Energievreters; van een gezonde spinaziesoep naar een frietje mayo

Ik wilde vandaag een gezonde spinaziesoep maken, maar belandde uiteindelijk met mijn gezicht in een frietje mayo! En ik geef de energievreters de schuld.

Je hebt van die dagen dat alles anders loopt dan verwacht. Dat je een soort van zombie-achtig door de dag heen sluipt om op het einde van de dag wezenloos naar je inbox te staren en te concluderen dat je maar weinig gedaan hebt die dag, laat staan iets zinnigs.

Genoeg geslapen. Geen kater. Drive aanwezig. Daar heeft het allemaal niets mee te maken. Nee, het zijn de energievreters 😉 . En als ik dat zeg, dan weet jij over wie ik het heb, of niet?

Energievreters in huis

Ik weet het, het klinkt niet aardig. En zo heel erg onaardig ben ik nou ook weer niet, maar mèn… na anderhalve week vakantie en een paar kerstdagen ben ik gesloopt! Rijp voor de bejaardensoos. Het zijn de kleine energievreters die het hem doen. Die iedere dag weer vanaf liefst 07.00 tot een uur of 23.00 door het huis heen denderen in de vakantie, al gillend en schreeuwend, en geluid producerend alsof ze de oordopjes promoten.

Ik voel me als een Gooise vrouw. Heb om 16.00 al een alles-omvattende-behoefte aan een glas Chardonnay. Alleen de cup F en het strak gestreken voorhoofd ontbreken nog! Maar de Chardonnay moet dat goed maken. Deze vervult mij met een bepaald soort ontspanning wat krachtiger is dan het geluid in mijn omgeving.

Afijn… terug naar de spinaziesoep. Mijn energievreters vragen al de hele dag wat we eten. Zolang ik antwoord met een woord waar soep achter past (zo ook spinaziesoep) is er niets aan de hand, dus daar lag het niet aan. Nee. Het ligt aan het feit dat ik in de ochtend al constateer dat er boodschappen gedaan moeten worden voor het avondeten en dat dezelfde conclusie ook om 17.00 nog getrokken kan worden. Als er inmiddels drie energievreters in huis is zijn, waarvan één met het bordje logée in haar hand en ik nog bezig ben met werk, dan is de stress compleet.

Gevolg: Spinaziesoep wordt frietje mayo onder luid gejuich van de kinderen en vet schuldgevoel bij mijzelf…. herkenbaar?