Lieve juf van groep 3, kan ik ook wat hulp krijgen?

Lieve juf van groep 3,

Ik kan dat zeggen want ik ken je al. Twee jaar geleden heeft mijn zoon bij je in de klas gezeten, een klein lief binkie met blonde haren. Je hebt hem leren lezen, schrijven en rekenen. Van 0 af aan, want spelen vond hij veel belangrijker als kleuter. Je hebt hem begeleid en gestimuleerd, geholpen en zo nu en dan op zijn plek gezet, met beide voetjes op de grond. Want hij kan het allemaal prima maar ziet er niet altijd het nut van in. En alles wat hem te makkelijk afgaat, valt bij hem standaard in de categorie SAAI. Dankzij jou heeft hij de belangrijke basisvakken uit groep 3 prima onder de knie gekregen. En er zelfs lol in gekregen. Vakkundig, geduldig, soms streng en vooral heel lief. Hij vindt je nog steeds de liefste juf op school.

Volgend jaar komt mijn meisje bij je in de klas. Ook in groep 3. Een heel ander type dan haar broer… Ze is er helemaal klaar voor. Kent de letters al, leest woorden en soms zelfs hele zinnen. Het liefst leest ze mij voor in plaats van andersom,  langzaam maar het lukt haar wel. Schrijven gaat haar ook al goed af. Tong uit de mond, pen strak in haar linker knuist en met een niet al te beste potloodgreep (sorry, die heeft ze van mij) schrijft ze soms al hele sierlijke letters. En rekenen? Da’s makkelijk, mam! Want 1+1=2, 2+2=4 en 4+4=8. Zie je wel? Makkelijk. Naar haar eigen zeggen weet ze niet zo goed wat ze bij jou in de klas moet, want ze weet alles al. Ik hoop dat je haar een ‘aangepast’ programma kan bieden…

Ik weet nu al dat ze het heel erg naar haar zin krijgt bij jou in de klas, al wordt het een pittig jaar. Niet meer spelen, gestructureerd en vooral gedisciplineerd aan een tafeltje zitten werken. Dat zal haar nog zwaar vallen. Ze heeft al een ochtend bij je geoefend en wat vond ze dat leuk! Ze heeft al een heus werkje gemaakt! Ik herkende je juffenkrul maar al te goed. Met een lachend gezichtje erbij 😉

Als ik zoveel vertrouwen in je heb, waarom dan toch deze brief? Het antwoord is simpel, puur voor mijzelf… Nu de laatste schoolweek is aangebroken, word ik even geconfronteerd met hoe snel het allemaal gaat. Hoe groot mijn twee kinderen worden. Dat ik na de zomervakantie geen kleutermoeder meer ben. Met het begin van de vakantie sluit ik een fase af. Een heerlijke periode die ruim 4 jaar heeft geduurd. In een miniatuurwereld met miniatuurmensjes. Maar ook mijn kleine meisje wordt groot, net als haar broer overigens. Ze is getransformeerd van een klein bleu meiske met melktandjes naar een eigenzinnige tante-met-karakter. Als ik dan nu naar haar kijk, is ze echt toe aan een volgende stap.

Lieve juf, ben je lief voor mijn meisje volgend jaar? Sta je voor haar klaar, net als je voor mijn zoon hebt klaargestaan? Geef je haar net zo’n stevige basis als haar grote broer? En ben je de eerste schooldag een beetje lief voor haar moeder? Want wat voor mijn kinderen een stap vooruit is, voelt voor mij als een afscheid. En daar kan deze moeder best een beetje hulp bij gebruiken…

Groetjes,

een ex-kleutermoeder

Dag school, dag school, daar ben ik weer!
En ik heb je weer zoveel te vertellen.
Laat de schoolbel nu maar bellen,
langer luieren kan niet meer, laaanger luieren kan niet meer.

– Liedje dat dagelijks bij de kleuters wordt gezongen bij de start van een nieuwe dag –