… of gewoon een dubbele persoonlijkheid? Een beeldend kunstenaar die economie geeft of een docent economie die beeldend kunstenaar is?
Al sinds de middelbare school, nadat de zeepbel: ‘arts worden en mensen genezen’, uit elkaar spatte, ben ik bezig geweest met schilderen en tekenen. Eindexamen tekenen, in de zomer werken bij een reclame bureau en de kinderboeken sleutel ontwerpen (16 jaar en trots), naar een grafische school of toch op advies van mijn ouders met een betere toekomst in het vooruitzicht naar de Hogeschool voor Economische Studies? Het werd het laatste. Tot mijn spijt. Na twee jaar heb ik de boeken aan de wilgen gehangen en heb ik mijn creativiteit de ruimte gegeven zich te ontplooien. Na een voorbereidingsjaar, werken en schilderen en tekenen, werd ik aangenomen op de Academie of Visual Arts in Amsterdam. Vier jaar lang een fantastische opleiding gevolgd om vervolgens met een HBO diploma op zak een baan te vinden in het bedrijfsleven. Het was voor mij een no-go om een uitkering aan te vragen en al snel had ik een carrière gemaakt, internationaal projectmanager bij het Nipo. Als ik ergens werk moet ik er echt 200% voor gaan.
Na twee jaar begon de kunst weer aan mij te trekken en besloot ik na alle commerciële ervaring bij het NIPO toch weer een actieve stap richting de kunst te nemen. Ik begon aan mijn eigen bedrijf, een bemiddelaar tussen kunstenaars en bedrijven. Geen werk in Stock, puur digitaal, samen met een van de eerste digitale camera’s, een Philips en een iMac revisie B. Ik bouwde een eigen site, huurde een telefoondienst in en al snel stond er een zaak op poten. Een eenmanszaak is ook maar eenzaam, dat merkte ik al snel. Ik werkte zo 70 uur in een week. Ziek zijn is geen optie! Na een jaar heb ik mij laten overhalen door Business Art Service en ben ik bij hun als district manager in dienst gegaan. Een geweldige baan, leuke mensen, veel kunst. Ik heb heel veel interessante mensen ontmoet, bij bedrijven als kunstenaars tot ik voor de bevalling van de eerste stond. In Breda werken en wonen in Amsterdam is echt geen optie!
Nog voor mij bevalling had ik een andere baan gevonden bij Artolive in Amsterdam. Het bedrijfje, kleiner dan het team dat in bij B.A.S. aanstuurde, trok mij erg aan. Juist die kleinschaligheid deed mij echter na een paar maanden besluiten toch verder om mij heen te kijken. Ik was bijna directeur van De Kunstfabriek, ik voldeed aan alle eisen maar kon helaas maar 4 dagen werken. Ze hadden het sollicitatie gesprek zo waardevol gevonden dat ik een waardebon kreeg toegestuurd van 250 gulden, echt grappig. Na al dit gezeur, het niet kunnen vinden van een leuke baan die bij het moederschap paste, ben ik het onderwijs ingestapt. Dan kan je tenminste thuis zijn als de kinderen thuiskomen, heb je nooit gezeur met vakanties. Ideaal!
Inmiddels sta ik alweer bijna 8 jaar als docent economie en Management & Organisatie voor de klas (ik heb zwanger van de tweede mijn dubbele diploma gehaald) . Ik vind het zwaar werk, toch doe ik mijn best om het voor de leerlingen zo aantrekkelijk mogelijk te maken zie mijn blog: www.juffocke.blogspot.com , maar het is niet echt mijn ding. Ik heb op dit moment een aanstelling van 0.70 fte. Sinds drie jaar ben ik weer aan het schilderen en ik stel mij, bij deze, als doel om over vijf jaar voldoende geld met mijn schilderijen te verdienen. Ik heb een site gebouwd die ik iedere keer weer verbeter: www.maggieworks.com. Als er werkende moeders zijn met goede tips of aanmoedigingen, ik hou mij aanbevolen! Ik wil zo graag meer schilderen en minder voor de klas dat ik er af en toe helemaal gek van wordt!
