ze zich. De schrijfster van De Mama Match is duidelijk ook een drukke moeder. Herkenbaar? Dan wordt het tijd voor een snelcursus relaxt moederschap 😉 .
Interview met Tanja Jess
De hectiek van alle dag is ook bij Tanja in huis goed merkbaar. We spreken af dat ik na 5 minuutjes weer even terugbel om verder te praten over haar nieuwe boek: de Mama Match. Dan gaan we verder…
Hoe is het idee m.b.t. de Mama Match ontstaan, vanuit de eigen behoefte of vanuit een gesignaleerde behoefte in de maatschappij?
Tanja: ‘Weet je, mama zijn is een baan. Ik merkte zelf pas toen ik moeder werd hoe ingewikkeld het allemaal is. Mama zijn is fijn, bijzonder en leuk, maar ook erg pittig! Ik merkte ineens dat ik niet zomaar meer een telefoongesprek kon voeren omdat de kinderen er dan tussendoor komen (bijna direct terwijl ze dit zegt roept ze tussendoor naar de kids dat ze hun sokken aan moeten trekken). Daarnaast is het zo dat het verwachtingspatroon voor ons moeders zo hoog ligt. We moeten/willen alles. En alles moet perfect. Maar van wie eigenlijk ? De maatschappij legt het ons op, maar we doen er zelf net zo goed aan mee. Zie de humor ervan in en maak het daarmee wat luchtiger, in plaats van altijd miss perfect te willen zijn.
Eigenlijk was het schrijven van de Mama Match voor mij ook een proces van bewustwording.’
O ja, hoezo dan?
Nou, er zijn zoveel factoren die het voor ons ingewikkeld maken. De maatschappij ‘verwacht’ dat we economisch onafhankelijk zijn. De politieke boodschap is niet alleen dat we moeten werken maar ook dat we meer moeten participeren in bijvoorbeeld de mantelzorg. Daarnaast is het kinderdagverblijf haast niet meer te betalen . Meer werken betekent je kinderen vaker op laten vangen, betekent ook weer meer betalen, maar ook minder tijd voor participeren in de maatschappij. Minder werken betekent wellicht meer tijd om te participeren maar zeker geen economische onafhankelijkheid. Verder moeten we uitgebreide diners geven om goed voor de dag te komen, groene vingers hebben (ai… alweer gefaald), helpen op school en natuurlijk ook voldoende sporten. Want ja… als je de media mag geloven horen we allemaal even strak in het vel te zitten, ongeacht hoe oud je bent of hoeveel kids je hebt gebaard.
Door het schrijven van dit boek zijn er een heleboel kwartjes gaan vallen maar ben ik me ook veel bewuster geworden over de manier waarop ikzelf het moederschap invul en wat mijn valkuilen zijn . Te vaak worden zaken van buitenaf ‘opgelegd’. Als je daar niet aan tegemoet kan komen levert dat een gevoel van falen op. En daardoor ontstaat onderlinge concurrentie tussen moeders. Dit terwijl we als moeders elkaar toch als collega zouden moeten zien.We moeten hiermee stoppen! We zitten allemaal in hetzelfde schuitje en als we samen in beweging komen kunnen we dit maatschappelijke probleem wellicht oplossen.
Je geeft zelf aan de drang te hebben alles perfect te doen (type Astrea zoals jullie omschrijven in je boek). Toch kunnen we in de Mama Match lezen dat je je jas over je pyjama heen schiet om je vervolgens naar school te haasten. Hoe voel je je daar onder?
S’ochtends uit bed komen is echt een probleem voor ons. Charly en ik kunnen beiden ons bed niet uit, dus dat doe ik dan ook zo laat mogelijk. Fuck it! Het is zoals het is. Toch? Dus kon me dat een hele tijd niets schelen. Totdat er op een gegeven moment een moeder naar me toe kwam en zei: ‘Weet je wat ik nu zo leuk vind aan jou? Het kan jou helemaal niet schelen hoe je eruit ziet!’
Tegenwoordig sta ik dus toch maar weer een half uurtje eerder op…
Ik kan me voorstellen dat het schrijven van dit boek voor jezelf ook heel verhelderend is geweest. Dat je jezelf beter hebt leren kennen. Je beschrijft in je boek dat je je meer beweegt naar de Athena-vrouw. Is dat bewust omdat je daar de zin van in ziet en je daarin wilt groeien? Of gaat dat onbewust vanwege je vriendschap met Anousha?
Beiden. Ik ben door het schrijven wel tot meer inzicht gekomen. Het is ok om ‘Nee’ te zeggen. Dat zag ik bij Anousha al natuurlijk. En als ik ‘Nee’ zeg hoef ik mezelf niet schuldig te voelen. Ik hoef geen redenen aan te geven waarom ik nee zeg. Nee is gewoon nee. Inmiddels heb ik dat al een paar keer gedaan en gaat het me steeds beter af. En ik moet gewoon aangeven wat ik nodig heb. Waar word ìk gelukkig van? In plaats van alleen maar bezig zijn met voor anderen te zorgen. Ook richting mijn man Charly bijvoorbeeld. Gewoon duidelijk om dingen vragen. Weet je, vaak wordt het je dan ook gewoon gegeven!
