Gastcolumn Ellen Dros; Liegen dat het gedrukt staat

Deze column is een schuldbekentenis aan mijn aller- allerbeste vriendin. Ik heb haar namelijk vreselijk in de maling genomen. Bedrogen, zal ik maar zeggen! Niet dat ik met haar man ben uit geweest ofzo (al vind ik hem best leuk), maar meer met woorden.
En dan bedoel ik: “Letterlijk”!

Sinds ik dus die nieuwe telefoon heb, waar ik al twee columns over heb geschreven, speel ik met haar het spel “Wordfeud”.  Maar inmiddels speelde ik het spel ook nog met een paar andere mensen, waarvan één mij in het bijzonder opviel omdat zij wel erg vaak mooie en bijzondere woorden legde. “Wat betekent dat nou weer?” dacht ik dan en gelijk zocht ik het op in “De Dikke Van Dale”. Daar ontdekte ik dat deze woorden inderdaad bestonden en kreeg steeds meer respect voor haar. Ik baalde er wel van, want ik deed erg mijn best en wilde ook een keer winnen van haar. Dat het een slimme meid was wist ik wel, maar dat ze dit soort woorden kon bedenken? Ik vertelde het in mijn omgeving. “Oh… die gebruikt vast een Wordfeud-helper” riep een collega die al jaren speelt. Ik viel zowat van mijn stoel. Bestaat dat dan?

Toch was mijn nieuwsgierigheid gewekt en (schaam… schaam) diezelfde dag nog had ik de desbetreffende site gevonden.

Het is zo simpel: Je voert je letters in en binnen een paar seconden krijg je de prachtigste woorden voorgeschoteld. Dus, toen de “slimme” meid de volgende dag achter elkaar de woorden: Congas, Prionen en Sjako legde, confronteerde ik haar ermee. Ze bleef echter ijskoud ontkennen terwijl het zo verduidelijk was. Dat viel me toch wel van haar tegen (hoor wie het zegt). Met haar spelen vond ik opeens niet zo leuk meer en uiteraard verloor ik weer van haar. Toch baalde ik er niet meer zo van. “Ja”, dacht ik: “Zo kan ik het ook!” En op dát moment ging het ook mis met mij. Toen ze me namelijk voor een nieuw spelletje uitnodigde deed ik precies hetzelfde. Ik raadpleegde eerst de Wordfeud-Helper en legde daarna soms woorden van meer dan 100 punten. Steeds meer schik kreeg ik erin, maar toch voelde ik me ook Eva met de verboden appel.

Ik won achter elkaar en zij; ze gaf geen krimp. En ja, hier komt de aap uit de mouw, want het vlees is zwak en de verleiding was te groot voor deze “Eva”. Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik op een gegeven moment  deze techniek ook toepaste bij mijn andere spelers waaronder: mijn allerbeste vriendin. Zij is namelijk ook héél erg slim en één keertje van haar winnen leek me zo leuk. Alleen, bij haar voelde het niet goed. En toen ik op een dag het woord: “Octetten” bij haar neerlegde, had ik het voorgoed verknald. Ze had me gelijk door en vroeg in de chat of ik soms de Wordfeud Helper gebruikte. Het schaamrood steeg me naar de kaken want u zult me niet geloven: Ik loog tegen haar! Ik zei dat ik jaren op de muziekschool had gezeten (wat overigens niet gelogen was) en gaf haar zelfs nog de uitleg van het woord. Als antwoord gaf ze me een berichtje terug met “Ja ja?” en zo’n (naar) poppetjes dat aan zijn kin krapte. Ze bleef met me spelen, maar de lol was er af voor mij. Toen ze me ook nog complimenten begon te geven (beetje vals van haar) besloot ik de Helper nooit meer te gebruiken en legde alleen nog maar woordjes van niet meer dan 25 punten. Uiteraard verloor ik van haar (al zijn we wel aan elkaar gewaagd) maar weet je wat nou zo gek is; dat vond ik helemaal niet erg. Want spelen met haar is leuk.

Helaas bleef er toch iets aan mij knagen, ook al speelde ik nu eerlijk. Mijn schuldgevoel bleef en ik wilde het kwijt, maar moest ik dat nou aanpakken? Ik wilde het ook niet te zwaar maken, want tenslotte is het maar een spelletje (maar dat dacht “Eva” toen ook). Dagen verstreken en toen opeens werd ik geholpen door mijn mooie nieuwe telefoon. Ik kreeg namelijk een reminder van hem, dat ik een column moest gaan schrijven en toen had ik zowaar een goed idee. Zij is namelijk altijd degene die als eerste mijn columns leest voordat ze naar Mams gaan dus….

“Lief Dinnetje. Dit is mijn schuldbekentenis aan jou en ik zal het NOOIT meer doen… kusje!”.

Alhoewel… Als ik er dan toch nog iets positiefs over mag zeggen: Het is wel erg leerzaam hoor, zo’n Wordfeud-Helper. Want hierdoor heb ik in een zeer korte tijd wel heel veel nieuwe en mooie woorden aan mijn vocabulaire toe kunnen voegen en ik weet zelfs wat ze betekenen.

1 gedachte over “Gastcolumn Ellen Dros; Liegen dat het gedrukt staat”

  1. Lang gewacht, maar dan toch eindelijk het onderwerp in je column. Ik ben blij met een BFF zoals jij!! Xxx

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven