Sommige mensen zeggen dat dromen bedrog zijn, maar ik denk daar anders over. Maanden lang had ik gehoopt, gesmeekt en gebeden om eens een droom te mogen krijgen over mijn (overleden) vader, maar kennelijk gebeurt zoiets niet op verzoek. Ik moest er een half jaar op wachten.
Ik zat in een soort kantine en er waren veel mensen aanwezig. Het leek wel een receptie. Ik zag onbekende mensen en ze droegen vreemde kleding. Één man in het bijzonder viel mij op. Hij had een ouderwets (Elton John) kapsel en een enorme bril met gekleurde glazen op. Kennelijk was ik in de jaren ‘70 beland. Opeens zag ik mijn vader. Hij zat aan één van de tafeltjes bij het raam. De man met de bril hield een toespraak en op dat moment had ik oogcontact met mijn vader. Ik zag hem lachen en hij stak zijn duim naar mij op. Ik vroeg hem hoe het ging en hij mime-de dat het heel erg goed ging met hem.
Helaas was die droom toen afgelopen, maar gelijk daarna startte een volgende. Het leken wel losse filmpjes die in eerste instantie niets met elkaar te maken hadden.
Ik stond samen met mijn moeder in de keuken van ons ouderlijk huis.
Door de keukendeur heen kon ik zien dat er een grote glimmende zwarte auto langzaam voorbij reed. Ik keek nog eens goed en zag toen dat de auto stopte. Precies bij ons voor de deur. Omdat er altijd weinig plek is, parkeerde hij met één wiel op de stoep en dat vond ik raar. Ik liep naar de voor deur en het bleek een oude Engelse taxi te zijn. Mooi opgepoetst voor een bijzondere gelegenheid. De deuren zwaaiden open en tot mijn grote verbazing zag ik mijn zus en haar volwassen kinderen zitten. Ze waren alle drie feestelijk gekleed en lachten naar mij. “Kom El…?” riep mijn nichtje vrolijk. Toen opeens werd mijn blik getrokken naar iets vreemds en ik ontdekte achterin de taxi een oude doodskist met verdroogde bloemen erop. “Opa wilde nog één keer naar de Laan” zei mijn nichtje, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ze gebaarde me om te komen, maar ik bleef staan. Er kwamen mensen uit de straat kijken en ik herkende in één van hen onze slager. Ook hij kwam lachend naar me toe, gaf me een hand en duwde me naar de taxi.
Toen werd ik wakker en vroeg mij af hoe een mens zoiets geks bij elkaar kan verzinnen? Meestal ben ik een droom gelijk kwijt als ik wakker word, maar deze bleef mij achtervolgen. Dit moest iets betekenen! Toevallig (?) kreeg ik die ochtend desbetreffend nichtje aan de telefoon. Ik vertelde haar van mijn droom en, omdat zij iemand is die niet gelijk begint te lachen (en ook wel eens een aparte ervaring heeft gehad), kwamen we al pratende tot een conclusie: Mijn vader zou hiermee misschien wel iets willen zeggen tegen mij. Omdat zij die week met een collega een afspraak had met een paragnost (hoezo toevallig?), beloofde ze te vragen naar een uitleg. Een paar dagen daarna kwam het verlossende antwoord:
Mijn vader wilde in de eerste droom zichzelf laten zien. IK moest het beeld dat ik had van hem (na zijn vreselijke hersenbloeding) vergeten.
Hij was altijd een vrolijke, charmante en zorgzame man geweest. Die glimmende auto stond voor “Het Leven” en de familieleden die in die auto zaten namen hun vader en opa letterlijk mee in HUN leven. Bovendien was het geen gewone auto, maar een taxi en er konden dus meer mensen mee. Zij waren inmiddels al ingestapt en hadden hun sombere kleding verruild voor iets feestelijks. Precies zoals mijn vader zou hebben gewild. Ik stond nog steeds met mijn moeder in de keuken van ons ouderlijk huis. De mensen die erbij kwamen wilden mij helpen en gaven mij letterlijk een duwtje in de goede richting. Op dat moment wist ik niet wat ik moest doen, maar na de uitleg van mijn droom ging het gelijk een stuk beter met mij. Ik kan mijn vader nu eindelijk een plekje geven. Een speciaal plekje voor altijd in mijn hart. Dromen kunnen je dus helpen, als je er maar voor open staat.
P.s. Ik laat dit binnenkort ook aan mijn moeder lezen. Misschien geeft het haar de kracht om zonder papa toch nog iets van haar leven te maken.
