Een mooie kerst(wens) ?

Eigenlijk kan ik het me niet veroorloven. Maar als ik wil dat het slaagt, moet ik het gewoon doen. Maar God, wat kost het veel tijd. Mailen, schrijven, kopiëren, plakken, printen, vouwen, delen, buiten, praten, overtuigen, lobbydelobby, leuren, sleuren. Waar ik het over heb?

Op een mooie dag in juni nam ik een beslissing. Een weloverwogen beslissing. De beslissing om niet voor de reguliere weg te gaan, niet via eigen beheer te gaan, maar de beslissing om mijn manuscript op TenPages.com te plaatsen. Een aantal bloggers op Mams@work heeft het al beleefd. Die rush, die rollercoaster, ik kan er zo snel geen ander woord voor verzinnen.

2000 aandelen van 5 euro per stuk verkopen aan minimaal 100 aandeelhouders binnen 4 maanden en dan wordt het boek uitgegeven door een bekende uitgeverij. Dat is in één zin wat TenPages is. Eitje! Wat? Nee, hard werken! Een deel van de aandelen komt natuurlijk uit mijn eigen omgeving. Maar het grootste deel niet. Dat zijn mensen die ik voor mijn TenPages-avontuur nog niet kende, maar er wel vertrouwen in hebben dat het boek een gat in de markt kan vullen. En dat geeft mij weer de moed om door te gaan.

Nog ruim een maand om te lobbyen, tussen de schooldokter, Sinterklaas en buikgriepjes door ben ik bezig met TenPages.  Mijn wereld draait om TenPages. Het is verslavend. Het is meeslepend. Het is zo’n avontuur waar je aan begint, zonder dat je echt weet waar je aan begint. Het brengt mooie nieuwe contacten. Het schrikt mooie oude contacten af (‘ik ben niet zo modern, ik heb geen e-mail’). Ik vlieg van ups naar downs.

Nog ruim een maand op de teller. Stiekem hoop ik dat het geen maand meer hoeft te duren. Als ik de 2000 heb gehaald, stopt de rollercoaster. Abrupt. Dat wel. Is dat erg in deze koude decembermaand? Ik denk het niet. Dan kan ik lekker genieten van de Kerst. Zonder om de 10 minuten tijdens het Kerstdiner mijn mail te checken. Wat zou dat mooi zijn: Kerst vieren in de wetenschap dat Jouw dierbare leven wordt uitgegeven…