Al jaren waren we er mee bezig. Maar 19 april 2010 was eindelijk de grote dag dat wij verhuisden naar Luxemburg. Benieuwd hoe dat allemaal is gelopen? Wat emigreren naar Luxemburg inhoudt, en hoe het ons is bevallen? Dan lees je hier over onze ‘eigen aflevering van ik vertrek’.
Hoe het begon
Eind januari werd mijn partner gebeld (op het kantoor van zijn vorige werkgever) door een headhunter met de vraag of hij zijn LinkedIn mail al had gelezen. Mijn partner heeft wel een aantal social media accounts maar doet hier vrijwel niets mee. Nee was dan ook zijn antwoord. De headhunter stak van wal en zo werd ons avontuur geboren!
Nadat KJ mij alles verteld had sloeg de angst me om het hart en was mijn eerste reactie NEE dat is eng!! Emigreren naar Luxemburg was wel het laatste waar ik aan dacht. Op dat moment was ik heel hard aan het werk om mijn bedrijf van de grond te krijgen en dat was zijn vruchten aan het afwerpen. Ik zat in een heerlijke flow en die wilde ik niet zomaar opgeven! Het mooie aan het business concept is dat ik het overal kan uitvoeren, alleen in Nederland is er een heel team met een vaste agenda en in Luxemburg ben ik alleen. Wel een onwijze uitdaging om het concept ook in Lux van de grond te krijgen! Hier kom ik in een andere blog op terug………… to be continued
Lees ook: Angelique verhuisde met haar gezin naar… Dubai!
De beslissing
5 & 6 februari gingen wij voor het eerst, sinds dat we pappa & mamma waren geworden, een weekeindje met z’n tweetjes weg. Brugge was onze bestemming. Wat een leuk en romantisch stadje is dat. We hebben het er echt heerlijk gehad! Tijdens het avondeten hebben we heel lang en goed gesproken over het avontuur wat zijn deuren voor ons geopend had. Emigreren naar Luxemburg was voor ons een grote stap waar we (vooral ik) goed over na moesten denken. Maar uiteindelijk heeft de nieuwsgierigheid het gewonnen van de angst!
Emigreren naar Luxemburg
En toen ging het snel. In een korte tijd een hele hoop regelen! We hadden een weekeinde om huizen te bekijken en helaas viel alles in het echt heel erg tegen qua onderhoud en kindvriendelijkheid. ’s Morgens in het hotel het internet weer op en we vonden een viertal huizen. Een van die huizen was in de buurt en dus zijn wij een kijkje gaan nemen. Wat waren wij blij verrast!! Maandag in Nederland meteen contact opgenomen met de agency en twee zaterdagen later zijn we heen en weer gereden om het huis te bekijken, de tijd begon namelijk te dringen. Het huis zag er van binnen nog beter uit dan van buiten! Wij dus helemaal blij; ons huis gevonden! Niets stond emigreren naar Luxemburg nog in de weg.
Het leven in Luxemburg
De eerste maanden waren best eenzaam en emotioneel! Wil je emigreren naar Luxemburg of welk ander land dan ook, vergis je dan niet. Er zijn van tijd tot tijd echt zware, mindere momenten! Wij wonen in een dorp met 236 mensen. Ons dorp bestaat uit 1 weg en een klein straatje. We hebben 4 huizen naast ons. Een gezin uit Canada, een gezin uit Denemarken en twee gezinnen uit Finland. Allemaal met kinderen in de leeftijd van 3,5 jr tot 21 jr. Net niet in de leeftijd van onze zoon, maar gelukkig zijn de drie buurjongens (Fins) die naast ons wonen gek op Dean. Zij zijn in de leeftijd van 3,5 t/m 10 jaar, echt spelen is het niet maar ze komen hem bijna dagelijks ophalen om te spelen. Onze tuinen grenzen allemaal aan de algemene speelplaats van het dorp dus alles heel overzichtelijk en voor de kinderen heerlijk de ruimte!
Uitje? Boodschappen doen
Doordat we nog geen opvang voor Dean hadden en hij pas 9 mnd was toen wij verhuisden, zat ik redelijk veel alleen thuis. Destijds had Dean nog behoefte aan twee slaapjes op een dag en dat beperkte mij enorm in mijn doen en laten. Alles word hier met de auto gedaan, ik ben bijv. 1,5 uur (heen en terug) onderweg om naar een grote supermarkt te gaan waar ik alles in een keer kan halen. En dat was dan vaak mijn uitje. Voordat we internet & telefonie hadden waren we twee maanden verder en met de buren had ik destijds nog niet zoveel contact. De zomervakantie is hier 9 weken en dus gaat iedereen terug naar zijn land van herkomst. Het was hier dus STIL. Wat kan een mens zich dan eenzaam voelen zeg!
Gelukkig zijn er een hoop vrienden & familie langs geweest. Maar ook word je geconfronteerd met enorme teleurstellingen van mensen die dicht bij je stonden en waarvan je dacht dat het een waardevolle vriendschap was. Hier had ik alle tijd om daar over na te denken en dat maakte mij niet vrolijker.
Eindelijk aan het wennen
Sinds half augustus zit ons leven hier in een gezellige sneltrein! We ontmoeten een hoop leuke Nederlanders! Iedereen is heel open en vriendelijk tegen je en nodigt je meteen uit voor allerlei gezellige dingen waardoor wij nu het gevoel hebben dat we hier in een warm bad terecht gekomen zijn. Ons leven hier is begonnen en het voelt hier goed en steeds meer als thuis! Emigreren naar Luxemburg begint steeds meer op een hele goede beslissing te lijken.
We hebben gezegd dat we een jaar gaan kijken of we hier kunnen aarden. Dat is door mijn baan al verlengt met 3 mnd en vanaf dan zien we wel verder! KJ kijkt al heel ver in de toekomst, hij durft al te zeggen dat hij vermoed dat wij niet meer terug naar Nederland gaan. HO! STOP! Zo ver kan, wil & durf ik nog niet te kijken! Stapje voor stapje alsjeblieft… Want het doet namelijk nog steeds veel pijn als de visite hier wegrijdt en zeker als wij wegrijden uit NL! Maar als dan de garagedeur opengaat ben ik toch wel weer blij dat ik thuis ben!!
Lees ook: Alleenstaande working mom en dan verhuizen naar Aruba. Stoer!
Fijn, dat U op de juiste plek bent aangekomen, als de 237e inwoner van het dorp!
Spreekt U al Luxemburgs dialect en bent U bij de buren links en rechts geweest van de landkaart, of nog wat zuidelijker! Kinderen in Lux. stuur je naar een pensionaat in de Wallonie,
als je in een klein dorpje woont voor de educatie. Groet Jan Leenders
Goede dag
Vraagje deze brief die u schreef is al oud,zo ja u zit er nog is het mogelijk om contact met mij op te nemen,Ik zou dolgraag doen wat u heeft gedaan etc
Mvg ronny
Wat een heftige stap om te nemen! Petje af hoor, ik vond 45km van mijn geboorteplaats gaan wonen al een eind.
Alle begin is moeilijk, maar ik lees heel veel positiefs in je blog en dan heb je de helft al gewonnen.
nikkie dit is een van de moeilijkste beslissingen die je in je leven kan hebben als hij op je pas komt. Maar het is voor iedereen een ervaring die je niet wilt missen.
Dat lijkt mij.
Groetjes Gezina