Dierbare vriendschap

Ongeveer 20 jaar geleden zaten we bij elkaar in de klas. 15 Waren we en zo groen als gras. Naar school gaan was voor ons geen straf, want we waren er immers samen. Ook na schooltijd waren we veel samen, dronken eindeloos thee en konden urenlang slap van de lach op de bank hangen. Als vanzelfsprekend hoorden deze vriendinnen in mijn leven.

dierbare herinnering

Maar net zo onopvallend als onze vriendschap begon, eindigde het ook weer. Ons pad splitste zich na het eindexamen van de MAVO. Verschillende factoren werkten eraan mee dat we uit elkaar groeiden, verschillende interesses kregen, verhuisden en een heel nieuw leven opbouwden, waarin geen plaats meer leek te zijn voor onze vriendschap. Zonder echt afscheid van elkaar te nemen, werd de tijd die wij met elkaar doorbrachten voor ieder van ons niet meer dan een bijzonder dierbare herinnering. We verloren elkaar uit het oog en zagen elkaar 16 jaar niet.

volwassen worden

In die 16 jaar veranderde er veel. Ons leven kreeg een serieuzere wending, we maakten keuzes die bepalend zouden zijn voor de rest van ons leven. En terwijl we ouder werden en de onbezorgdheid van toen plaats gemaakt had voor de verantwoordelijkheden van het volwassen zijn, kwamen we elkaar 5 jaar geleden weer tegen. Inmiddels hadden we kennisgemaakt met de soms harde lessen van het leven. Gekwetst en beschadigd door partners, vechtend tegen depressies en demonen, geconfronteerd met verlies van dierbaren, verloren partners, onbereikbare dromen; we hebben er allemaal van geleerd.

Dankzij al die lessen, zijn we wie we zijn en doen we wat we doen. Onze dagelijkse levens liggen zo ver uitelkaar, dat we elkaar, zonder dat gedeelde verleden, waarschijnlijk nooit hadden ontmoet, maar als vanzelfsprekend maken ze nu weer deel uit van mijn leven.

grote verschillen

 Twee van ons zijn getrouwd, hebben een gezin en combineren de opvoeding van de kinderen met een drukke baan. De derde is net zwanger van haar eerste kindje en zal een hele nieuwe fase tegemoet gaan. Één vriendin maakte verre reizen, (her)ontdekte zichzelf en geeft de liefde weer een kans. De laatste van ons stel, maakte carrière, samen met haar partner en geniet van het leven, met in de toekomst wellicht een kindje.

Ieder jaar gaan wij een weekendje “relaxen”  en afgelopen weekend was het weer zover. We hebben gelachen, gegeten, gedronken en gevierd en geproost. Geproost op het leven en dat we, na al die jaren en ondanks al onze verschillen, nog steeds vriendinnen zijn!

Lieve vriendinnen, jullie zijn me dierbaar!!!!!