Over twee weken begin ik met de eerste kennismaking op m’n nieuwe werk! Die dag vergadert de Raad van Commissarissen, kortom meteen in het diepe springen. Joepie, dat is wel iets voor mij, een soort van story of my life. Maar toch geeft het een dubbel gevoel. Ik word er blij van om weer mee te draaien in de maatschappij, maar voel me ook schuldig tegenover mijn kind.
De emotionele spagaat geeft een dubbel gevoel
Veel moeders hebben er last van. Het schuldgevoel valt niet weg te wassen en ontstaat vooral in de eerste jaren dat een moeder wil gaan werken terwijl ze kleine kinderen heeft. Het levert een dubbel gevoel op en moeders hebben hier vaak geen invloed op, ook al is er gewoon een kinderoppas in huis of gaan kinderen naar de dagopvang. .
Zo was Nikkie van te voren erg emotioneel. Ze vertelt er hieronder meer over.
Het emotionele deel komt vooral doordat ik bijna een hele week in Nederland ben geweest en we zooooo genoten hebben, dat voor mij het ‘afscheid’ en het gemis eigenlijk alleen maar erger zijn dan alle andere keren!
Werken en kinderen, herken jij dit gevoel ook?
Het wordt hoog tijd dat ik ga werken, dan heb ik tenminste niet de hele dag de tijd om hier over na te blijven denken! Ik ben zo toe aan een andere invulling van mijn dag dan alleen het huishouden en het samenzijn met onze zoon. Maar dit geeft meteen een dubbel gevoel! Ik wil zooooo graag werken, ben er zo aan toe om mezelf weer verder te gaan ontwikkelen. En natuurlijk wil ik mijn wereld graag weer verbreden ten opzichte van alleen dit huis en zijn muren. Alleen thuiswerk doen zou dan ook niets voor mij zijn.
Deze tijdelijke baan zie ik dan ook echt als een start van mijn leven hier in Luxembourg, nog niet als carrièreswitch. Aan de andere kant wil ik echt niets missen van de ontwikkeling van onze zoon! We hebben zoveel lol samen en in mijn ogen hebben we echt een mega sterke band. En daar komen de tranen en dat dubbele gevoel. Ik weet dat als ik mezelf te kort doe, ik uiteindelijk ongelukkig ga worden en daarmee mijn partner en kind ook niet gelukkig kan houden. Maar doe ik mijn lieve kleine grote stoere manneke niet te kort straks als ik ga werken?
M’n verstand schreeuwt; ‘NEE!!”
M’n hart schreeuwt; ‘Misschien wel’
Dubbel gevoel en emoties aan de kant!
Verstandelijk weet ik dat ik even moet doorbijten en dat we onze draai wel gaan vinden in ons nieuwe ritme. Meer en minder is het dan ook niet. Deze unieke kans (!) op een part time baan in Luxembourg grijp ik dan ook met beide handen aan en daarmee mezelf ook. Weg met dat dubbel gevoel en al die overbodige emoties. *spreekt zichzelf streng toe*
Herken jij dat ook? Heb je ook zo’n dubbel gevoel gehad toen je weer aan het werk ging?
Dit betreft een wat ouder artikel dat geupdate is op 4 juni 2020
Wat herken ik dit. Ik zit inmiddels bijna zes jaar in Londen, en was daar ook. Was het na bijna een jaar solliciteren zoooo zat thuis met een kind van bijna anderhalf. Ik heb gewoon al mijn criteria verlaagd en beng aan werken in een minder leuke baan, maar wel part-time. Hehe, eindelijk. Na een jaar was ik het daar zat en vond ik zowaar een superleuk ogende baan elders, wel op mijn niveau, maar wel heel erg full-time. Na twee jaar raakte ik mijn baan daar kwijt en nu werk ik free-lance met veel meer tijd voor mijn zoon. Heerlijk. Wat ik wil zeggen, wie weet komt hij wel wat tekort, maar misschien heeft hij ook wel heel veel aan een blije moeder en/of aan zijn nieuwe oppas-situatie. En je situatie kan zooo maar ineens veranderen en je kunt ‘m zelf ook weer veranderen als ’t niet werkt. Experimenteer gewoon met wat werkt voor jou en je gezin. Ik was zeker nooit op het idee gekomen om voor mezelf te beginnen als ik niet al die andere dingen had geprobeerd. Sterkte en veel succes!
Hee Nikkie,
Aan iets nieuws beginnen is altijd eng, maar je zult zien dat alles op z’n plek valt als je eenmaal begonnen bent met werken. Ik vind zeer zeker niet dat je je kind tekort doet. Als jij je fijn voelt en lekker in je vel zit, heeft je zoon daar ook voordeel van.
Succes met je nieuwe baan!
Groetjes,
Jeanne
Dank je wel Jeanne voor je lieve woorden!
Hoi Nikkie, volgens mij is het heel normaal dat je je zo voelt. Alles komt bij elkaar. Heimwee, en een nieuwe baan in een ander land. Het is altijd eng om aan iets nieuws te beginnen. Ik weet zeker dat het je gaat lukken.
Sterkte!
Groetjes,
Irma
Hoi Irma
Dank je wel voor je reactie! Doet me goed.
Fijne avond!
Groetjes,
Nikkie