Persoonlijk heb ik niet zo veel met Kerstmis. Zelfs als geboren en getogen katholiek kan dit feest mij niet bekoren. Goed, met één kerstdag kan ik nog wel leven maar twee?? Om eerlijk te zijn wordt dit mij wel een beetje, zo niet heel erg, opgedrongen door alle bladen die rond deze tijd uitkomen. In november komen alle Kerstnummers uit met op de cover de meest voorbeeldige gezinnen. Alle heren keurig in smoking. Dames in het lang of in een glitterig cocktailgeval. En dan al die glunderende kindersnoetjes in hun prachtige jurkjes, spencertjes en overhemdjes met stropdas.
Het zou hier thuis al een hele prestatie zijn om ze überhaupt op de foto te krijgen en al helemaal zonder vlekken. Drie minuten nadat het eerste witte overhemd om het bovenlijf wordt gehesen smeert de jongste zijn mond met chocopasta af aan de mouw van dit overhemd. Het maakt totaal niet uit op welk tijdstip van de dag ik ze in hun “feestkleding” hijs. Al is het vijftien seconden voor aanvang van het diner, dan nog krijgen ze het voor elkaar er uit te zien alsof ze de hele dag door de modder hebben liggen rollen.
Eerste kerstdag beginnen wij al jaren met een boswandeling. Voor tien uur dienen wij ons te melden bij de ingang van een landgoed. Voordat de boswachter arriveert die zelfs op eerste kerstdag controleert of je wel lid bent van Natuurmonumenten en anders direct met zijn toegangskaartjes staat te wapperen. Dat wij al vijftien jaar op eerste kerstdag komen wandelen, is nog steeds niet tot de goede man doorgedrongen. Terwijl wij toch al snel met een man of twintig zijn. Vier gezinnen met kinderen. Het blijft een sport, eerder arriveren dan de boswachter. In het bos nuttigen wij de meegenomen glühwein, kerststol, warme chocomel voor de kleintjes zodat wij de dag geheel volgens traditie met een lichte roes beginnen.
Vervolgens snel naar huis omdat de heren zich in voetbaltenue moeten hijsen voor de traditionele voetbalwedstrijd tegen het veteranen hockeyteam van Bloemendaal. Onder het genot van haring en aquavit wordt het alcoholgehalte behoorlijk opgevoerd. De manier om het later op de avond geplande diner met de familie, waar je ook dit jaar niet onderuit kon komen, wat aangenamer te laten verlopen. Waar de hele familie broodnuchter en keurig gekleed aan de dis verschijnt, beginnen bij ons de eerste sporen van de dubbele tong al hoorbaar te worden. Evenals de eerste vlekken op de voor deze avond zo zorgvuldig uitgezochte kleding.
Ook mijn nazaten zien niet veel in dit traditionele samenzijn. Die willen een leuke film, een broodje shoarma en daarna lekker gamen met een stel vrienden. Of naar de kroeg. Want dat die niet open is met kerst, dat gaat er bij de heren niet in. Kerst vier je met je vrienden in de kroeg. In je spijkerbroek met een biertje, een broodje shoarma en een peuk in je hand. Laten dit nou net de dingen zijn die niet passen bij de voor kerst geldende etiquette.
