Als kind droomde ik mijn dromen.
Over nu en later. Hoe zou mijn leven er na 10 jaar, twintig, dertig jaar uitzien. Dromen over dierenarts worden, of boerin. Schrijfster worden leek mij ook helemaal geweldig. Achter een mooi houten tafeltje met prachtige vulpennen, wit maagdelijk papier en uitzicht op wijde vergezichten door openslaande serre-deuren.
Had ik toen geweten hoe mijn werkleven er tot nu toe uit zou zien… ik denk niet dat ik er mij als kind een voorstelling van had kunnen maken. Laat staan dat ik mijzelf zou geloven. Want ik ben therapeut geworden én schrijfster.
“Wat wil je later worden?”
Ik vind het zo’n rare vraag. Kinderen nog maar net op de middelbare school, worden geacht te weten wat ze de rest van hun leven moeten gaan doen. Ik heb het werkelijk nooit begrepen. En dat blijkt, want zelf heb ik (nog steeds) geen idee wat ik later wil worden. Ja, gelukkig. Dat wil ik. En dat ben ik nu met grote regelmaat. Omdat ik doe wat ik wil. Natuurlijk had ik ook zo m’n momenten, werkzaamheden moeten verrichten waar ik helemaal geen zin in had, niet voor was opgeleid, of die tegen mijn principes ingingen. Dus hup, ik veranderde mijn koers. Studeren, andere functie’s, nieuwe bedrijven leren kennen en aan de slag!
En nu ben ik al ruim 7 jaar zeer gelukkig met waarmee ik mijn dagen vul. Mijn praktijk voor relatietherapie in Dordrecht loopt goed. Het is vaak hard werken, maar volledig met mijn hart! Ik volg mijn passie, bepaal mijn eigen werktijden, studeer zodra ik voel dat ik aanvullingen nodig heb of nieuwe gebieden wil ontdekken. Oké, er zijn soms van die dingen die ik minder leuk aan mijn werk vind, maar van zelfs boekhouden ben ik de lol gaan inzien. En dat is voor mij weer een enorme overwinning!
Ik heb zojuist mijn agenda voor de komende week doorgenomen. En of het zo moet zijn (toeval bestaat niet?!) 4 afspraken met vrouwen die een eigen bedrijf willen starten. Op zoek naar hun passie, een portie dagelijks geluk in dat waar je je elke dag weer opnieuw mee wilt bezig houden. Ik ben heel benieuwd hoe zij zich zullen gaan ontwikkelen. En ik zal ze vragen: “waneer was het moment dat je wérkelijk wist wat je later wilde worden, als je groot bent?”.
