En ineens vroeg ik me af: hoe doen die mensen dat toch? Gebruikte spullen een tweede leven geven? Bij ons zijn ze na hun eerste leven volledig op.
Gebruikte spullen een tweede leven geven
Afgelopen week was het kinderboekenweek. En de school van mijn oudste twee kinderen deed daar fanatiek aan mee. Ze hadden voorlees sessies in de schoolbibliotheek, er werd veel verteld over boeken en lezen en op woensdagmiddag was er een kleedjesmarkt op het plein waar de kinderen tweedehands boekjes konden verkopen voor een zacht prijsje.
Een week of twee daarvoor kregen we als ouders al een mail hierover. De kinderen mochten thuis uit hun eigen collectie boekjes mee naar school nemen die ze wilden verkopen. Bij het lezen van die mail had ik even een korte gedachte over of dat voor mijn kinderen een idee was. Maar al vrij snel kwam ik tot de conclusie dat dit geen optie voor ons is, niet alleen voor de boekjes, maar sowieso niet voor onze gebruikte spullen.
Gebruikte spullen in staat van ontbinding
Wij hebben niet veel boekjes meer in huis. Natuurlijk zijn er de afgelopen jaren met enige regelmaat boekjes onze voordeur binnenkomen. Maar na een tijdje gaan ze toch, zo ongeveer in staat van ontbinding, de achterdeur weer uit richting de container. En voor de boekjes die we nog hebben is de term ‘vergane glorie’ zeer treffend.
Op de bewuste woensdagmiddag kom ik aan op het schoolplein om de jongens op te halen. Met mijn dochtertje van 8 maanden al spartelend op mijn arm zag ik al die kleedjes met gebruikte spullen liggen. Ik ben werkelijk met stomheid geslagen als ik zie hoeveel kinderen zo ontzettend veel boekjes hebben die nog in dusdanige staat verkeren dat ze het inderdaad waard zijn een fijn tweede leven te hebben bij een ander kind. Zo wordt tweedehands spullen kopen nog interessant. Maar het enige wat ik kon denken was: ‘hoe doen die mensen dat?’.
Niet alleen boekjes hebben een vrij ondankbaar leven bij ons thuis. Hetzelfde geldt voor speelgoed, kleding, schoenen en helaas soms ook voor gebruikte spulletjes van mij. Zodra het ons huis eenmaal binnen is, dan is dat meteen ook de laatste rustplaats van de gebruikte spullen. Alles gaat binnen no time kapot. Nou ja, bijna alles. Duplo en lego is niet kapot te krijgen, zelfs door mijn jongens niet. Ik heb het vermoeden dat dat zo sterk is gemaakt dat het zelfs heel blijft als er een tankwagen overheen rijdt. Het duploblokje zal fier overeind blijven staan terwijl er in de banden van de tankwagen een heuse afdruk van het blokje zit.
Dezelfde afdruk overigens als die in je eigen voeten achterblijft als je op een blokje bent gaan staan.
Rustig spelen, ja… voor 5 minuten!
Mijn jongens kunnen wel rustig spelen, de eerste vijf minuten. En na die vijf minuten gaat er een soort knop om waardoor ze ineens een onbedwingbare behoefte krijgen andere dingen met speelgoed te doen dan dat de bedoeling is. Op hun hoofd zetten en doen alsof je een boswachter bent, er zo hard mogelijk rondjes mee draaien, op de grond leggen en er mee door de kamer schaatsen, je kunt het zo gek niet bedenken! De gebruikte spullen worden volop gebruikt, zeg maar en de spullen wegdoen voor een tweede leven is geen optie meer.
Soms corrigeer ik ze ook wel en lukt het me om ze duidelijk te maken dat, als je zo met spullen om gaat, het kapot gaat en je er dus niet meer mee kunt spelen. Aan de andere kant kan ik ook wel echt genieten van het vrije spelen dat ze kunnen doen. Het zou alleen wel fijn zijn als ze de gebruikte spullen heel lieten.
Hoe doen andere ouders dat???
Ik blijf me er soms over verbazen hoe het andere mensen met kinderen lukt om spullen goed te houden. Met open mond van verbazing luister ik naar hoe iemand verteld dat ze de schoenen van de oudste bewaard voor de tweede en dat ze dan nog goed genoeg zijn om te dragen. De schoenen die mijn oudste gedragen hebben zijn altijd tot op de draad toe versleten. Maar ook kringloopwinkels en marktplaats staan vol met kinderkleding en speelgoed dat nog goed genoeg is om te verkopen.
Misschien is het met gebruikte kinderspullen wel net zo geregeld als met de voedselketen. Goede spullen worden voor een flinke prijs gekocht. En daarna hebben de gebruikte spullen een aantal levens bij een aantal kinderen.
En wij staan gewoon onderaan de keten, als een soort plankton. En zo is het cirkeltje weer rond. Best duurzaam eigenlijk.
