Gelukkig werken of ongelukkig thuis zitten, voor mij geen keus

Deze vraag werd mij vorige week woensdag gesteld, een dag na mijn sollicitatiegesprek. Twee andere (‘gedwongen’ stay at home) moeders en ik zaten heerlijk in het zonnetje op het terras te lunchen.
Met gedwongen bedoel ik vanwege het feit dat onze mannen hier een baan aangeboden hebben gekregen en wij dit avontuur met beide handen aangrepen, maar van gelukkig werken voor mij is even geen sprake.
Moeder 1 is over twee weken uitgerekend van hun tweede spruit. Moeder 2 heeft drie spruitjes.

Gelukkig werken of liever niet ?

Moeder 2 stelde mij de vraag of ik van werken echt gelukkig zou worden. De eerste keer dat ik haar ontmoette woonden wij net 3 maanden in het buitenland en ik voelde mij heel eenzaam en nutteloos! Toendertijd vroeg zij mij hoe ik het leven in Lux vond en heb ik haar verteld dat ik nog niet helemaal lekker in mijn vel zat en dat vooral het thuis zitten niets voor mij is. Excuus dames (voor wie zich dat aantrekt) maar ik ben gewoon niet geboren voor het stay-at-home-mom principe!

M’n huis was schoon, de boodschappen altijd op orde, ik had veel lol met onze zoon en genoot er onwijs van dat ik alles van hem mee kon maken!! Maar oh, wat verveelde ik mij!!!!! Ik voelde me niet meer gelijkwaardig in mijn relatie, een saaie moeder en nutteloos voor de maatschappij. Doordat ik geen fysieke en mentale uitdaging meer had, viel ik heel moeilijk in slaap en als ik even op de bank zat om t.v. te kijken (wat niet eerder dan 17.00 uur mocht van mezelf) voelde ik me schuldig tegenover mijn partner. Ik ging dan allerlei goed maak ‘excuses’ bedenken zoals; ‘Hij heeft officieel ook een uur pauze per dag’. Herken je dat?

Ik had het gevoel dat ik 24/7 dienst had en realiseerde me dat weekeinde voor mij hetzelfde ging worden als door de weeks en dat een vakantie voor mij niet even lekker bij komen zou zijn. Toen vlogen de muren op mij af. Ik moest weer aan het werk!
Daarnaast had ik ook sterk het gevoel dat ik onze zoon te kort deed door hem alleen maar bij mij te houden, want zodra hij anderen mensen, voornamelijk kinderen, zag kreeg hij een glimlach op zijn gezicht en kletste ronduit. Hij ging meteen contact maken. Eenmaal weer thuis vond ik het dan zo zielig voor hem, dat hij weer alleen met mij zou zijn, dat leek me zo niet leuk voor zo’n ondernemend mannetje!

Het antwoord

Ik ben van mening dat ik mijn partner en kind(eren) alleen gelukkig kan houden als ik zelf ook gelukkig ben. En daarom kan ik volmondig zeggen; JA, ik kan gelukkig werken, want thuis zitten is niets voor mij.

Hoe zit dat voor jou? Zou jij kiezen voor ‘gelukkig werken’ of toch liever thuis zijn?