Ik was 25 en zwanger van mijn eerste kindje. Ik plukte de dag en genoot van mijn zwangerschap. Geen klachten. Mijn zwangerschap “deed ik er even bij” naast al mijn andere dingen die ik deed in mijn leven. Toch zat er al vrij snel een klein knagertje.. die bleef maar in mijn hoofd spoken. Dat knagertje betrof de borstvoeding… en ik weet zeker dat heel veel dames nu al gelijk strijdvaardig en oordelend rechtop gaan zitten… ik hoop dat deze dames het kunnen opbrengen om dit blog helemaal te lezen en dan pas te oordelen over het geen borstvoeding geven…
Geen borstvoeding geven? Je doet het slecht!
Natuurlijk vind ik niet dat ik een slechte moeder ben, maar dat is wel de boodschap van heel veel mensen. Zowel dichtbij als via de publieke opinie veraf.
Ik heb me in die tijd heel erg voorbereid op de komst van mijn eerste kindje, wilde alles heel goed doen. Bij “alles heel goed doen” wordt door heel veel mensen ook de borstvoeding gerekend. In alle literatuur, alle artikelen, met welke moeder je ook praat.. iedereen geeft of gaf borstvoeding. En gaven ze het niet dan hadden ze het in ieder geval geprobeerd maar zijn ze gestopt door allerhande ellende.
Ik ben kritisch, wil alle voors en tegens en alle voor- en nadelen weten. Dit heb ik allemaal afgewogen en nam mijn beslissing om borstvoeding te gaan geven, tenminste… dat probeerde ik mezelf voor te houden. Naarmate mijn zwangerschap vorderde ontstond er stress, stress omdat borstvoeding zo goed is maar ik het eigenlijk op basis van voor mij belangrijke feiten niet wilde geven en omdat de huidige kwaliteit flesvoeding ook heel goed is.
De (vaak onbewuste) druk van buitenaf over het geen borstvoeding geven was enorm hoog. Hiermee heb ik enkele maanden rondgelopen tot ik heel angstig, gespannen en verdrietig ter sprake bracht bij de verloskundige dat ik zo bang was voor de borstvoeding. En dat ik me er totaal niet prettig bij voelde maar dat ik ook geen slechte moeder wilde zijn. Zij reageerde heel erg lief, ze zag mijn worsteling en greep in met de woorden: “je hoeft geen borstvoeding te geven hoor, jij moet vooral ontspannen voeden dat is veel belangrijker dan wat voor voeding je geeft..” Die paar woorden gaven mij zoveel rust. De stress gleed van mij af en ik kon hardop zeggen: “Ik geef geen borstvoeding!”
Ik kreeg direct na mijn bevalling een medicijn dat voorkwam dat de borstvoeding op gang kwam en ik kon als een blije, ontspannen en gelukkige moeder mijn kindje voeden.
Helaas heb ik mij daarna zo vaak moeten verdedigen dat dat mij heel boos maakte. Wat gaf andere moeders het recht om te oordelen over mijn keuze? Ik was geen slechte egoïstische moeder, ik was een ontspannen en uitgeruste moeder die een hele goede band met haar dochter kon opbouwen.
Ook met flesvoeding heb je je kindje heel dicht tegen je aan en, een voordeel bij flesvoeding… de vader kon dezelfde intieme band met ons kindje opbouwen. Bij mijn 2e en 3e zwangerschap heb ik dezelfde keuze gemaakt en daar sta ik nog steeds achter.
Waarom deel ik dit met iedereen? Ik hoop dat iedereen zich realiseert dat de gekozen manier van voeden een eigen keuze is. Een keuze waar de moeder 100% achter staat. Ik zie nog teveel veroordeling, teveel jonge moeders met dezelfde strijd als die ik geleverd heb. Kies zelf! Laat een ander in haar waarde als het over de gekozen manier van voeden gaat en laat je niet leiden door wat “men” vindt dat hoort.
En nee, ik ben geen verschrikkelijke moeder…
Ingezonden door Lisette…
Troost je…..ik heb borstvoeding gegeven en vervolgens kreeg ik opmerkingen dat flesvoeding beter is. Mensen vinden het vooral nodig om opmerkingen te plaatsen. Je moet doen waar jij achter staat en niet wat de rest van de wereld wil. Genieten is het toverwoord. En de manier waarop bepaal je lekker zelf!
Hallo,
Ik ben net zwanger.
Ik zit ook met dit probleem.
Omdat ik 10 jaar geleden een borstoperatie onderging is het nu niet meer mogelijk borstvoeding te geven.
Ergens stoort me dat, maar ik stel me wel gerust dat mijn moeder en ook mijn schoonmoeder nooit borstvoeding hebben gegeven. En wij zijn als kind ook gezond groot geworden.
Ik hoop dat ook dat nare opmerking uitblijven naar de toekomst toe!
Het beste,
Elle
Wat een herkenbaar verhaal. Hier besloot ik 6 dagen borstvoeding over te gaan op fles, Ãk wilde absoluut niet kolven. Ook ik koos er dus voor om een gelukkige mama te zijn met flesvoeding, i.p.v. iedere dag doodongelukkig aan het kolfapparaat te hangen. En mijn band met dochterlief is ijzersterk!
Ik heb veel bewondering voor de moeders die het goed volhouden die borstvoeding. Dat sowieso, maar ben er niet rouwig om dat het mij niet ‘gelukt’ is. Overigens heb ik me tegen niemand hoeven te verdedigen dat ik over ben gestapt naar fles. Iedereen ziet toch het liefste een tevreden baby met een tevreden moeder?