Al jaren probeer ik tevergeefs aan een kaartje te komen voor een show van Karin Bloemen en nu komt dat uit de lucht vallen. Paps en mams hebben een abonnement op de schouwburg en in het door hun gekozen pakket zit Karin Bloemen. Paps heeft niet zo veel zin in dat meidengedoe en mijn schoonzusje is, gelukkig voor mij, geen fan van Karin Bloemen. Daarom belt mams mij om te vragen of ik het leuk vind om mee te gaan. Ik spring zowat spontaan door de telefoon van blijdschap. Wat een vraag. Natuurlijk wil ik mee.
De voorstelling valt in de krokusvakantie, mooier kan haast niet. Met mijn twee jongsten reis ik af om me een paar nachtjes in het donkere zuiden te vestigen. Met heel toepasselijk een bosje bloemen onder de arm.
Maandagavond is het eindelijk zover. We eten vroeg zodat we zeker op tijd zijn. Bij de schouwburg aangekomen parkeren we voor de deur. We verbazen ons over het feit dat het zo rustig is. Oké we zijn wat aan de vroege kant. Maar zo rustig?? Binnen aangekomen pakt mams de kaartjes en kijkt er nog even op. Ze kijkt en kijkt nog een keer en zegt dan: ‘Ik ben bang dat ik me heb vergist, het is morgenavond.’ Ja dat verklaart alles, geen wonder dat er nog niemand was. ‘Geeft niks mam, gaan we morgenavond zoals oorspronkelijk gepland toch niet uit eten.’
Thuis aangekomen toch nog maar even voor de zekerheid op de kaartjes gekeken. En, helemaal niet morgenavond, mams heeft zich niet een dag maar gewoon een hele maand vergist.
Onwillekeurig dwaalt mijn gedachte af naar zeven jaar geleden. Opa en oma waren 40 jaar getrouwd en we gingen met de hele familie een weekje naar Portugal.
In zoverre, paps en mams gingen twee weken en wij zouden een paar dagen later komen. Woensdag waren zij vertrokken en wij zouden maandagochtend om 1 uur vliegen. Tenminste dat dachten we. Zondagavond keek ik voor de zekerheid nog even op de tickets en voelde de grond onder mijn voeten wegzakken. Niks maandagochtend, we hadden er al moeten zitten, er stond zondagochtend, Toch maar naar Schiphol, je weet nooit of er nog een vliegtuig naar Portugal vertrekt op dat tijdstip. Nou niet dus. Twee dagen later konden we wel weg. Maar daar moest uiteraard wel voor worden bijbetaald. Bovendien vlogen we niet naar Albufeira, maar naar Lissabon, waar we bij aankomst een auto moesten huren. Half Portugal hebben we doorgereden met achterin een paar jengelende koters.Toch bleek dit de enige oplossing.We hebben wel enorm van de vakantie genoten, maar toch, het blijft tijdens verjaardagen altijd het onderwerp van gesprek.
Maandag vertrekken we naar Madeira. Om 06.00 uur ’s ochtends. Gelukkig gaan we dit keer met zijn allen. Mams heeft al tien keer de tickets nagekeken en me al zeker vijftig keer gebeld over de juiste datum. Want een ezel …………..
Verkeerde datum, “it runs in the family” zullen we maar denken.
