“Wacht, ik tweet even dat we gaan sporten!” zegt mijn vriendin vanochtend als we met frisse tegenzin gaan sporten. Het is een begrip aan het worden in de hedendaagse maatschappij dat we ons sociale leven delen met andere collega twitters, hyvers of facebookers.
Honderden vrienden hebben we in onze vriendenlijst en via deze media leiden we ons leven. Hier deponeren we onze problemen en onze gedachten. Want ‘gewoon praten’ is zoo jaren ’80. Weet je trouwens wat een hashtag is? Ik dacht een pijpje voor je hasj, maar nee… #fout!
Er hangt ook een gevaar aan deze manier van communiceren. Want… je hoort iemand zijn intonatie niet. Een zin kan dan twee betekenissen hebben;
@RJ100 Ikke kan het leven fftjes niet meer volgen, ikke kom er fftjes niet uit….waarom kom ik er niet meer uit????
Waarop ik diegene in paniek belde, haar zag staan aan de afgrond, klaar om te springen. “Nee hoor, dat is de tekst van een liedje die ik aan het luisteren was!” werd mij rustig meegedeeld. Ik ben hier veel te oud voor, concludeer ik in stilte.
En dan al dat Engels in onze prachtige Nederlandse taal. Men moet toch ook begrijpen dat niet iedereen taalvaardig is. Onze Nederlandse identiteit wordt toch al zo bedreigd. Woorden als magazine, feedback en meeting zijn ons heel gewoon en worden te pas en te onpas in ons dagelijks leven gebruikt.
Maar de vraag blijft dus voor mij; moet ik mezelf overgeven aan deze hype? Of moet ik me gaan gedragen naar mijn leeftijd en me ver van deze onzin houden?
Ach.. if you can’t beat them, then join them! Vanochtend zette ik op facebook;
“mamma gaat sporten” zei ik thuis tegen de kids, waarop mijn zoon roept; hahaha, is het al 1 april dan?”
#makemyday
Wil je meer lezen van Rachelle? Kijk dan hier
Hele leuke column! Ik kan smakelijk om lachen, al ben ik zelf ook aan het ’tweeten’. Maar niet zo buitensporig als al die mensen met hun smartphones! Dat gaat me nog net iets te ver om op iedere plek te laten weten wat ik aan het doen ben 😉
Maar goed … het schijnt besmettelijk te zijn en verslavend. Dus kijk maar uit!
Gelukkig ben ik nog niet overstag, maar voor hoelang?? Leuke column weer!!
Groetjes Rachelle