Op dit moment ben ik het niet eens met een andere moeder. Laat het geen toeval zijn dat die andere moeder toevallig de moeder is van een pestkop. Een pestkop, dat klinkt als een naar woord. Eigenlijk is een pestkop een etiket wat wordt geplakt op een kind wat moeite heeft met zijn emoties. In de meeste gevallen is een pestkop een verwaarloosd kind die in de opvoeding tekort geschoten is en de nodige aandacht van zijn ouders mist.
Slachtoffer van een pestkop
Het begon een jaar geleden. Als ik mijn oudste (nu bijna 9 jaar) van de naschoolse opvang ging ophalen dan was er altijd wel iets mis. Van blauwe plekken, schrammen en kapotte ellebogen tot aan kapot gescheurde kleding. Wanneer ik ernaar vroeg kwam er altijd uit het stoeien met ‘R’ uit de hand was gelopen. Veelvuldig heb ik hierover mijn beklag gedaan bij de leiding en zij zijn daar bovenop gaan zitten.
Ondanks de inspanningen van de leiding, gebeurd het toch nog minstens één keer per week dat het mis gaat. Ook al heb ik mijn zoon gezegd dat hij ‘R’ maar gewoon uit de weg moet gaan, het lijkt erop dat ‘R’ als een magneet naar hem wordt toegetrokken.
Als moeder maak ik me zorgen. Hoe ver gaan de pesterijen? En ook twijfels over onze opvoeding. In eerste instantie leer ik mijn zoon dat hij niet zomaar iemand moet terug slaan wanneer hij geslagen wordt. Dat maakt hem immers net zo slecht als degene die de klappen uit deelt. Ik heb hem geleerd om netjes naar de leiding te gaan en het te melden. Maar nu moet ik ook eerlijk bekennen dat ik sinds een half jaar tegen hem roep dat hij maar terug moet slaan wanneer hij weer eens uit het niets wordt aangevallen. Puur omdat ik ook niet wil dat hij het slachtoffer van algemene pesterijen wordt. Dus laat hij vanaf nu braaf zijn weerbaarheid zien, maar ook dat werkt niet.
De maat is vol
Vorige week zondag ging het mis. Het was een mooie dag en mijn oudste wilde graag voetballen op het schoolplein. Natuurlijk vinden wij dat goed. Het schoolplein is slechts 30 metervan ons huis verwijderd en vanaf de voortuin heb ik er zicht op. Met het keukenraam op een kier, sta ik eten te koken. Opeens hoor ik toch dat mijn jongen helemaal overstuur naar huis komt gerend. Als moeder slaat natuurlijk je hart meteen een stuk sneller en ik nam een spurt naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Daar stond mijn vent. Helemaal gedesillusioneerd. Tussen de grote snikken door kreeg ik te horen dat ‘R’ ook op het schoolplein was gekomen en hij tijdens het voetballen keihard onderuit was geschopt èn het daarna op vechten was uitgedraaid.
Dit was niet de eerste keer. De week daarvoor had mijn man ‘R’ al streng toegesproken toen hij zag dat ‘R’ tijdens het voetballen op de straatstenen(!!) keihard op onze jongen afrende en hem van achter zo omver duwde dat onze jongen met een smak op de stenen terecht kwam.
De maat was vol. Helemaal dol dat mijn kroost was toegetakeld nam ik onze oudste aan de hand en liep ik met ferme passen richting het huis van ‘R’. De discussie die daar ontstond was zeker in het begin niet prettig. Uiteindelijk vond ik dat ik de wijste moest zijn en heb ik geprobeerd om samen met de kinderen tot een oplossing te komen.
Pesten is niet cool! Lees hier meer.
Maar waarom nu dit stukje? Zul je je afvragen.
Opvoeden, waar houdt het op?
Tijdens het gesprek met de moeder van ‘R’ kreeg ik geen enkele erkenning voor de situatie. Ze is verblind en steekt er naar mijn idee niet voldoende energie in. Ik moet geloven dat ze al met de leiding in gesprek zijn en dat ze er aan werken. Tot nu toe niets van te merken, helaas.
Mijn stelling is dat als jouw kind zich sociaal niet kan gedragen, jij daar als ouder je verantwoording voor moet nemen. Immers, wij zijn er toch om onze kinderen aan te leren hoe het WEL moet. Dus waarom dan niet mee naar buiten, rustig op een bankje aanwezig zijn en ingrijpen wanneer het nodig is?
Dat is het onderwerp waar ik dus ontzettend bots met de moeder van ‘R’. Zij vond het namelijk voldoende om aan ‘R’ te vragen hoe hij deze situatie wilde gaan oplossen.
Een kind van acht! Nu vraag ik je?!
Ingrijpen of niet?
Zij vind dat wanneer je meegaat met je kinderen, dit geen enkele zin heeft omdat ze zich dan automatisch netjes gedragen.
Maar dit is toch juist de bedoeling?! Naar mijn idee moet jij als ouder ervoor zorgen dat jouw kind zich sociaal binnen de grenzen kan gedragen. Dus als dat betekent dat je wellicht een jaar lang mee moet gaan met buitenspelen totdat het keurige gedrag gewoon aangeleerd gedrag is, jij dat gewoon moet doen.
