“Kom, we gaan aankleden. Ik heb hier je kleren al klaarliggen”, zei ik vanochtend tegen Jongste Zoon (6). Hij wierp één blik op het stapeltje kleren en besloot de strijd aan te gaan: “Ik trek dat niet aan, daar zit roze in”, wierp hij mij toe. Inderdaad, op dit witte T-shirt met kikkeropdruk stonden een paar roze letters. Waar zijn broer het shirt altijd zonder problemen aantrok, heeft ons jongste kind een eigen wil. Hij laat me dan ook duidelijk weten dat dit écht niet kan voor jongens. Grr…het was weer eens een ik-ga-lekker-dwarsliggen-ochtend! Op een of andere manier komt de eigen wil van je kind vaak ongelegen 😉 .
De eigen wil van je kind, discussie of meeveren?
“Prima, pak ik een ander shirt”, zei ik en ik liep naar zijn kast. Ik ben ook de beroerdste niet en pakte een stoere rode blouse uit de kast. “Nee, ik wil geen blouse”, riep Jongste Zoon. Ik had het kunnen weten. Ik had hem direct moeten betrekken bij het uitkiezen van zijn kleren. Enfin, ik liet hem bij mij komen en hem in zijn kast kijken. Natuurlijk was geen één T-shirt goed genoeg. “Ik wil lange mouwen”, zei hij. Dat het vandaag lekker warm weer werd, maakte hem niks uit. Ik probeerde hem nog te sturen naar een vestje met daaronder een T-shirt, maar nee hoor. “Dan doe ik gewoon niks aan!”, riep Jongste Zoon en hij keek mij uitdagend aan met zijn grote ogen.
Dan ga jij toch lekker in je blote buik naar school!
“Dan ga je toch lekker in je blote buik naar school?”, zei ik. “Als jij geen T-shirt uitkiest, dan doe je maar helemaal geen shirt aan.” Hij keek mij aan, zei “ok” en liep zo de trap af. Ik besloot hem maar even te laten gaan. Dit kon twee dingen betekenen: 1. Hij gaat straks echt zonder T-shirt naar school (en ik stop er stiekem één in z’n tas). 2. Hij trekt straks bij en kiest eieren voor zijn geld.
Donkerpaars is blijkbaar geen meisjeskleur
Het werd optie 3. Manlief zag hem zitten op de bank en stuurde hem naar boven om een shirt aan te trekken. “Ik wil lange mouwen!”, riep hij gelijk. “Prima”, zei Man, “maar als je het vandaag heet hebt, hebben we je gewaarschuwd”. Jongste Zoon kwam naar beneden met dat vestje wat hij even daarvoor graag aan wilde trekken, maar van mij niet mocht. “Mooi vest, maar misschien is een T-shirt eronder wel slim”, zei Man. “Kom, we gaan er één uitzoeken.” Even later kwamen ze samen naar beneden, inclusief donkerpaars T-shirt onder zijn vest. Dat was dan blijkbaar geen meisjeskleur 😉 .
Met zijn T-shirt en vest aan, maar zonder jas, klom hij achterop de fiets om naar school te gaan. Eenmaal binnen trok hij zijn vest uit en hing het keurig op de kapstok. Hij gaf de juf van groep drie een handje, zei “Goedemorgen!” en ging netjes op zijn stoel zitten. In zijn paarse T-shirt.
Tja, kleine kinderen worden groot, krijgen hun eigen voorkeuren, meningen én zoeken de grenzen van het ouderlijk gezag op. Heel normaal eigenlijk, die eigen wil van je kind. Het is dan de vraag hoe je hier als ouder mee omgaat. Is jouw wil wet of veer je ook mee met je kind? Ga je discussies aan of juist niet? Voor mij is dit per situatie verschillend en voor jou?
Andere artikelen die leuk zijn om te lezen:
- Kinderpraat, 5 uitspraken die je niet van je kind wil horen
- Wat wil ik worden later … heeft jouw kindje het er ook al over?
- Eten met kinderen; mijn avondmaal veranderd in een warzone
- Een tweede kind makkelijker? Wie dat verzonnen heeft… grrr
Wij zoeken ’s avonds de kleding voor de dag erna uit. Ik laat mijn dochter (5) altijd kiezen tussen twee setjes. Tot nu toe gaat ze daar gelukkig wel mee akkoord.