Geïrriteerd roep ik dat ze haar mond moet houden

‘Oooohhh, mama jij zegt F*** it, dat mag niet’! Ja zeg, gatverdarrie, mag ik ook eens geïrriteerd zijn! Je herkent het vast wel… je wordt s’ochtends wakker en binnen no-time voel je dat dit zo’n dag wordt.

Óf je wordt helemaal opgewekt wakker, gaat lekker douchen en huppelt in een fantastisch humeur naar beneden om daar ‘klabam’ ineens van je roze wolk te donderen. Je koffie pleurt op de grond (yep, i did it again) en je bent terstond geïrriteerd. En voor je het weet floepen er wat sterren-uitroeptekens-en-nog-veel-meer-van-die-shit je mond uit. Je baalt ervan, maar nóg erger is het als je kind je hiermee confronteert. ‘Oooooohhh mam’….daar begint de zin dan meestal mee.

You’re talking about my day.

mama geirriteerd

Zwaar geïrriteerd ploeter ik door mijn dag

Ik schets even het beeld van mijn dag…

Koffie op de vloer

Afijn, de dag start dus met koffie. Op de grond. Lichtelijk geïrriteerd ruim ik de rommel op om vervolgens tijdens dat opruimen óók nog eens mijn knie te verdraaien. En als je weet dat ik onlangs mijn voorste kruisband gescheurd heb dan snap je… dat voelt niet helemaal tof. Of beter gezegd: helemaal niet tof! #$^%**&^%%R

Irritante garderobe problemen

Doordat ik mijn kruisband gescheurd heb en ik buiten nog een brace draag met lopen moet ik mijn kleding daar een beetje op aanpassen. Ik draag dan ook geen spijkerbroek nu, maar jurkjes. Jurkjes met een legging of dikke maillot eronder. Mijn hemel wat klinkt dat tuttig als ik dat zo zeg! Gelukkig is het uiteindelijke resultaat minder erg dan het beeld wat ik in mezelf oproep door deze uitspraak. Maar je raadt het vast al… spijkerbroeken zijn mijn favoriet en jurkjes heb ik niet zoveel. Mijn garderobe is momenteel dus beperkt. En aangezien er ook nog het een en ander in de was zit trek ik met opgetrokken neus en nog meer geïrriteerd een maillot uit de kast die daar al jaren ligt. Hmmm, die dan maar. Ik voel dat het elastiek niet helemaal top is, maar ik doe het er maar mee.

Lees ook: uitspraken van een oververhitte moeder

De hond en alle issues daar omheen

Als ik dan vervolgens de hond ga uitlaten dan gaat de ellende vrolijk verder. In mijn ene hand heb ik een hond aan de lijn die zwaar aan de diarree blijkt te zijn en met de andere hand blijf ik geërgerd aan mijn maillot trekken, in een bizarre poging er voor te zorgen dat die maillot niet onder mijn knieën eindigt.

Naarmate we verder lopen zit de diarree van mijn -normaal zo schattige mormel- volledig over zijn achterste. Buiten dat dat al niet fris is besluit mijn hond dat hij dit alles liever niet aan zijn achterwerk voelt. Zijn oplossing? Met zijn kont over de grond schuiven. Net zolang totdat de diarree all-over-the-place is. En daar word ik niet vrolijker op, dat snap je! #$^%**&^%%R

Dit moet er van een afstandje hilarisch uitgezien hebben, maar bij iedere stap die ik nog verder zet voel ik me ongelukkiger worden. Mijn maillot hangt inmiddels halverwege mijn billen. Ophijsen blijkt nutteloos. Onder mijn jurk de maillot omhoog trekken gaat niet en met jurk en al zorgt ervoor dat mijn jurk-tot-boven-de-kniën verdacht veel gaat lijken op een miniskirt van een of andere hippe tiener. Ik waag het er maar gewoon op en schuifel langzaam naar huis, met mijn hand achterop mijn jurk. In de hoop dat ik alles weet te camoufleren. #$^%**&^%%R

hond diarree

Hoe was je die diarree eruit?

Thuis aangekomen ben ik van één probleem af. Direct achter de poort kan ik ein-de-lijk mijn jurk omhoog trekken en die verrekte maillot goed ophijsen. Die gaat na vandaag de prullenbak in.

Probleem twee is echter lastiger te tackelen. Een hond die vies is van de modder, die laat je opdrogen en dan borstel je alles eruit. Maar diarree??? Geïrriteerd pak ik een afwasbak vol met (lauwwarm) water. Komen mijn keukenhandschoenen ook nog eens van pas. Want no way dus dat ik met mijn blote handen door die ranzigheid heen ga. En denk trouwens maar niet dat mijn harige moppie stilstaat. Als hij iets irritant vind dan is het wel als zijn achterste schoongemaakt moet worden. Maar zo kan hij zeker niet naar binnen.

Tien minuten later is de klus geklaard, hijs ik mijn maillot nog eens op en kan de hond eindelijk naar binnen. ARRRGHHH… ben ik vergeten zijn poten schoon te maken en af te drogen… nu ligt ook de hele vloer nog vol met smerige hondenpoot afdrukken. #$^%**&^%%R

Lees ook: de kinderen gaan weer naar school, 10x wat ik denk!

Last but nog least…

En als ik dan -als de kinderen thuis zijn- óók nog eens keihard mijn teen stoot is de maat vol en volgen de volgende volzinnen elkaar op. ‘F*** it!’ ‘Ohhhhh mama, dat mag je niet zeggen’…’Hou je mond’!

Goed.

Geïrriteerd besluit ik om vroeg naar bed te gaan vanavond. Met wijn. En mijn favoriete Netflix serie. Die kinderen die leggen zichzelf maar een keer in bed.

Ik neem toch aan dat ik niet de enige mama ben die wel eens geïrriteerd naar mijn kinderen reageer. Vertel me jouw verhaal, dat lucht op voor jou en ook ik voel me dan weer ietsje beter 😉

3 gedachten over “Geïrriteerd roep ik dat ze haar mond moet houden”

  1. Heb ik net een reactie geplaatst..zie ik hem niet.
    Ga op mijn nood telefoon echt geen nieuw gefrustreerd bericht typen. Typ standaard elk woord 5x opnieuw, omdat ik andere letters raak. ?
    Maar ik zeg wel ff dat ikheb zitten hikken van de lach! Sorry Joyce…zag je al gaan met die maillot

  2. Ik heb zitten hikken van de lach! Sorry…moest zo lachen om die maillot….
    Een tregging is ook een uitkomst onder je brace..lekker lang vest erop.
    Tja…tuurlijk reageer ik ook weleens af. Moest ze van de week naar school brengen met de auto. En ze schoten niet op. Ik helemaal gefrustreerd en moest ook nog krabben. Ben in de auto gaan zitten met de blazer aan en de jongens hebben de autoruiten gekrabd.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven