Over mij en mijn foute onderbroek… Al jaren tob ik met vage klachten: Hoesten, moe en soms zelfs depressief. Vele uren heb ik zitten Googlen en vele doktoren heb ik bezocht. “Komt vast door de overgang” wordt mij verteld en daar hou ik me dan maar aan vast. Dan opeens krijg ik van iemand een link doorgestuurd van een arts die gespecialiseerd is in mijn klachten.
Ik besluit om gelijk na mijn werk door te gaan en precies op de afgesproken tijd parkeer ik mijn auto. ‘Praktijk voor Oefentherapie Cesar en Acupunctuur’ staat er op het bord wat naast de voordeur hangt. “Kom maar verder”, zegt de aardige dame en ze geeft me een hand. De kamer is sfeervol ingericht en het is er lekker warm.
In je foute onderbroek bij de specialist
Ik doe mijn verhaal en vertel zoveel mogelijk over mijzelf en mijn klachten, want dat is tenslotte de bedoeling van een ‘intake gesprek’. Ondertussen typt de dame ijverig op haar laptop en knikt af en toe ter bevestiging dat ze alles heeft gehoord. “Dat is niet niks” zegt ze na tien minuten en nu is het mijn beurt om te knikken. De klachten die ik heb beïnvloeden namelijk niet alleen mijn leven, maar ook het leven van mijn naasten en dat hakt er soms stevig in. De therapeut knikt begripvol en zegt dat ze nog niet weet welke therapie geschikt voor mij zal zijn, maar dat ze haar uiterste best gaat doen. Ik ben tenslotte niet voor niets doorverwezen door de beste specialist van Apeldoorn.
“Doe je kleren maar even uit” zegt ze terwijl ze langzaam opstaat. Braaf doe ik wat mij wordt gezegd en ga met mijn rug vlak voor de enorme spiegelwand staan. “Nou…” zegt ze “draai je eens om en kijk eens naar jezelf. Hoe vind je dat je staat?” Langzaam draai ik mij om en krijg de schrik van mijn leven. Vol walging kijk ik naar mijn spiegelbeeld en langzaam glijdt mijn blik naar beneden. “Oh NEE,… HELP!”, schreeuwt mijn geweten. “Hoe kan je nou in Godsnaam vanmorgen deze foute onderbroek aan hebben getrokken!”
Lees ook: welke onderbroek je draagt laat zien wat voor vrouw je bent
Maar ze zitten zo lekker…
In het half uur dat volgt doe ik gehoorzaam alle oefeningen die mij worden opgedragen, maar ondertussen kan ik maar aan één ding denken: Mijn grote, verwassen, oude, slecht zittende FOUTE onderbroek. Onhandig probeer ik tussen de oefeningen door het boord nog een slag om te slaan waardoor de broek lager wordt, maar het resultaat blijft vreselijk.
“Oh… shame shame Ellen” zegt mijn geweten. “Hierin wil je nog niet dood gevonden worden toch?” En hoe vaak heeft mijn partner precies hetzelfde geroepen en ligt ook mijn zus regelmatig in een deuk als we samen op vakantie zijn. “Maar ze zitten zo lekker!” roep ik dan om mezelf te verdedigen.
Natuurlijk had ik één van mijn mooie setjes aangetrokken als ik DIT had geweten, maar er is geen weg meer terug. Even moet ik denken aan de film “Bridget Jones” waar de hoofdrolspeelster ook zo’n vreselijke grote foute onderboek aan heeft tijdens een date en er glijdt een glimlach over mijn gezicht. Gelukkig… ik ben niet de enige! Thuis aangekomen pak ik gelijk een grote vuilniszak en kieper alles erin wat “fout” is.
“Toch wel jammer” zucht ik na een tijdje en voor ik het weet vis ik er weer een paar uit. Ze zitten namelijk ZO lekker!
Heb jij ook zo’n foute onderbroek, of is dit totaal niet herkenbaar voor je?
Mijn naam is Ellen Dros, ik ben een representatieve, extraverte vrouw van 50+ en getrouwd met Marc. Samen met onze twee dochters: Daniek (1995) en Marloes (1999) wonen we in het oosten van het land en hebben we een (Perzische) poes genaamd: Xsara-Jane en een vijver vol vissen.
Ik werk parttime met veel plezier als tandartsassistente en voor de overige uren zorg ik voor mijn gezin en schrijf ik columns en (kinder)toneelstukken. Inmiddels zijn er al diverse toneelstukken uitgegeven via www.cts-producties.nl en worden deze o.a. gebruikt op scholen en toneelverenigingen in Nederland en België. In het verleden heb ik ook geregisseerd en gespeeld bij een amateur toneelgezelschap en organiseerde/presenteerde ik vele jaren de Sinterklaas intocht in mijn woonplaats.
Inmiddels zijn onze dochters geen kinderen meer en heeft ook mama andere interesses gekregen. Samen met met mijn jongste dochter heb ik mijn oude hobby van poppenhuizen en miniaturen weer opgepakt en ga ik met haar gezellig naar beurzen in het hele land.
Ik zit met een grote glimlach je blog te lezen. Wit vind ik sowieso heel erg fout en er zijn tussenvormen tussen lekker zitten en heel leuk.