Ken je dat? Dat je favoriete merk pindakaas, koffie, tandpasta, wijn, bier of toiletpapier op is en dat je elke keer wanneer je de vervanger gebruikt hier op een vervelende manier aan wordt herinnerd? Stel je nu eens voor dat je te horen krijgt dat jouw favoriete product helemaal niet meer wordt gemaakt. De fabrikant stopt ermee en geeft geen vervanger. Balen is dat hè? Wel nu, enkele weken geleden overkwam mij dit met mijn make-up. Met mijn foundation om precies te zijn. En wat doe ik? Ik schiet in de stress! Daar gaat mijn fabulous mama look!
Hoezo fabulous mama look?
Als ik al mannelijke lezers had, dan zullen ze waarschijnlijk nu -door de fabulous mama look- afhaken. En vrouwen die niets met make-up hebben ook. Maar misschien blijven jullie wel lezen, gewoon uit nieuwsgierigheid. Want hoe onbelangrijk make-up ook is, in vergelijking met bijvoorbeeld werkeloosheid, ziekte of andere grote dingen in het leven, toch houdt de irritatie hierover me al een paar weken bezig. En geloof me, ik weet echt dat er belangrijkere dingen zijn. Ik ben op het platteland in India geweest en je druk maken over je foundation is daar niet echt aan de orde. Maar ik moet dit kwijt.
Mijn ochtendritueel
Ik ben zo’n vrouw die haar toilet maakt om het maar een deftig woord te geven. Mijn ochtendritueel bestaat naast de gewone dingen zoals douchen en tanden poetsen ook uit het verzorgen van mijn krullende haar en het mezelf opmaken. Alles bij elkaar ben ik met ontbijten erbij zo’n uur bezig. Ok, een uur en een kwartier. Alleen voor sporten en zonnen hou ik mijn beautycase gesloten. Om natuurlijk na deze activiteiten wel de poederkwast ter hand te nemen.
Mijn moeder zei altijd “Kind, dat je dik bent wil niet zeggen dat je lelijk bent. Je kan jezelf verzorgen en mooi voor de dag komen”. En dat heb ik dus altijd gedaan, ook al was fabulous mama tot nu toe nog niet aan de orde. Om eerlijk te zijn, het is ook een stukje onzekerheid. Ik wil tijdens het geven van een presentatie me niet druk hoeven maken om mijn niet-egale huid, de donkere plekken onder mijn ogen, de sproeten op mijn neus en de pluis in mijn krullen. Ik ben weliswaar dik, maar wel mooi en dik. Een vrouw met een maatje meer die lekker ruikt en goed gekleed gaat. Niet trendy, want mode in een maatje meer is dat vaak niet, maar wel fashionable en met een eigen stijl. Ik zet een plaatje neer inclusief bijzondere handtassen, iedere ochtend opnieuw. Tenminste, dit maak ik mezelf wijs en ik waardeer het als je me in deze waan laat leven 😉 .
Lees ook: Ochtendroutine stress, ik ben er helemaal klaar mee!
Het schokkende nieuws
Maar ik dwaal af. Enkele weken geleden kreeg ik dus het schokkende nieuws over mijn foundation te verwerken. Vanaf mijn 18e tot vlak voor Kerst vorig jaar was ik dus vaste klant van Clinique. Ik had eindelijk de juiste kleur gevonden (zeer moeilijk als je een halfbloedje bent), de juiste dekking en het bleef goed zitten. Maar nu moest ik vlak voor de feestdagen op zoek naar een alternatief. Opeens was ik weer 16 en onzeker over mijn looks.
Manlief keek het hoofdschuddend aan. Kwam ik weer met een monstertje van merk X en dan de volgende ochtend smeren. Het was te grauw, te licht, te donker, te rood of te grijs of niet dekkend genoeg of een combinatie van alles. Radeloos was ik. Zeker vanwege alle geplande feestjes en etentjes. Dan wil je toch goed voor de dag komen. Met tranen in mijn ogen naar de Clinique stand in de Bijenkorf waar ik mijn grote probleem uit de doeken deed. De verkoopster die ik al jaren ken nam me bij de hand en begeleidde mij persoonlijk naar de stand van Mac. En nu ben ik dus een vaste klant bij Mac. Zomaar.
Het schrikbeeld van de praktische moeder
Probleem opgelost zou je dan zeggen. Jazeker, maar de volgende ochtend zei manlief “nu heb je wel weer de juiste producten maar straks heb je natuurlijk helemaal geen tijd meer om met al die potjes te spelen.” Ik keek hem niet begrijpend aan. “Ja schat, straks heb je een baby. Dan kan je de dag niet beginnen met een uur voor jezelf. Je hebt dan een kind dat om aandacht vraagt en verzorging”. En met die woorden liep hij de deur uit en bleef ik achter met een nieuw schrikbeeld in mijn hoofd.
Zonder iemand te willen beledigen maar op het schoolplein zie ik s’ochtends weleens vrouwen staan. Haar in een paardenstaart, joggingbroek aan en de slapers nog in de ogen. Bij deze vrouwen kan je nog denken dat ze zich verslapen hebben of dat er een drama aan de ontbijttafel is gebeurd maar bij de “praktische mama” is dat niet mogelijk. Zij is geen slons op het schoolplein. Het haar makkelijk kort, spijkerbroek aan, een outdoor-jacket, lekker wind- en waterbestendig, mama-fiets of bakfiets aan de hand en spoortjes make-up op het gezicht. Vaak een beetje lip-gloss en mascara. Oh en natuurlijk korte laarzen of makkelijke, robuuste stappers en als handtas een shopper of rugzak. Er is duidelijk aandacht besteed aan dit voorkomen. Zij hebben ook hun toilet gemaakt.
Hoe moet dat straks met een baby?
Waar ik me nu druk over maak? Nou over hoe het straks moet met een baby erbij. Want mijn aanplak-kinderen waren toch echt al uit de luiers toen ik hun papa leerde kennen. Ik heb dus géén ervaring met mijn uitgebreide ochtendritueel en een baby. En hoe doe je dat? Eerst de baby en dan de rest, of juist eerst jezelf aankleden en opmaken, dan de baby aankleden om vervolgens te ontbijten en dan de deur uit te gaan? Ik weet het niet. Of moet ik dan mijn fabulous mama look gedag zeggen?
Ik ben dus bang om ook zo’n lekker praktische mama te worden met een rugzak in plaats van mijn Mulberry collectors bag. En dan wil ik het niet hebben over foundation, of het ontbreken ervan. Ik voel het angstzweet over mijn rug lopen. Hoe zie ik er straks uit? In welk hokje zal ik worden gestopt? Pfff, nog een paar maandjes en dan weet ik het. Maar nu moet ik even mijn lipstick bijwerken, en mijn neus glimt een beetje, en..
Wie kan mij advies geven? Hoe doen jullie dat? Ik ben erg benieuwd naar jullie ochtendritueel en hoe jullie dat doen met kinderen, zeker met een baby erbij.
Gebruikte afbeelding via Shutterstock
