Eind november stond ik op de Margriet Winterfair op de stand van Torreswijnen. Een vriend van me had me gevraagd hem uit de brand te helpen en als beursmanager dit project te runnen. Wijn dat leek me wel wat en vooral onder het mom van weggeven. Maar de Margriet Beurs… Het werd een week lang feest. Grote scharen van moeders met dochters of schoondochters, vriendinnenclubjes en leuke stellen gingen aan mijn stand voorbij. Gemiddeld schonk ik 350 flessen per dag weg en zo maak je snel vrienden en vriendinnen.
Omdat het merk Torres als thema had “meant to be shared” zorgde ik al snel dat de stand ook voor standhouders het clubhuis werd. Tijdens de eerste dagen kwam ik al snel in contact met Marloes, een hardwerkende moeder. Zelfstandig onderneemster en uitgever. Ze liet me kennismaken met haar relatie Larisse van der Haar. Een bijzondere jonge vrouw. Met trots toonde ze in haar stand haar kookboek Lekker eten….. Toen ik het vastpakte kreeg ik direct het gevoel dat er achter het boek een dieper verhaal zat. Ik stelde haar dan ook de vraag. Een tragisch maar mooi verhaal was het antwoord. Haar zoon Daan was het jaar er voor overleden aan de gevolgen van voedselallergie. De impact van het verlies van je kind is enorm and way beyond your imagination. Omdat het een slepend traject was geweest had het haar geinspireerd een prachtig kookboek te maken met mooie recepten, vrij van zo’n 27 allergene voedingstoffen. Daan heeft nog een groot aandeel gehad in de ontwikkeling van het boek.
Larisse en haar man Barry hebben inmiddels de draad weer opgepakt. Vol passie wijdt ze zich aan haar kookboek, het geven van workshops en het geven van informatie aan vaders en moeders. De relatie zal ongetwijfeld een knauw hebben gehad maar lijkt sterker dan ooit. In Mamma Magazine volgt een prachtig artikel van Larisse waarin ze uitlegt dat het helpen van anderen hen troost biedt.
Mooi, de vitaliteit en de levenslust die Barry en zij laten zien uit respect voor hun Daan. Hoe groot moet het verdriet geweest zijn. De wijn smaakte ons goed op de beurs en de tranen er bij maakten de ontmoeting bijzonder. Mooi dat ik hen heb mogen ontmoeten en groot respect ook voor Marloes die het lef heeft het boek uit te willen geven. Voor nadere info verwijs ik naar haar website www.larisse.nl
Artikelen die algemeen zijn, of ingezonden zijn door lezers van ons, maar niet door een vaste blogger, die staan verzameld onder 'MamsatWork'.
Zeker respect voor de beide ouders. Mooi jullie commentaren. Ik sprak Larisse gister nog even en ze is geroerd door het stuk en jullie reacties. Als belangrijke toevoeging moet ik nog wel vermelden dat Daan niet is overleden aan de gevolgen van voedselallergie maar door juist onbekende oorzaak. Het maakt het verhaal niet mooier. Het blijft een bijzondere ontmoeting met bijzondere mensen.
Lieve mama van Daan, en lieve mama van Fiene,
Ik kan in mijn diepste gevoel, me nog steeds niet precies voorstellen hoe dit moet voelen. Ik hoop ook dat nooit te hoeven ervaren. Maar wat een diep respect heb ik voor jullie. Ouders, die ondanks zware tegenslagen, toch met een positieve inslag verder het leven intrekken.
Jeetje… Kan me voorstellen dat zo’n ontmoeting bijzonder is.
Liefde voor je kind, helemaal als je je kind hebt moeten laten gaan, maakt dat je de diepste zeeën kunt bevaren en de hoogste berg kunt beklimmen. De drive om iets te laten lukken met je kind in je hart, is enorm…. Ik denk dan altijd aan het liedje van Guus Meeuwis “Dat komt door jou”….
Ik kan even de juiste woorden niet vinden, maar positiviteit helpt enorm!
Helaas, weet ik er alles van… Zie http://www.hannekek.nl , daar bijt ik me in vast, omdat ik vind dat ons meisje zo’n mooie herinnering verdiend… En iedereen moet van haar horen!
Prachtig geschreven, dank je wel!
Liefs C.