Ik dacht werkelijk dat opvoeden makkelijker werd naarmate de jongens groter worden. En weet je? Ik heb me verschrikkelijk vergist. Mijn oudste van 12 (en een half volgens hem) is momenteel echt fijn bezig zullen we het maar noemen. De pubertijd heeft zichzelf aangediend.
Soms zou ik wel eens in zijn hoofd willen kijken. Wat gaat er in hem om, wat bezielt hem om zo te reageren, waarom doet hij precies het tegenovergestelde van wat ik zeg dat er moet gebeuren. Het hoort er allemaal bij zeggen ze. Dat zal wel zo zijn, maar ik vind het allang niet meer leuk. En dan is hij pas 12 (en een half, ok), dus we hebben nog even te gaan. Morgen ga ik maar even naar de boekhandel, schijnt een mooi boek over te zijn.
De pubertijd van mijn boy
Hij zit nu in de brugklas. De basisschool eindelijk afgesloten, op naar het volgende hoofdstuk. En ik dacht het daarmee makkelijker te krijgen. Niet meer helpen bij zijn werkstuk of spreekbeurt, niet meer zorgen dat hij geen dubbele afspraken maakt met vriendjes. Maar niets blijkt minder waar, want met het starten van de middelbare school, is gelijk een nieuwe periode aangebroken.
Een nieuwe periode
Want nu moet er huiswerk gemaakt worden. Nu moet er écht gewerkt worden. In het begin ging het prima, super cijfers en keurig zijn huiswerk doen. Zo trots als een pauw vertelde ik iedereen dat mÃjn Laurens een 9 gemiddeld stond voor wiskunde. Ja, daar was (ben ik nog hoor) ik supertrots op, want Laurens heeft 2 jaar intensief bijles en RT op de basisschool gehad voor rekenen. Maar inmiddels is het nieuwtje er af en zien we zijn cijfers zakken (ernstig zakken).
Gedragsverandering in de pubertijd
De interesses in de pubertijd liggen nu duidelijk ergens anders. Er wordt heel wat af gehangen op de bank voor MTV. Hele avonden ge-chat en zijn beltegoed is ineens wel heel snel op. De laptop maakt overuren en niet voor zijn huiswerk ben ik inmiddels achter. Hoe ze heet weet ik (nog) niet, maar dat ze bestaat is mij wel duidelijk. Maar o wee als ik daar naar vraag! De grote mond die ik dán kan krijgen, daar lusten de honden geen brood van. En als dat nou alles zou zijn…
Nee, meneer heeft binnen 5 minuten de grootste ruzie met beide broers als hij thuiskomt (om niets), stampt tierend naar boven en gooit met de deuren als ik opper dat hij wellicht zijn repetitie Frans moet gaan leren. En hij weigert in alle toonaarden om de tafel voor me te dekken. En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik denk dat mijn frustratie wel duidelijk is.
10Â minuten gesprek op school
Afgelopen dinsdag hadden we op de basisschool het 10-minuten-gesprek van de middelste (10 jaar, groep 7). Supergoed rapport, niets op aan te merken. Van zo’n jongen kan je er wel 10 hebben, roep (of eigenlijk: riep) ik altijd. Zo één die altijd luistert, lief is voor zijn broers en altijd leuk kan spelen. Éen opmerking stond er op zijn rapport: ‘Je vindt het erg gezellig in de klas, soms een beetje té gezellig.’
En over die opmerking ging juf helemaal los. Mathijs is begonnen met zijn pubertijd, volgens haar. Neeeeee, dacht ik, niet nóg een puber in huis. Tot nu toe beperkt het zich tot giechelen, zo giechelen waarvan ik altijd gedacht heb dat dat alleen meisjes konden. En zo af en toe krijg ik zomaar een weerwoord. Mijn lieve mannetje, die altijd ‘ja mama’ zei, zegt nu ineens: ‘nee mama, dat doe ik niet’. Oeps…
En dan de jongste
Vanavond legde ik mijn jongste op bed. 4 Jaar is hij geworden 2 weken geleden. Zingend loopt hij voor me uit de trap op. Vandaag legt mama mij in bed, gniffelt hij. Meestal doet papa dat, maar vandaag niet. Samen gaan we naar boven en handelen het hele ritueel af. Even lekker douchen, samen Sinterklaasliedjes zingen, pyjama aan, nog even plassen, verhaaltje lezen en dan nog een dikke knuffel en een zoen. ‘Dag liefste mama van de hele wereld’ ‘Dag lief kereltje, lekker slapen’ ‘lekker slapen, mama’. Zucht….kon dit maar altijd zo blijven!
Maar eens, over heel veel jaar zal ook hij zeggen ‘Nee mama, dat doe ik niet’.
Andere herkenbare artikelen over de pubertijd:
- Pubertijd meiden, hun gedrag maakt me woest!
- Als pubers alle tijd hebben, puberteit gedrag
- Puberteit jongens, de ochtendstress vanuit de puber bekeken
tip: Lees het puberende brein van Eveline Crone met uitstekende reviews!
Leuk geschreven Angelique!
Vooral herkenbaar vwb het bankhangen, computergebruik en chatten…
heel herkenbaar, ik heb er 2 van 12 en 2 van 14, een hok vol hormonen die om je oren vliegen!
Welke leeftijd dan ook, er zal altijd wel wat zijn. Ik kan dan ook enorm genieten als ze toch even stiekum die knuffel komen halen of als ze naar bed gaan dat ze dan zeggen, mam vandaag wel een kus (als niemand kijkt)
Weer een nieuwe periode, veel succes !