“Geniet van de kleine dingen” of “leg die lat lekker hoog!?” Ik verbaas me elke keer weer over het feit dat zoveel kinderen die net welgeteld 2 minuten uit school zijn worden verzocht snel naar huis te sjezen, daar effe een boterham naar binnen te proppen, een slok melk naar binnen te gieten (wel zonder morsen ajb) om de boel door te spoelen en dan gauw door te hollen naar zwemles. Om vervolgens, hop, hop, hop … ook nog door te sjezen om een rondje te gaan sporten.
Pfff … alleen al van het schrijven hiervan word ik moe en ik ben niet eens lui aangelegd (lees: geen rust). Ik heb medelijden met de moeders die zichzelf in allerlei bochten wringen en zich in het zweet werken om de dag tot een goed einde te brengen. Maar ik heb nog meer medelijden met de kinderen die aan het eind van deze heftige dag ook nog eens de moed moeten opbrengen aardig te zijn tegen hun iets wat drukke moeder.
Geniet van de kleine dingen
Ligt het nou aan mij, ben ik dan echt van de oude stempel of moet ik me zorgen gaan maken dat ik vroeger iets tekort ben gekomen? Nou dat laatste in ieder geval pertinent niet! Geniet van de kleine dingen, dat heb ik geleerd. Eerst zwemles afmaken en dan een sport kiezen! En ook al duurt die zwemles misschien lang, dat is dan maar zo. Ik geloof niet dat als er ineens andere leuke sporten voorbij komen het erg motiverend werkt om ook nog je uiterste best te doen voor die verrekte lange zwemles.
Misschien komt er ook iets van; “niet onder willen doen voor anderen” om de hoek kijken? Want tja Pietje zit al op karate en is ineens zo assertief, Klaasje kan scoren met voetballen als een malle en Roosje … Roosje danst de sterren van de hemel! Nou gefeliciteerd!! Het enige wat je er volgens mij mee bereikt is een kind dat wordt groot gebracht met een lat die steeds hoger gelegd wordt. Hoger en hoger. Wat is de volgende stap?
Misschien is het een soort van schuldgevoel. Moeders die graag veel werken of misschien fulltime moeten werken, die het zo willen compenseren met extra veel bezigheden en “aandacht” voor hun kroost om maar naar de buitenwereld te kunnen laten zien; “kijk ik doe ook veel met mijn kind”! Tja … dat is ook een keuze natuurlijk. Ieder zijn ding hoor, met alle respect, maar dan kies ik persoonlijk toch liever voor die “ouderwetse trut” die alles lekker op haar eigen manier doet.
Geen stress, een middagje samen spelletjes doen en knutselen is mij hier echt nog te heilig. Een lekker uitje naar de kinderboerderij, rondje met de bus naar de stad of gewoon elke week vriendjes en vriendinnetjes meenemen naar huis, tosti’s eten en spelen. Dat is voor mij het ultieme genieten. Ondertussen wasje draaien en het huishouden bijwerken en klaar ben je!
Hier spreekt een gelukkige huisvrouw, echtgenoot, moeder, poetser, schrijfster, eigenaar van een webshop plus een geinig lopende hobby als cateraar. Dus zelfs als je een “druk” werkende moeder bent is er ruimte je kinderen te laten opgroeien zonder die hoge lat en zonder overmatig presteren. Ik hoop dat onze kinderen over een aantal jaren net zo terug kijken op hun jeugd als ik bij mijn ouders heb mogen beleven. Fuck die buitenwereld en geniet van de kleine dingen!
Leuk geschreven! Ik ben het helemaal met je eens 🙂