Hebben jullie dat ook wel eens dat je niet kan dealen met het egoïsme van je kind? Dat je eigenlijk wil laten blijken dat je dingen opoffert voor haar/hem? Ik had dat vanochtend, niet fair, dat weet ik, maar het gevoel was er toch. Ik ben 35 jaar, zij moet nog 5 jaar worden, maar soms heb ik gewoon zin om te zeggen dat niet heel het universum om haar draait!
Egoïsme van je kind
Bij een kind draait de wereld om hem of haar en dat egoïsme van je kind kan soms verdomd lastig zijn om mee om te gaan, zeker als je het druk hebt bijvoorbeeld. Hier de korte versie van hoe mijn ochtend verliep.
Ik moest werken, dit houdt in dat ik om 07:30 uur op mijn werk moet zijn. Ik vertrek om 06:55 uur van huis en daarvoor heb ik dochterlief dan al bij de buren gebracht. Gelukkig heb ik een lieve buurvrouw die dochterlief opvangt, naar school brengt, haar boterhammetje tussen de middag verzorgt én haar ’s middags ook weer ophaalt van school, ideaal!
Als ik werk betekent dit dat mijn wekker om 05:30 uur gaat, ik wil immers wel fris en fruitig op mijn werk verschijnen. Na het opstaan sta ik zeker minimaal 15 minuten onder de douche om me vervolgens aan te kleden, te make-uppen en hoppa! Klaar om te gaan. Ondertussen heb ik al getrippel over de gang gehoord, wat inhoudt dat dochterlief naast manlief is gekropen. De tweede wekker gaat om 06:00 uur, dochterlief moet het bed uit. Dit moet ze niet hoor, ze mag ook langer blijven liggen, haar boterham kan ze namelijk ook gewoon bij de buurvrouw op eten. Maar nee, dit wil madam niet. Persoonlijk zou ik het wel fijn vinden, want het zou voor mij inhouden dat ik namelijk ook wat langer kan blijven liggen 😉 , maar ach hé als dochterlief ’s ochtends liever thuis eet, hebben wij moeders dit er voor over, toch?
Vanochtend was het één en al drama. Dochterlief wilde niet opstaan. Prima zei ik, maar dan eet je je boterham bij buurvrouw. Met veel gemopper komt ze toch van mijn plekkie af. Aangezien het toch best nog wel fris kan zijn beneden en het in de badkamer lekker warm is, stel ik voor om lekker in de badkamer aan te kleden. Niet goed, huilen en mopperen, want zij had bedacht dat ik de televisie wel aan kon zetten en dan konden we voor de televisie aankleden. Maar helaas, moeders wil is nog steeds (meestal) wet, dus er wordt gewoon aangekleed in de badkamer. Als we aankleden in de woonkamer dan wordt ze heus nadien nog wel gewassen, niet dat jullie denken dat we dat niet doen 😉 .
Na een paar minuten gemopper zijn we aangekleed en het lijkt erop dat ze bijtrekt. Maar helaas, niets is minder waar. Ik ging voorop de trap af. HELEMAAL fout natuurlijk, alsof ik nu nog niet weet dat zij als eerste naar beneden moet en dan het licht aan wil doen? Dus wederom gaat ze huilen en mopperen.
Als ik haar haar melk en boterham geef, is er weer iets niet goed en wordt er weer gemopperd op me. Toen was ik er zo klaar mee dat ik besloot haar mede te delen dat Ik voor HAAR een half uur eerder opsta, zodat ZIJ thuis haar boterham kan eten (kortom wat ik dus allemaal wel niet voor haar opoffer…). Dat dit vanaf morgen dus niet meer gaat gebeuren, we dan een half uur langer kunnen blijven liggen en zij dan maar gewoon haar boterham bij buurvrouw op moet eten.
Het ergste was nog, het boeide haar niet. Ze haalde haar schouders op en zei ok.
Ik weet nu al, dat ik morgenochtend gewoon weer om 05:30 uur opsta, want ook al had ik zin om egoïstisch te doen, dan nog kan ik het niet over mijn hart verkrijgen zelf langer te blijven liggen om haar dan verdrietig achter te laten bij de buurvrouw om daar haar boterhammetje te eten… maar het dreigen ermee voelt soms gewoon even lekker 😉 .
Herken jij dit egoïsme van je kind ook? Dat de hele wereld om hen draait en er verder niets toe doet? Hoe pak jij dat dan aan? Vertel jij ook wel eens wat je ervan vindt, of slik je en ga je weer door?