Het is ook een kwestie van opvoeden. Ook je man. Hier hoor ik dan ‘Ik zie de rommel niet’. Ja dáááág! Je hebt toch geen staar? Aan de bak! Ik heb wel eens een vrouw horen zeggen… ‘mijn man hoeft niet te stofzuigen hoor’, alsof ze daar trots op was. Onbegrijpelijk en wat mij betreft eindeloos ouderwets. Als je beiden druk bent, doe je samen het huishouden!
Je was al wat ouder toen je voor het eerst moeder werd. Voor sommigen een bewuste keuze, omdat ze carrière willen maken. Uit het laatste stukje van je boek begrijp ik dat het in jouw situatie nu eenmaal zo uitkwam omdat je niet eerder een leuke vader tegen aan de haak had geslagen. Stel dat je had kunnen kiezen. Had je dan vroeger aan kinderen willen beginnen of had je dan toch eerst voor je carrière gekozen?
Ach, de dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen, maar ik zou niet te vroeg aan kinderen willen beginnen. Ik riep altijd ‘later’. Totdat ik op een gegeven moment een aflevering van Oprah Winfrey keek die ging over vrouwen die eerst carrière wilden maken en dus later aan kids wilden beginnen. Bleken ze ineens allerlei vruchtbaarheidsproblemen te hebben! Ik was helemaal geschokt. Als 30-er dacht ik ineens ‘O god’ … later is nu! Ik moet nu starten anders lukt het straks misschien niet meer.
Heeft je moeder hierin ook nog een rol gespeeld? Hoe heb je haar ervaren in haar moederrol en heeft dan invloed gehad op jouw keuzes?
Ik heb een hele leuke moeder! Mijn moeder is van de dolle mina’s generatie. Eigenlijk is ze altijd in gevecht geweest met mijn vader over de rolverdeling. Bij ons in huis was er vroeger een traditionele rolverdeling maar daar was mama eigenlijk niet blij mee. Ze zei ook altijd ‘Maak niet dezelfde fout als ik’.
Je hebt onlangs aangegeven in een Magazine dat je vindt dat vrouwenemancipatie nog niet ver genoeg doorgevoerd is. De Mama Match heeft wellicht tot gevolg dat vrouwen elkaar beter gaan begrijpen en helpen, maar gaan we daarmee in de emancipatie niet een stapje achteruit?
Integendeel! Het versterkt elkaar juist. Samen zijn we toch sterk?! En openheid en eerlijkheid zijn daarin heel belangrijk. Weg met het ‘Bij mij is het fantastisch’, ‘het gaat geweldig’, al die schone schijn. Daar hebben we niks aan! Als we open staan voor elkaar en ons kwetsbaar op durven stellen dan blijkt vaak dat dat voor anderen heel herkenbaar is. Vandaar ook de cover van het boek. De voorkant – alles netjes op orde en ‘strak in het pak ’ , is zoals we ons voor proberen te doen- en de achterzijde waarbij alles met plakband en correctie ondergoed bij elkaar wordt gehouden is in feite de realiteit.
We moeten elkaar uit de brand helpen. Ons mobiliseren om elkaar te helpen zodat we een beetje ontlast worden. Wie weet hebben we dan nog een beetje puf over om actie te voeren ;-). Zoals bijvoorbeeld de campagne ‘loonverschil’ van Women Inc. Wist je dat vrouwen nog steeds ruim 17% minder verdienen dan mannen voor dezelfde baan?
En netwerken tussen moeders onderling kan wat ons betreft efficiënter. Vrouwen durven elkaar vaak pas om hulp te vragen als ze echt vriendinnen zijn of als ze minstens 5 keer koffie hebben gedronken. Maar vriendinnen hebben we allemaal al genoeg. Aan tijd, daarentegen, hebben we een chronisch gebrek. Het gaat er dus om dat je weet wat jij voor een ander kan betekenen en wat een ander voor jou kan betekenen. Een soort ruilhandel. Dat zou ons leven een stuk makkelijker kunnen maken!
Tot slot een laatste vraag van een van onze lezeressen: Waar komt die prachtige tas vandaan die op de cover van het boek staat?
Dat heb ik voor je uitgezocht, uhmmmm, wat was het ook alweer? Oja! die is van L.K. Bennet!
Na het interview realiseer ik me dat ik nog steeds een glimlach om mijn lippen heb. Tanja Jess, een gaaf wijf. Wat een herkenning in de besproken situaties. En wat een gezellige klets. Het is daar in huis niet veel anders dan bij ons en menig andere moeder. Druk, hectisch en maar deels op orde. Maar o zo gezellig en ‘normaal’. Tijd om elkaar een handje te helpen dus. Is jouw interesse ook gewekt? Je koopt het boek De Mama Match online.
Winactie: Na dit interview ben jij natuurlijk nieuwsgierig geworden naar dit waanzinnige boek! Dat is mooi, want je maakt bij ons kans om een van de 2 beschikbare boeken ‘de Mama Match’ te winnen. Ga hiervoor naar onze facebookpagina en doe mee.
Let op: deze winactie is afgelopen. De winnaar heeft bericht gehad.
Lees ook: Authentiek moederschap; 5 vragen om jezelf te stellen
Ben heel benieuwd hoe ik meer kan genieten