Het schijnt dat kinderen bij een jaar of 3 pas kunnen aangeven dat ze dromen, maar dromen doen ze ook daarvoor al. Zo dromen kinderen dus al vanaf dat ze baby zijn. Onze Noud van ruim 2.5 jaar geef ik voor het slapengaan altijd een dikke kus en we kroelen samen nog even in dat peuterbedje. Wanneer ik wegloop zeg ik dan; lekker slapen, droom maar fijn. Maar of hij echt weet wat dromen is, dat vroeg ik me tot voor kort af.
Wanneer ik de volgende ochtend vraag of hij nog mooi gedroomd heeft, krijg ik namelijk sinds twee weken elke dag hetzelfde antwoord; Ja! Thomas trein gedroomd! En hij zegt dat het leuk was. Als ik dan vraag of hij ook weleens over mama droomt dan is het antwoord steevast; nee niet mama dromen! Zou hij het dan echt al begrijpen?
Dromen kinderen hetzelfde als volwassenen?
Over een boze droom heb ik Noud nog niet gehoord. Maar wanneer wij ’s avonds naar bed gaan horen we hem weleens praten in zijn slaap, soms een beetje angstig of half huilend. Niet benoemenswaardig maar ik vermoed dus wel dat het niet altijd even leuk is. Boze dromen komen vaker voor als je kind koorts heeft, in een warme kamer slaapt, te veel of te laat heeft gegeten of wanneer hij een drukke dag heeft gehad, dat weet ik inmiddels. Rust, ritme en regelmaat (jawel daar zijn ze weer) helpen deze dromen te voorkomen, wist je dat? Wist je trouwens dat naast het dromen kinderen ook last kunnen hebben van nachtangsten? En dat dat iets héél anders is dan nachtmerries? Je leest er meer over in dat blog.
Wat doe je als je kind boze dromen heeft?
Als je kind dan toch een nachtmerrie heeft, dan is het belangrijk hem serieus te nemen en goed te luisteren, want voor hem is de droom heel echt geweest. Vraag door en bedenk hoe het voor je kind moet voelen. Een glaasje water en de favoriete knuffel helpen vaak ook om weer wat rustiger te worden. Wat je ook kunt proberen is om het verhaal zelf leuker te maken. Dat er bijvoorbeeld een elfje kwam die de boze reus omtoverde in een mooie vlinder of je legt een toverstokje bij het bed zodat ze zelf de droom kunnen wegtoveren, je weet maar nooit 😉 .
Op internet las ik over een jongetje dat vaak droomde dat hij opgesloten zat in huis. Toen zijn moeder hem suggereerde de volgende keer eens te kijken of er een sleutel te vinden was, wandelde het kind in zijn volgende droom opgelucht naar buiten. Mooi toch?
Het werkt dan ook goed als een kind de vervelende droom mag vertellen en daarbij serieus genomen wordt, zonder dat de ouders zelf de droom overnemen of invullen.
Wat kan je beter niet doen?
Wat je beter niet kun doen als kinderen dromen op een vervelende manier is het kind bij je in bed nemen. Als ouder suggereer je dan dat het daar veiliger is. En een kind is natuurlijk niet gek en wil altijd liever bij jou slapen. Ineens heeft hij wel 100 leeuwen onder zijn bed 😉 .
Een boze droom zo nu en dan kan ook geen kwaad en hoort bij de ontwikkeling. Zo dromen kinderen net als volwassenen. Iedereen krijgt in het leven weleens te maken met angsten en tegenslagen. Echter, als je kind er geregeld en heftig last van heeft dan is er misschien iets wat hem dwarszit. Probeer daarover te praten, misschien vindt hij de eerste schooldag spannend, is zindelijk worden een probleem of wordt hij gepest. Kom je er niet uit of maak je je zorgen dan kun je natuurlijk altijd bijvoorbeeld naar het consultatiebureau stappen om advies in te winnen.
Fases van de slaap
Dromen zijn een essentieel onderdeel van de slaap, ook bij kinderen. In een diepe slaap wordt niet gedroomd, in een lichte of onrustige slaap daarentegen wel. Het kind wordt hierin gemakkelijk wakker omdat het zich net onder het bewustzijnsniveau bevindt.
In de diepe slaap fase is het kind rustig, koel, ademt diep en wordt moeilijker wakker. In deze fase komen problemen als bedplassen, slaapwandelen en nachtangsten voor. Je kind slaapt dan zo diep dat het bijvoorbeeld ook niet wakker wordt van de aandrang tot plassen.
Wat ik interessant vond om te lezen is dat er onderzoek is gedaan naar het dromen bij baby’s. Deskundigen waren toen van mening dat niet alleen kinderen dromen, maar ook peuters en zelfs baby’s. De laatste groep droomt niet in de vorm van verhalen, maar meer in de vorm van basisbehoeften als warmte, drinken en knuffelen.
Slaapwandelen
Als onze kinderen op mij lijken zullen we vast nog eens te maken gaan krijgen met slaapwandelen. Iets wat ik als volwassene, tot gênants toe, nog steeds doe. Ik loop naar de kast, trek kleding aan van mijn vriend of ga tanden poetsen. Mijn vriend kan tegen me praten en ik antwoord gewoon terug, soms word ik een beetje wakker maar ben dan nog niet bij het besef dat ik iets geks doe. De volgende ochtend kan ik me dat dan nog vaag herinneren.
Over de oorzaak van slaapwandelen is weinig bekend, mogelijk is er sprake van een erfelijke aanleg maar kwaad kan het in elk geval niet, zolang de omgeving maar veilig is. Zorg dus voor gesloten deuren en bijvoorbeeld een traphekje.
Slaapwandelen en kinderen
Een kind dat slaapwandelt hoef je niet te wekken, dat verstoord enkel de slaap. Je zou hem voorzichtig weer naar bed kunnen leiden dan slapen, en dromen kinderen meestal gewoon weer verder. Vaak gaat het wandelen na een tijdje vanzelf weer over, maar zorg dus wel voor een veilige omgeving!
Volgens sommige deskundigen loopt een slapend kind bijna altijd naar de kamer van z’n ouders toe, of naar een lichtpunt. Een nachtlampje in de slaapkamer zou dus kunnen helpen om de ommetjes door het huis te beperken. Of niet, ik heb namelijk eens gedacht dat de lichtjes sterretjes waren en bleef er verwonderd mee bezig, tsja. Droom lekker verder Anne.
Dromen kinderen in jouw gezin ook al heftig dat je weet of laten ze daar niets van merken?
Mijn dochter (5) heeft elke morgen een heel verhaal over wat ze gedroomd heeft, maar volgens mij verzint ze het ter plekke want er komen bijna altijd dingen in voor die ze dan ziet. (ligt er bijvoorbeeld een witte kussen in onze slaapkamer, dan heeft ze gedroomd over een witte kussen).
Maar slaapwandelen lijkt me erg vervelend! Daar heeft hier gelukkig niemand last van.