Gedrag in de klas versus het gedrag van mijn kind thuis

Bij het afscheid van mijn oudste bij de kleuterjuf, gaf ik de juf naast een presentje ook een kaartje. Ik bedankte haar voor alle goede zorgen en wenste haar vooral veel succes met de komst van de opvolger: mijn jongste dochter. Dat was met een knipoog…maar ook ter voorbereiding op het temperamentvolle kleine meisje dat haar rustige zachtaardige zus zou gaan opvolgen in de kleuterklas. Met andere woorden: maak je borst maar nat, want haar gedrag in de klas zal totaal anders zijn!

Je kunt je voorstellen dat ik aardig benieuwd was naar het eerste 10-minutengesprek van jongste dochter. Ik zette me schrap…hoorde de juf aan en dacht: huh??
Ze is rustig, sociaal, hulpvaardig, ruimt goed op, is gedisciplineerd en scoort met alles ruim voldoende. Met andere woorden; haar gedrag in de klas is harstikke top! Maar thuis ligt dat toch een tikkeltje anders.

Voorbeelden van haar gedrag in de klas ten opzichte van thuis

School: Wacht geduldig in de rij, zet binnen de drinkbeker en lunchtrommel in desbetreffende bak, hangt tas en jas op bij ‘haar’ stickertje (‘ik heb de kersen mam!’)
Thuis: Stormt als een losse flodder de voortuin en daarna de hal in, kwakt jas en tas op de grond en duikt de keuken in voor een snoepje. (let wel: hier corrigeer ik haar, met veeeel geduld, steeds weer)

School: Zet alle plantjes netjes op hun plek en vouwt de kleedjes van puntje tot puntje en netjes in de plooi op.
Thuis: Frommelt de plaid bij elkaar en gooit het in de hoek naast de bank.

School: Dol op werkjes en besteedt elk ‘vrij uurtje’ aan het af krijgen van de piccolo. Het ‘complimentkaartje’ en applaus van de klas was dan ook snel in the pocket.
Thuis: Dol op spellen, maar concentratie en discipline ho maar.

School: Het hulpje van de juf. Het is een ding. Trots paradeert ze door de klas, op pad gestuurd door de juf, met een opdracht.
Thuis: “Schat, wil je even een luier voor me pakken?” terwijl ik haar broertjes billen in de lucht houd. “Nee…” luidt het antwoord. Hier is ze dan wel weer heel consequent in, want dat doet ze dan ook echt niet.

School: Zit geduldig op haar stoeltje, in de kring of aan tafel, lacht en kletst.
Thuis: Zit vooral NIET stil, luistert vooral NIET en is BOOS. Nou ja, niet de hele tijd. Maar op z’n minst de helft van de tijd demonstratief en in strijd met mijn wil.  Met de armen over elkaar, schouders omhoog, het hoofd gebogen en een kwade blik.

Gedrag huis is uitlaatklep van prikkels, een ontlading

Gelukkig hoor ik altijd dat mijn kinderen heel lief en beleefd zijn op een ander, en andere moeders het verschil in gedrag thuis en op school met rollende ogen en een zucht beamen. Hoewel het niet fijn is een tierend kind thuis te hebben, weet ik ook dat dat vrijwel altijd alleen thuis gebeurd. Thuis is vertrouwd, is het eigen, en kan een kind ontladen. Jij vangt de klappen op, maar jij bent er ook om ze op te vangen. Elk kind uit zich daar weer anders in. Mijn oudste trekt zich terug en heeft rust nodig, mijn middelste wordt opstandig.

Hoe ik daarmee omga? Uiteraard accepteer ik geen brutaal gedrag en worden dingen netjes opgeruimd. Verder probeer ik zoveel mogelijk met ze te praten, op het juiste moment. ‘Hoe was je dag, wat vond je leuk, wat vond je minder leuk, wat was grappig of misschien verdrietig?’ Ook even die 1 op 1 aandacht, die toch al zo schaars is met 3 jonge kinderen, maar wel o zo belangrijk is. Dat doet hen zichtbaar goed.
Als alle indrukken van de dag zijn verwerkt, de verhalen en eventuele frustraties zijn verteld en geuit, is daar toch altijd weer die lach, die knuffel en ‘luf joe!’

Hoe ervaar jij het gedrag van je kind school vs thuis?