Jouw kind is toch het probleemkind. Dan moet JIJ daarvoor toch extra inspanningen leveren. Jij hebt toch een steekje laten vallen in de opvoeding. Het moet toch niet zo zijn dat onschuldige kinderen de dupe worden van het gedrag van jouw kind omdat jij te lui bent om daar wat vrije tijd voor in te leveren?
Ik begrijp het werkelijk niet. En ergens heb ik ook nog medelijden met ‘R’. Na een kort gesprek werd me duidelijk dat ‘R’ maar liefst op twee sporten zit naast het drukke leven van school en naschoolse opvang.
Volgens de moeder heeft hij veel aan de Judo om met zijn woede om te gaan. Maar volgens de trainer op voetbal past hij juist al die wurggrepen toe op zijn medespelers wanneer het hem niet zint…
Stilletjes vraag ik mij af of ‘R’ weleens lekker met zijn vader stoeit of als een olifant door het huis rent met zijn moeder, puur omdat het leuk is om gek te doen. Een pestkop is gecreeërd door de ouders. Slachtoffer van verkeerde opvoeding of ouders met allerlei interesses behalve hun eigen kinderen.
En dat maakt me heel erg verdrietig.
Wat ik graag zou willen horen is wat jullie vinden dat ouders van pestkoppen zouden moeten doen?
Laat je niet wegpesten! Hoe ga je om met pesten?
Wat een hoopvolle reacties lees ik hier…
Mijn neefje pest mijn dochter, hij is 5 en mijn dochter is net anderhalf….
Hoe pak ik dit met zijn ouders aan?
Hi Janine, we zullen je vraag voorleggen bij de Opvoeddesk. Zodra we een antwoord hebben, dan komen we er bij je op terug.
Update: na nog een jaar van vervelend gedrag maar geen extreme incidenten, zijn wij een nieuwe weg ingeslagen.
Zomer 2014 hebben wij onze zoon gestimuleerd om de jongen uit te nodigen voor zijn verjaardagspartijtje. Feitelijk in kindertaal een uitnodiging om vrienden te worden. En die uitnodiging is in grote verbazing en blijdschap ontvangen. Het partijtje was een groot success. Een maand later is onze zoon op zijn partijtje geweest wat ook een succes was. Sindsdien zijn ze beste maatjes. Spelen bijna dagelijks buiten met elkaar en zitten sinds een jaar ook nog in hetzelfde voetbal team (als keeper en verdediger) en gaan voor elkaar door het vuur.
Eerlijk moet ik bekennen dat misschien wij als volwassenen ons ook teveel laten lijden door emoties.
Nu achteraf zien we duidelijk hoeveel de twee jongens op elkaar lijken. Hoe fanatiek ze beiden zijn en hoe slecht ze beiden tegen hun verlies kunnen.
Met elkaar hebben we het verleden daargelaten en hebben er onze les uitgehaald.
Fantastisch om te horen Hanneke
Ook ik kreeg gisteravond een telefoontje van een moeder dat mijn dochter haar kind kwetst met haar gewicht! Wij gaan vanavond koffie drinken met de dames in de hoop duidelijk te maken aan mijn dochter hoeveel pijn ze veroorzaakt. Ik denk dat het pestgedrag ook wordt verzoorzaakt door de onzekerheid van mijn dochter. Ze denkt dat niemand haar vriendin wil zijn en ze heeft thuis vaak woedeaanvallen. Wij zijn net begonnen met een psycholoog. Ik vind de stelling ook erg kort door de bocht maar tuurlijk zou het fijn zijn als de moeder van de perster actief meewerkt om een oplossing te vinden.
Wow Esmerij, wat ontzettend knap van je dat je met je dochter deze afspraak hebt gepland en de kans met twee handen aanpakt om er een positieve wending aan te geven. Hoe is de avond verlopen?
Enkele weken geleden ontdekt dat mijn dochter pest. Ik geef haar samen met papa veel liefde en knuffels.We verzorgen de kinderen goed. De stelling dat het om verwaarlozing gaat bij pestkoppen klopt dus ZEKER niet altijd. Hiermee doe je overkomen dat dit wel het geval is!
Ik vind het wel erg dat mijn kind een pestkop is (6jaar). Ik heb ook contact met de moeder van het gepeste kind om dit aan te pakken.
Wat goed om te horen Manou dat jullie dat gezamenlijk aanpakken. De selling is enigszins gechargeerd neergezet, dat blijkt wel. Succes thuis!
Een pester wordt niet gemaakt, een pester wordt geboren! R is een gewelddadig kind dat niet door de ouder wordt gecorrigeerd. Het klinkt misschien wel hard maar er zitten jeugdgevangenissen vol met deze kinderen. Nu is uw kind daar het slachtoffer van en bent u zo aardig begrip voor R op te brengen. Een gesprek met de moeder aangaan is zinloos omdat u komt vertellen dat zij haar kind niet goed opvoed. U kunt haar beter aansprakelijk stellen voor de schade want dat doet u toch ook als R een schop tegen uw auto geeft? Op mijn website kunt u zien hoe dat moet. R is pas 8! Wat kan hij uw kind aandoen als hij 12 is? U MOET voor uw kind opkomen!